Lamp

D’r Joeëhan hauw e brifje ópjehange. Flot noa Dreikönnegke. Doa sjrievete óp: ‘Óp de tsieëne lofe.’
‘Woarum dat da,’ vroaget zieng vrauw.
‘D’r vasteloavend sjlieëft nog. Deë mós ziech nog ing tsiet oesraeste.’
Mit jroeëse oge hauw ’t hem aajekiekd.
‘Wat inne ónzin.’
 ‘Jenauw, vrauw. Doe zeës ‘t: ‘Ónzin. Doa drieënt ’t doch um mit vasteloavend. Ónzin!’
Zieng vrauw helt ziech doa nit aa. Mar bedinkt ziech waal mit jiddere sjrit dem het zetst i jen hoes: d’r vasteloavend is bauw wakker.
Dizze mörje is ’t da zoeëwied. D’r Joeëhan bringt de doeëze mit vasteloavendsprul ónge d’r erm eri. Heë sjtampt mit de vus óp ’t jebun.
‘Zoeë hel broecht ‘t óch alwerm nit,’ zeët zieng vrauw.
‘Joawaal, meëdje. Vier mósse prove. Dis waech is ’t zoeë wied.’
‘Joa, iech wees ’t Joeëhan. Poefele, nonnevótse óppen dusj.’
‘Joa,’ ruft d’r Joeëhan, ‘die aese vier mit ing lampekap óp d’r kop. En nit tse verjaese, d’r Sjiedammer!’
‘Poefele en nonnevótse zunt nog nit jebakke,’ zeët zieng vrauw.Oes ing doeës holt het ing lampekap.
‘Hei zets diech die mar óp.’
Oes de kas pakt het ing flesj Sjiedammer. Van ónger oes zieng lampekap kiekt heë d’rhin.
‘Die is leëg.’
‘Alling um tse prove man.’
Het treënt um óp inne vós.
‘Auwwie, woarum dees te dat?’
Deed jraad of e wuste pieng hat. Vilt hingeruvver in inne sjtool. Doa jeet de sjel. Zieng vrauw maat óp. D’r Wiel kunt eri. Heë wiest noa d’r Joeëhan.
‘Wat is met dem los.’
‘Ao dem is ’t lit oes-jejange.’
D’r Wiel kiekt noa de flesj óp d’r dusj.
‘Doa kan iech miech jet bij vuursjtelle.’
Dat lieët d’r Joeëhan ziech nit jevalle. Heë sjpringt reët.
‘Jing druup han iech jehat.’
D’r Wiel laacht.
‘Heë sjpringt werm aa.’
Oes de taesj pakt e ing hankflesj. Sjud d’r dop vol.
‘Vuur diech, keël. Sjud diech ee…’
‘Óp de lamp,’ róffe ze alle drei.
D’r vasteloavend kunt kótterbij.