Mósjele

‘t Is inne jrieze novemberdaag. Kaod, vuchtieg, mies.
‘Óch dat is natoer,’ zeët d’r Wiel.
Heë maat mit ’t Bertie d’r jeweunlieje sjpatseerjank. Het leuft je-ermd mit d’r Wiel.
‘Joa, Wiel. En de natoer hat vöal jezichter.’
‘Hat al i ziech, Bertie.’
Het kiekt ins eróp.
‘Mar jries. Is doch nuuks. Jister ing sjun blauw loeët en inne herlieje zonnesjien.’
‘Joa, ’t kan ziech endere. Dat zies te wal in ’t nuits. Hu zoeë, mörje angesj.’
Ze lofe de sjtroas oes. Sjwiejend. Junt in eje sjritte mit eje jedanke. Of doch nit. Ze zunt al e paar sjtroase wieër. Kome óp d’r maat. Doa bejieëne ze inne kollega va d’r Wiel. Va vruier. Mit zieng vrauw. ’t Ieëtsjte waod wat e zeët is: ‘jries.’
D’r Wiel laacht ins.
‘Dat is jee nuits mieë, Sjir. Han iech hu al ins jehoeëd.’
‘Da zal iech doa mar uvver sjwieje, Wiel. Vier wole jraad jet joa aese. Mósjele. Jut uur mit?’
D’r Wiel kiekt noa ’t Bertie.
‘Zies te, ’t kan ziech endere.’
’t Bertie knikt.
‘Joa, doa han iech wal zin óp. Dat past bij dat weer.’
‘’t Jries weëd al jet kloarder,’ zeët d’r Wiel.
D’r Sjir sjud ins mit d’r kop.
‘Mar ’t is jries.’
D’r Wiel lekt ‘m ing hank óp de sjouwer.
‘Doe móts mar bedinke. Jries is wies in ’t sjwats. 't Mit-zitse en 't teëje-zitse’
Sjwiejend junt ze ’t restaurant eri. De letste wöad klinke i hón noa. Ze sjenke mód. Dat is jód vuur d’r jesjmak. Vuur de mósjele en ’t weizenbeer. Jeleuve in ’t wiese van 't mitzise. Doa veule ze ziech bij heem. Hei an d’r dusj mit vrung va vruier. Tsezame zitse. Wie ’t nuits óch is.