Jeweun
"Jans jeweun.
Ja, dat is 't woad. Jeweun."
Zoeë sjteet heë vuur de vinster. De heng i jen tèsj en lanksaam flüsterend: "Jans jeweun. Jans ainfach jeweun."
Tse döks hauw heë in zie leëve mósse hure: "Herman, maach jet van die leëve." Tse döks hauwe doarum an angere wille tseje: "Kiek miech."
Heë wool d'rbij hure. Mar dat jong noeëts jód. Vuur heë 't wós, kroeffet heë in zieng eje hoed voet.
"Wat is dat inne komiesje keël, deë Herman. Viert ummer mit de bus. Hat jing vrauw of zouwe van de verkierde zie zieë? Wat deete mit de vakans? Hatte wal ins bezuk? Kate sjikte nit mit de krismes."
D'rbij hure zaat 't versjtank, mar 't jeveul loos hem drieve in ing zieë vol va verhale oane wöad.
D'rbij hure. Doarum is 't mit ing vrauw noeëts jód jejange. En al 't angere jong van alling.
Alling.
De bus kent zie tsiel.
Vakans jeet verbij.
Bezuk bemuit ziech mit al.
De kaat die heë nit sjikt, is de sjunste.
Alling.
Jans jeweun alling.
Hü óp donnesjdieg sjteete vuur de vinster. Heë is vrujjer wie angesj heem, umdat 't mörje krismes is. Dat is 't intsiegste watte a krismes hat: óp donnesjdieg ieëder heem zieë. En dat hatte krèje. Me zouw zage e kris-jesjenk. Mar dat wille nit hure. Zicher hü nit. Doa weët mit die daag al jenóg mit de hoare d'rbij jesjleeft. Engele, krisbeum, sjnei, èse.
Vuur hem kan 't betste alles jeweun zienne jank joa. Dat is zieng sjtilte, dat is zie lit.
Wie jiddere donnesjdieg is óp d'r plai maat. Wente mit de bus van zie werk kunt, kanne ummer nog jraad an d'r sjloes van d'r maat e sjtuk visj hoale. D'r visjboer zeët da óch jiddes moal went d'r Herman jeweë is: "Noen kanne vier sjlisse, noen is 't duuster jenóg."
Hü, mit de krismes vuur de duur, zalle ze wal ieëder sjlisse. Doarum jonge noen ieëder noa d'r plai.
An 't ing van de sjtroas is ing trap. Langs inne busj jeete eraaf. De nase bleer kleëve broen an de tritte. D'r busj ziet oes-jeleëfd oes. De bukke en eeche zint bauw sjwats. 't Jeëlroeë van d'r herfs is óp wèg noa 't jreun van 't vrugjoar. Op d'r plai zint al vöal kröam voet. E paar maatlü rümme nog óp. D'r visjboer hat ing inkel kis mit jet visj. D'r man van de krisbeum hat zieng letste beum óp inne sjtapel jewórpe. "Iech han nog e paar sjtukker jebakke visj. Vuur vunnef jäole kanste ze han, umdat 't krismes is." Zieng sjtim klinkt uvver d'r oessjtervende maat. An zieng sjproach hüetste dat 't inne Hollender is deë ziech bij de wermde van 't plat is joa heem veule.
"E sjtuk jebakke visj vuur d'r ieëtsjte krisdaag en vuur d'r tswaide." Jraam is zieng sjtim en nog e bisje werm d'r visj. Op d'r kop sjteet sjeef ing iesmutsj. Um d'r nak is ing kótte sjal jeknubd. Tusje de jesjtapelde kiste hinger ziech zukte papier um d'r visj i tse pakke. De klómpe klinke óp de sjting. Went d'r Herman hem betsaalt zeëte: "Krismes waal of nit, visj hüet ummer d'rbij."
D'r Herman wil jóddenoavend zage, went d'r man van de krisbeum kótterbij kunt. Me kan rüche woa heë ziech mit werm jehoade hat. Nit alling de kauw mar óch d'r sjnaps hat zie jezich jekluurd. Heë deed ziech de häusje oes en duit ze in de zie-tèsj van d'r auwe winktermantel. Oes de binnetèsj holte ing flesj sjnaps en drieënt d'r dop d'r vanaaf. De heng zunt vies, ónger de neël zitse sjwatse reng. Ze razele e bisje wente d'r dop vól sjut.
"Op ing werm krismes," laachte en jieët d'r Herman d'r dop. Heë veult d'r sjnaps nog brenne, went d'r dop werm voljesjud weëd vuur d'r visjboer.
"Waal mar ee. Iech vaar mörje eróp noa mienne pap. De kinger junt dis joar mit de krismes noa de vrauw. Wat zouw iech heem blieve."
D'r dop weëd noch e paar moal vól jesjód. D'r Herman jevilt de wermde jód.
"Mieng vrauw," zeët d'r krisboomman, "zitst heem ónger d'r krisboom, lankoes. Al die daag, lankoes. Dat is nüks vuur miech. Iech kan jinne krisboom mieë zieë."
"Waal rüche," ruft d'r visjboer. D'r krisboomman laacht ins: "Joa, dat is jet angesj wie visj. Van deë jeróch zouw mieng vrauw óch lofe joa."
"Iech han nog e paar herrigke uvver, kóm ès." Mit d'r kop in d'r nak en d'r visj tusje e paar vingere weëd d'r herrik klinger. Alles wat uvver bliet is 't sjtetsje en e paar ulliegsjer óppen eëd.
Went d'r Herman noa heem jeet, is d'r plai leëg en verlosse. De sjtimme van de tswai maatlü sjterve voet. In ing hank dreët heë d'r jebakke visj en in de anger hank e krisbeumpje. Dat hatte nog van d'r krisboomman krèje. Wie deë hoeët datte heem jinne krisboom hauw, moeët en zouw heë inne boom mitneëme. "Inne mit wótsel, dan kanste 'm in d'r jaad zetse."
Heem sjteet d'r Herman vuur de vinster. Heë kiekt eroes. De zon jeet ónger. Midde óp d'r jraasplai sjteet 't beumpje, de sjup teëje de moer van d'r sjtal. E paar klütte drek hange nog draa.
Va wieds hüetste de kirchklokke. Oppen sjtroas lofe lü noa de kingermès. Moezziekante treffe ziech óp d'r plai. 't Beumpje jeet lanksaam óp in d'r sjieëmer.
't Is ing jans jeweun krismes. Inne jans jeweune donnesjdieg mit jeróch va sjnaps, denne en visj.
Jans jeweun.
"Jans jeweun.
Ja, dat is 't woad. Jeweun."
Zoeë sjteet heë vuur de vinster. De heng i jen tèsj en lanksaam flüsterend: "Jans jeweun. Jans ainfach jeweun."
Tse döks hauw heë in zie leëve mósse hure: "Herman, maach jet van die leëve." Tse döks hauwe doarum an angere wille tseje: "Kiek miech."
Heë wool d'rbij hure. Mar dat jong noeëts jód. Vuur heë 't wós, kroeffet heë in zieng eje hoed voet.
"Wat is dat inne komiesje keël, deë Herman. Viert ummer mit de bus. Hat jing vrauw of zouwe van de verkierde zie zieë? Wat deete mit de vakans? Hatte wal ins bezuk? Kate sjikte nit mit de krismes."
D'rbij hure zaat 't versjtank, mar 't jeveul loos hem drieve in ing zieë vol va verhale oane wöad.
D'rbij hure. Doarum is 't mit ing vrauw noeëts jód jejange. En al 't angere jong van alling.
Alling.
De bus kent zie tsiel.
Vakans jeet verbij.
Bezuk bemuit ziech mit al.
De kaat die heë nit sjikt, is de sjunste.
Alling.
Jans jeweun alling.
Hü óp donnesjdieg sjteete vuur de vinster. Heë is vrujjer wie angesj heem, umdat 't mörje krismes is. Dat is 't intsiegste watte a krismes hat: óp donnesjdieg ieëder heem zieë. En dat hatte krèje. Me zouw zage e kris-jesjenk. Mar dat wille nit hure. Zicher hü nit. Doa weët mit die daag al jenóg mit de hoare d'rbij jesjleeft. Engele, krisbeum, sjnei, èse.
Vuur hem kan 't betste alles jeweun zienne jank joa. Dat is zieng sjtilte, dat is zie lit.
Wie jiddere donnesjdieg is óp d'r plai maat. Wente mit de bus van zie werk kunt, kanne ummer nog jraad an d'r sjloes van d'r maat e sjtuk visj hoale. D'r visjboer zeët da óch jiddes moal went d'r Herman jeweë is: "Noen kanne vier sjlisse, noen is 't duuster jenóg."
Hü, mit de krismes vuur de duur, zalle ze wal ieëder sjlisse. Doarum jonge noen ieëder noa d'r plai.
An 't ing van de sjtroas is ing trap. Langs inne busj jeete eraaf. De nase bleer kleëve broen an de tritte. D'r busj ziet oes-jeleëfd oes. De bukke en eeche zint bauw sjwats. 't Jeëlroeë van d'r herfs is óp wèg noa 't jreun van 't vrugjoar. Op d'r plai zint al vöal kröam voet. E paar maatlü rümme nog óp. D'r visjboer hat ing inkel kis mit jet visj. D'r man van de krisbeum hat zieng letste beum óp inne sjtapel jewórpe. "Iech han nog e paar sjtukker jebakke visj. Vuur vunnef jäole kanste ze han, umdat 't krismes is." Zieng sjtim klinkt uvver d'r oessjtervende maat. An zieng sjproach hüetste dat 't inne Hollender is deë ziech bij de wermde van 't plat is joa heem veule.
"E sjtuk jebakke visj vuur d'r ieëtsjte krisdaag en vuur d'r tswaide." Jraam is zieng sjtim en nog e bisje werm d'r visj. Op d'r kop sjteet sjeef ing iesmutsj. Um d'r nak is ing kótte sjal jeknubd. Tusje de jesjtapelde kiste hinger ziech zukte papier um d'r visj i tse pakke. De klómpe klinke óp de sjting. Went d'r Herman hem betsaalt zeëte: "Krismes waal of nit, visj hüet ummer d'rbij."
D'r Herman wil jóddenoavend zage, went d'r man van de krisbeum kótterbij kunt. Me kan rüche woa heë ziech mit werm jehoade hat. Nit alling de kauw mar óch d'r sjnaps hat zie jezich jekluurd. Heë deed ziech de häusje oes en duit ze in de zie-tèsj van d'r auwe winktermantel. Oes de binnetèsj holte ing flesj sjnaps en drieënt d'r dop d'r vanaaf. De heng zunt vies, ónger de neël zitse sjwatse reng. Ze razele e bisje wente d'r dop vól sjut.
"Op ing werm krismes," laachte en jieët d'r Herman d'r dop. Heë veult d'r sjnaps nog brenne, went d'r dop werm voljesjud weëd vuur d'r visjboer.
"Waal mar ee. Iech vaar mörje eróp noa mienne pap. De kinger junt dis joar mit de krismes noa de vrauw. Wat zouw iech heem blieve."
D'r dop weëd noch e paar moal vól jesjód. D'r Herman jevilt de wermde jód.
"Mieng vrauw," zeët d'r krisboomman, "zitst heem ónger d'r krisboom, lankoes. Al die daag, lankoes. Dat is nüks vuur miech. Iech kan jinne krisboom mieë zieë."
"Waal rüche," ruft d'r visjboer. D'r krisboomman laacht ins: "Joa, dat is jet angesj wie visj. Van deë jeróch zouw mieng vrauw óch lofe joa."
"Iech han nog e paar herrigke uvver, kóm ès." Mit d'r kop in d'r nak en d'r visj tusje e paar vingere weëd d'r herrik klinger. Alles wat uvver bliet is 't sjtetsje en e paar ulliegsjer óppen eëd.
Went d'r Herman noa heem jeet, is d'r plai leëg en verlosse. De sjtimme van de tswai maatlü sjterve voet. In ing hank dreët heë d'r jebakke visj en in de anger hank e krisbeumpje. Dat hatte nog van d'r krisboomman krèje. Wie deë hoeët datte heem jinne krisboom hauw, moeët en zouw heë inne boom mitneëme. "Inne mit wótsel, dan kanste 'm in d'r jaad zetse."
Heem sjteet d'r Herman vuur de vinster. Heë kiekt eroes. De zon jeet ónger. Midde óp d'r jraasplai sjteet 't beumpje, de sjup teëje de moer van d'r sjtal. E paar klütte drek hange nog draa.
Va wieds hüetste de kirchklokke. Oppen sjtroas lofe lü noa de kingermès. Moezziekante treffe ziech óp d'r plai. 't Beumpje jeet lanksaam óp in d'r sjieëmer.
't Is ing jans jeweun krismes. Inne jans jeweune donnesjdieg mit jeróch va sjnaps, denne en visj.
Jans jeweun.