Potlued

De tsiedónk likt oes-jesjpreid óppen dusj. ’t Is die va jister. Die va hu hat d’r Wiel nog nit jans jeleëze. Heë sjlieft kluurpotlued. De sjniepele valle dróp. Óp d’r dusj ligke óch kluurbucher. Va d’r Tsinterkloas. Sjtrak kome de klingkinger. Da zal ’t e klure-fes weëde. Doarum zörgt d’r Wiel d’rvuur, dat de potlued jód jesjlaeve zunt.  
‘Iech kan ’t miech nog zoeë jód erinnere. Wie iech zelver heem an d’r dusj zoos. Tse klure in de Tsinterkloas tsiet,’ zeët d’r Wiel.
‘Ao joa Wiel. Wie d’r daag va jister. Ing sjun sjpannende tsiet. En noen zunt vier zelver oma en opa.’
‘Noen sjpieële vier ’t sjpel va d’r Tsint en d’r Piet. En vräue vier ós nog ummer, Bertie.’
D’r Wiel lekt inne potloeëd tseruk in de doeës.
‘Wits te dat iech iech ’t sjlim vong, wie inne jong óppen sjoeël zaat dat d’r Tsint nit ech woar. Iech han ing tsiet lang ’t voljehaode, dat d’r Tsint wirkliegheet woar.’
‘En noen bis te ’t zelver, Wiel. Inne faine Tsinterkloas.’
‘Dat is ’t sjunne va meersjer. ’t Sjpel va fee-je en engele.’
’t Bertie hat óch inne sjliefer i jen heng. ’t Pakt inne potloeëd.
 ‘Joa en ’t kunt ummer jód. Wat e sjun jeveul. Wen iech noa jen bed jong, vertsellet iech miech ummer jet mit e beersje. Miene knuffel. Herlieg um i tse sjloffe.’
‘Wen iech noa jen bed jong kieket iech ummer effe eroes. Noa de sjtere. Da zaat iech: ‘Dag oma’. Dat hauw miene pap vertseld wie de oma sjtórf. ‘Noen woent ze bij de sjtere.’ Iech winket noa heur en laachet. En ejentlieg is dat jeveul noeëts voet jejange.’
’t Bertie bekiekt ziech d’r sjpits va d’r jesjlaeve potloeëd.
‘Sjun dat ’t meersjer jieët. Da weëd alles zoeë ainfach.’
‘Joa, Bertie. Kans te dinger die me nit ziet e jezich jeëve. Jenauw wie de vräud noen inne lange wiese baad kriet. Mit vrundlieje oge.’
’t Bertie bekiekt ziech d’r Wiel.
‘Zien iech bij diech óch al jet van inne baad?’
‘Ao joa, iech bin ja óch d’r Tsinterkloas. En bij diech?’
’t Bertie bingt ziech de hoare hinge óp d’r kop bijenee.
‘Iech zien ’t, d’r Tsint kunt nit tse vós.’
Heë hinnikt ins. En ’t hinnike weëd laache.
Joa de vräud hat e jezich. De potlued zunt jesjlaeve.
’t Nuits va jister is ónger-jesjneid mit raeste d’rva.
‘t Nuits va hu is jans vuur de kinger.
E meersje. Ainfach sjun. I kluur. Reët óp.
Jesjlaeve i vräud.