Veëntjer

‘Bis te noen al tseruk?’
’t Lieza kiekt d’r Joeëhan mit jroeëse oge aa. Heë kunt mit d’r hónk eri. Tseruk va ziene mörje sjpatseerjank. Vrujjer wie angesj.
‘Ja Lies, móts te ins hure. In de sjtroas hinger d’r maat. Doa hant ze al veëntjer ópjehange.’
‘En noen, wat wils te doamit zage?’
‘Jans ainfach. Weëd ’t noen óch nit sjtille waeg tsiet dat vier óch aavange? Veëntjer óphange. Lieëuwe oespakke. Pupjer va sjpillere aafsjtubbe.’
‘Bis te nit jet verjaese man?’
‘Wat verjaese?’
’t Lieza holt ins deep oam.
‘D’r oranjebitter!’
‘Mar mieng leef vrauw. Dat iech zoeëjet verjaese kan!’
‘Doe has dat besjtimd nit verjaese. Kóm, los ós aavange.’
De tuut mit de veëntjer sjteet ja nog haof óp in ’t tsimmer. Va wie ’t nuuks woeëd mit ’t Hollendsje zinge i Sjwede. D’r Joeëhan zetst ze óp d’r dusj. Boave dróp ligke de plastic veëntjer vuur an duur. Drónger de sjtaofe vuur in ’t tsimmer. ’t Lieza bekiekt ze ziech ins.
‘Die zunt wal verknoeveld. Die zalle doch jesjtraeche mósse weëde, ier ze óphange.’
‘Lies doe wils doch nit zage, dat-s te al die veëntjer ee vuur ee sjtrieche jees?’ ‘Woarum nit? Da zient ze sjun faierlieg oes.’
‘Meens te wie lang dat doert? Da zunt vier bij de nieëkste WK.’
‘Sjtel diech nit aa. Hang doe de veëntjer an duur óp. Da vauw iech die va binne ins sjun jlad.’
D’r Joeëhan jriemelt ins.
‘Zoeëwie ziech dat in ing jouw iëe jehuurt. De rimpele jlad sjtrieche.’
“t Lieza zuet ins. ’t Tsere kan aavange. ’t Hoes kluurt ziech oranje. De ieëtsjte Hup moeziek klinkt durch ’t tsimmer.
‘Dat is de ieëtsjte helf van d’r wedsjtrijd. Noen is ’t rust. Tsiet vuur… ’
‘Tieë,’ ruft ’t Lieza. ’
t Kunt mit de flesj oranje bitter oes de kuche. Vuur langer wie ing vieëdel sjtond. De tswaide helf kan wade. Wen ’t an d’r Joeëhan likt, zicher bis noa de finale.