Endere

Wie kunt ’t doch dat ’t fietse dis daag angesj is? Ing sjtroalende blauw loeët. Óp d’r fiets van ummer. D’r trit jelenkieg. Fleutend vroeë. D’rzelfde fietser. En doch angesj.
Wat deed ’t mit diech? De umsjteng endere ziech. En óch d’r miensj?
Ing vroag die d’r Hannes durch d’r kop jeet. Noa de winktertsiet is ’t noe jans vrugjoar. De kilometere wase mit ’t weer. Sjtroalend. Lieët i jeveul. Heë zukt werm de huevele óp. Óp d’r huekste berg bliet e sjtoa. Heë dinkt an die vroag van óngerweëgs. E antwoad jieët ’t nit. ’t Jeet nit um ’t angesj zieë. Urjens zunt vier allenäu ’t zelfde. Los va de umsjteng. D’r zin van ’t leëve zukke.
‘Joa,’ zeët d’r Hannes. ‘Doa jeet ’t um. De umsjteng en miech. Wat endert ziech? ’t Weer bliet ’t weer. En iech jon doa i mit. Zoeë d’r zin vinge.’
Vuur hem hei óp d’r hoeëje berg. Zoeë vieët e óch eraaf. Noa nui umsjteng. Óp d’rzelfde fiets. En d’r zelfde miensj. Hannes. Mit e jeveul va ziech endere. Noa nui huevele. En mörje alwerm. Oane tse endere?
Wie dan óch. D’r zin van ’t leëve. Ing vroag vuur ós allenäu.