Ejewies

‘Lekker ejewies’. D’r Wiel bekiekt ziech d’r folder van ’t bucherjesjef. Deë likt vuur hem óp d’r dusj in ’t  tsimmer. ’t Bertie kiekt óp van ’t bóch. Het zitst tse leëze in d’r sjtool bij de vinster.
‘Has te ’t uvver diech zelver?’
‘Nae dat is d’r sjpróch van de Kingerbucher-waeg.’ ‘t Bertie laacht ins.
‘Da is dat óp die lief jesjraeve.’
’t Waad effe.
‘Nae miene leve man. In alle erns. Inne sjpróch deë sjleet óp jidderinne.’
‘Jenauw vrauw, eje aad en wies.’
Ze leëze wieër.
D’r Wiel bekiekt ziech de bucher van de sjrievere die inne Jriffelpries hant kraeje. Óppen sjoeël hat e vuurjeleëze. In al die joare jans jet bucher verbij zieë kome. Noen in de rouw lieët ’t hem nit los. Bucher vuur de klingkinger.
In d’r middieg sjpatsere ze noa ’t bucherjesjef. Ing plaatsj um ziech heem tse veule. Um lettere tse zieë. En wen me wil óch hure. Inne piano sjteet midde in ’t jesjef.  E meëdje zitst d’rbij. Tuen klinke. ’t Bertie bliet bij ‘m sjtoa.
‘Ing eje wies,’ fluustert het.
’t Meëdje knikt mit sjtroalende oge. D’r Wiel hat al jet bucher oes-jezoeëd. Óch ’t Bertie hat e bóch i jen heng. Wen ze aafrechene, krient ze allebei e bucherwaech-jesjenk. ’t Bertie leuft d’rmit noa ’t meëdje. Lekt ’t óp d’r piano. Ze kieke ziech sjtroalend aa. Jidder óp zieng eje aad en wies.
Wen ze eroes junt, drieëne ze ziech bij de duur um. In de tuen klinkt de sjtim van ’t meëdje.
‘Zoeë leef. Danke.’
Ze winke.
‘Ejewies kan sjun  zieë,’ zeët ’t Bertie.
D’r Wiel wiest noa ’t plakkaat óp de duur. ‘Lekker ejewies,’ sjteet dróp. D’r sjmaach va lettere.