Yvette

maiIII

D’r bejin van d’r daag mit moeziek en bilder. D’r mörje oranjeroeë. De tuen tsaart. Ballonge rónk de zerk. E sjweëvend jeveul.
Ze zunt mit vöal, de lu. Vuur ’t absjied. D’r vuurjenger nimt ze bij de hank. Mit ing sjtim. Ainfach. Werm. De koens va vertselle. Kótbij. Wie inne mörje jrós van inne noaberman.
Wöad umsjwerme ’t leëve van ’t Yvette. Zörg. Versjtendnis. Doavuur zunt ze kome, de lu. Um tse iere. Tse danke. Mit ‘ne laach in erinneroeng. Verdris va loslosse. Ze jrusse nog ee moal, de lu. Mit roeëze vol i blui. Mit roeëze in d’r knop. Joa en kome. E blomme bed vuur ’t Yvette.
E jediech klinkt. Vuurjedrage oes vrundsjaf.

troane weëde wólke va leefde
drieve noa de horizon i klure
verbónge i loslosse
noeëts mieë kwied weëde

De lu verlosse d’r zaal. Blieve i jedanke. Nog inkele wöad.
‘Diene laach bliet bij ós. Dank Yvette. Mörjens de zon zieë ópkome. Zoeë bliets te.’