Jachjeweer
 

Deelnuuntsing
(Anger dele bij feuilletons - Jinne prul)
 

19 Jachjeweer
Ing janse tsiet is d’r Kep óp d’r zölder am jang jeweë. Noen kunt e eraaf. Heë hat  e sjpieëljódjeweer i jen heng. En ing tuut mit sjtup.
‘Wat jeet dat weëde,’ vroagt ’t Biela.
‘Iech jon jet sjpieële.’
‘Sjpieële? Iech jeleuf doe has ze nit mieë näu.’
‘Boef en polies.’
‘Doe bis e jroeës kink. Woa jees te da hin?’
D’r Kep wiest.
‘Doahinge.’
‘Woa doahinge?’
D’r Kep jeet eroes en sjtikt d’r kop um de duur.
‘Noa ‘t veld bij d’r kirkhof.’
‘Doe wils miech doch nit zage, dat-s te óp dön jees sjisse?’
‘Meens te iech woar óp d’r kop jevalle. Iech han dön wal durch. Roekoekoer. Wits te weë dat zunt? De posdoeve. Ze kanne vroeë zieë dat iech jee richtieg jachjeweer han.’
Heë maat de duur tsouw en sjneurt eroes.
‘Kep noen ziech vuurzichtieg. Mit zoeë jeweer kans te óch inne in ’t oog treffe.’
D’r Kep huet dat nit mieë. Deë is al an duur. Heë sjpringt óp d’r fiets. ’t Biela deed ziech d’r jas aa. Het jeet ‘m noa. D’r Kep hat inne vuursjprónk. En tse vós holt het ‘m zicher nit i. Heë kunt bij d’r kirkhhof. Zetst d’r fiets teëje de hek. Jeet durch de hoeke. Loert um d’r ek van de hek. ’t Jeweer in de heng. De tuut mit de sjtup in de taesj. Ing fleut sjalt. Heë huet hel, ‘Roekoekoe’, róffe uvver ’t veld. Inne in e voeëjelspak kunt óp ‘m aaf.
‘Iech zien ‘t,’ dinkt e, ‘dat kan mar inne zieë. De posdoef.’
Heë lekt ’t jeweer aa. D’r voeëjel sjrukt. Drieënt ziech um en maat ziech voet. Óp dat moment kunt ’t Biela óp rolsjaatse aa. Het kan nit zoeë flot sjtil sjtoa. Vleit teëje d’r Kep aa. ’t Jeweer jeet aaf. Truft d’r voeëjel jenauw in ’t kruuts. Dem vilt d’r voeëjelskop aaf.
‘Zies te,’ ruft d’r Kep. ‘hauw iech nit reët. De posdoef.’
Deë wiest noa d’r boam.
‘Doe has miech jetróffe. Jenauw in ‘t…’
D’r Kep vingt aa tse laache.
‘Noen kans te jing aier mieë legke.’
Durch ’t veld kome vuejel aalofe. ’t  Zunt de Jraassjpiere. Ee hat inne pot zeem i jen heng. Deë sjmiert ’t in de jezichter van d’r Sjaak en d’r Kep. Angere sjträue doa vere óp.
‘Noen zut uur jet lekkesj,’ zeët ’t Biela.
‘Roekoekoe,’ zuet d’r Sjaak.
De Jraassjpiere dunt ‘m noa. ‘Roekoekoe.’
‘Iech han zin in ónzin,’ ruft d’r Kep.
Heë sjuust de sjtup de loeët i.
Ze junt hinger ‘m aa. ’t Biela óp de rolsjaatse. D’r Sjaak mit ing hank i jen ruk. De jraasjpiere zinge ‘Roekoekoe’. An de hoezer junt de vinstere óp. Lu kloppe kussens oes. Vere vleie eraaf. Ee jroeës vere-fes.
‘Noen has te e vere-fes,’ zeët ’t Biela teëje d’r Kep.
‘Koom kries te va miech ing zeemmoel.’
’t Biela lacht hatslieg. ‘Die bliet plekke.’