Weë
ing vasteloavends-jesjiechte i mieëdere dele
anger dele bij feuilletons 'oane'
 

Deel zessing

De sjpannoeng sjtiegt. ’t Jeet op d’r Vasteloavend aa. Weëd jenauw wie ’t vurriegs joar e Prinsepaar oes-jeróffe? Of dis joar inne prins of prinses? ’t Woar ja ing jroeëse uberasjoeng ’t vurriegs joar. Prinses Annie van ‘’t Piefe oane tromme korps’ en d’r Prins Peter van ‘’t Tromme oane piefe korps’. Dat hauwe d’r wieët van ’t verainslokaal en de lu van d’r Juungliengsverain ziech bedaad. Oeëts woar ’t ee korps, mar vanaaf d’r krach tusje de tromme en de piefe woare ’t tswai korpse. Ze sjpillete tsezame alling nog mar inne marsj: ‘D’r oane’, óp d’r Vasteloavends-oavend. ’t Vurriegs joar hauw ’t jans jód jeklónke. Dat koam natuurlieg durch ’t prinsepaar. ’t Annie en d’r Peter. Ze verkierete mitee. En dat dunt ze nog. Doarum woar van inne krach tusje de tswai veraine nit vöal tse merke. Al hauw d’r butereedner waal vuur jet krawal jezörgd. Wie heë in zieng buut óp deë oavend ’t Annie ing fleut en d’r Peter inne kuul neumet. Mar dat verbingt óch. Tsezame zunt de korpse wus óp d’r butereedner. Deë hat ziech in ’t dörp nit mieë losse zieë. ’t Tsof van d’r Wiel Piefer, mietjlied van ’t Piefe korps, woar al ins ónger-weëgs jeweë um hei en doa tse vroage of inne jet wós, weë dis joar jeweëld weëd vuur d’r Vasteloavend. Zoeëjaar d’r wieët hat ’t aajesjpraoche. Mar deë lieët nuuks los. Doabij woar nog jing verzamloeng jeweë mit d’r Juungliengsverain. Óch ‘t Keetsje van d’r May Sjleëjer, mietjlied van ’t Trommekorps, hauw dat verzoeëd. En wie ze ziech in ’t waarjesjef bejieënete, sjprooche ze ziech óngeree aa.
‘Na Keetsje wits doe al jet? Of wils te miech nuuks zage?’
‘Mie leef Tsof, wen iech jet huur bis doe d’r ieëtsjte deë ’t tse hure kriet.’
Doabij kiekete ze allebei ziech óp dezelfde maneer aa. En zalle ze alle tswai ’t zelfde jedaad han. ‘Sjtimt dat wal?’
Woar da jaar jee nuits? Joawaal, dat koam van ’t Prinsepaar. Ze hauwe ziech d’r wónsj je-userd um d’r Oane-marsj ins vuur d’r oavend tse prove. Doa hauw jinne besjwoar teëje. Alling wienieë? Ze prove bij d’r wieët óp d’r zaal. Ee korps óp d’r  mitwoch en ’t angert óp d’r donnesjdieg. En óch doa kroge ze jinne krach uvver. ’t Woar inne vuursjlaag van d’r Wiel Piefer en d’r May Sjleëjer tsezame.
‘Vier prove tswai kier. Ing kier óp d’r mitwoch en ing kier óp d’r donnesjdieg.’
D’r wieët vong dat zoene sjunne vuursjlaag, dat heë hön ing rungde versjprooch. Alling vuur de mietjlieder die óp allebei de oavende mitdunt.
Dus zoeë tse zieë leuft al óp röltjer.
‘Wie is ’t meuglieg,’ zeët ’t Tsof heem teëje d’r Wiel, ‘nog ummer jinne krach. Iech vertrouw ’t nit.’
En dat is zoeëjet wat ’t Keetsje óch heem teëje d’r Wiel zeët. 
‘Wen dat mar jód jeet. ’t Is miech allenäu tse leef. Dat jeet nit jód.’
De nuisjieriegheet waast. Zicher wen d’r wieët e plakkaat óphingt: ‘Weë jeet ’t weëde?’
’t Vurriegs joar woar doe mit ’t plakkaat richtieg d’r krach los jejange. Inne va de Piefe hauw de tromme auw veller jeneumd en dat drónger jesjraeve. En inne van de tromme sjrievet jet va fleutekieës.
Effe weëd ’t sjpannend. ’t Tsof en ’t Keetsje zient ’t als ieëtsjte.
‘Doa is jet drónger jesjraeve’.
D’r Wiel en d’r May kome tsejeliech bij de wieëtsjaf aa. Ze zuete allebei en laache. ‘Weë jeet ’t weëde?’ Inne hat drónger jesjraeve: ‘Nit d’r butereedner.’
Hei krient ze jinne krach uvver. Doa-uvver zunt ze ziech ja enieg.