Dreihóngedtswai-envóftsieg
 

‘Nog dreihóngedtswai-envóftsieg daag. Da is ’t alwerm Vasteloavend.
’t Sjeet óp e sjildsje. ’t Hingt hinger ing vinster. D’r Joeëhan maat ziene sjpatseerjank mit d’r hónk. Heë kiekt d’rhin en jrielaacht ins. Da leuft e durch. D’r Vasteloavend hinger d’r ruk. Wie ummer werm sjun. Jewend an zinge, laache, danse, aese, drinke. Noen in e anger doeë kome. Dat hat zieng tsiet nuedieg. Heë jeet nog jet sjtroase durch. Da is e werm heem.
‘Lies, wits te wat iech jraad jeleëze han? Nog dreihóngedtswai-envóftsieg daag bis d’r nieëkste Vasteloavend.’
‘Main jod, dat junt vier doch nit aaftselle. ’t Jieët nog zoeëvöal anger dinger.’
‘Doe has reët, mar me mós ziech óch de tsiet junne um werm in e anger doeë tse kome.’
‘Joa Joeëhan, mar jing dreihóngedtswai-envóftsieg daag.’
‘Nae, iech zouw zage…’
’t Lieza óngerbrikt ‘m.
‘Nae, iech zaan, hu nog mit d’r herrik. En da is ’t sjloes.’
D’r Joeëhan zuet ins.
‘Wat bis doe sjtreng.’
‘Sjtreng? Iech neum dat versjtendieg.’
‘Da hant vier nog inne daag um nit versjtendieg tse zieë. Iech neum dat loestieg.’
‘Loestieg? Dat zunt vier hei doch mieë wie inne daag.’
’t Lieza jeet noa de kuche en kunt tseruk mit e emmersje herrigke. Die zetst ’t óp d’r dusj. Óch de teldere en ’t besjtek kome dróp.
‘Bis te nit jet verjaese?’
‘Iech zouw nit wisse wat.’
Het jeet nog ins noa de kuche en kunt mit jleësjer en ing flesj tseruk.
‘Um ‘t aaf tse liere.’
Ze kieke ziech aa en laache.
‘Loestieg wa,’ zeët d’r Joeëhan.
‘Joa man um tse behaode.’
‘Joa vrauw, dreihóngedtswai-envóftsieg daag.’
De jleës-jer klinke. Óp d’r nieëkste Vasteloavend.