kerstcolumn in het Seniorenblad Kerkrade 2010

KRISROEËS

Jiddes joar sjteet mit krismes ing krisroeës in de kirch. Wiesbluiend óp de trappe vuur d'r altoar. Derneëver sjteet ing dikke keëts. 't Is ummer dezelfde blom. Oes d'r jaad van d'r Chris. Heë hat ze van zieng oma. Die braat de krisroeës óp Hillieje-oavend noa de kirch. D'r Chris is doamit wieër jejange. Vuur de lü oes de faar is 't zoeë bekankd. Ze wisse nit besser, dan dat de wiesse blomme in de kris-tsiet ing plaatsj hant óp de trappe. Óp Hillieje-oavend jraaft heë ze oes. De plants sjteet neëver inne jroeëse sjtroech hinge in d'r jaad. Doa is vöal sjatte. Dat hat ze jeer. Mit de jraafsjup sjtikt heë ze vuurzichtieg oes. Da in de sjoepkaar. Sjtoots viert heë de kaar noa jen kirch. 't Rad piept.
'Doe móts dat dink ins sjmiere,' zeët d'r kuster jemindlieg.
'Nè, loester mar ins jód. Dat rad piept e krislidje.'
Óp de trappe hat d'r kuster inne plantsebak veëdieg jezatsd.
In d'r detsembermond hat e klingkink van d'r Chris verjoardaag. Óp deë daag maat d'r Chris ing foto van 'm neëver de krisroeës.
'Doe bis mie rüës-je,' zeët hee en kniepst. 't Klingkink laacht.  
Durch de joare ziet me 't klingkink wase. 't Weëd ing roeës. De plants weëd klinger. Bis me de plants tse kling vingt vuur in de kirch. In 't jesjef weëd ing jroeëse krisroeës jejole. Vuur 't ieëtsjt bliet de krisroeës bij d'r Chris in d'r jaad. Heë is enttäusjt. Deë oavend jeet heë nit noa jen kirch. Heem zitst heë hinger de vinster en kiekt eroes. Ing keëts in ing lüet brent neëver de krisroeës.
'Mieng roeës,' flüstert heë.
Óp de kas sjteet ing foto van zie klingkink neëver de krisroeës.
D'r kuster plantst noa de krismes de roeës oes de kirch bij ziech in d'r jaad.
Óch de nieëkste krismes sjteet de lüet bij d'r Chris in d'r jaad.
In de kirch waad d'r bak óp de jroeëse plants mit de wiesse blomme. Mar wen d'r kuster ze oes wil jrave, ziet heë, dat de plants plekt en aavrèse is durch de luus. Zoeëjet kan nit óp de trappe sjtoa. Doa is mar ing lüezóng. D'r Chris. Mit vöal muite sjelt d'r kuster bij d'r Chris an 't hoes. D’r Chris deed óp. Zoeë wie d'r kuster d'r mónk ópdeed um jet tse zage, zeët d'r Chris: 'Mieng roeës.'
Heë maat lanksaam de duur tsouw. Mit leëg heng jeet d'r kuster tseruk noa de kirch. Zoeë wie ummer vingt de mès aa mit 't Stille Nacht. In keëtselit bejrust d'r pastoer de lü in de kirch. Heë wiest noa de trappe.
'De hierte koame ummer hingenaa. Mar in d'r krissjtal woare ze nommer ee. Iech hof dat de krisroeës, die verbórje neëver inne sjtroech sjteet, óch wie vruier nommer ee weëd.'
Va hinge oes de kirch hüet me jet piepe. Vanoes d'r duurster kunt ing sjoepkaar noa vure. D'r Chris bringt de krisroeës.
De kaar sjteet mit de plants bij de trappe. D'r Chris leuft d'r midde-jank eraaf. In de letste bank vingt heë nog ing plaatsj. Inne hiert mit pratsj an de sjong
'Mieng roeës,' flüstert d'r Chris.