(laat u voorlezen!)

D'r kingerwaan

Plötslieg hure ze inne helle sjlaag. Hinger hön zient ze sjwaam ópsjtieje.
'Doa weëd óp ós jesjaose,' keëkt inne.
De lu valle óppen eëd. Zoeë blieve ze ing tsiet ligke. Mar doa weëd nit mieë jesjaose. De kinger ligke mit hön eldere hinger de moer. Ze sjpringe óp.
'Flot,' ruft d'r noaberman.
Ze veule de muiiegheet nit mieë. Inne man  óp inne fiets vieët verbij.
'Doa zunt doeë jevalle.'
De angs weëd jroeëser. Mar wie lang haode ze 't vol. Vuur hön leuft inne man en ing vrauw. Ze duie inne kingerwaan. Wen ze langs hön lofe, bliet d'r noaberman sjtoa.
'Anton! Bis doe 't?'
D'r man kiekt óp. Noen zient ze 't jód. D'r Anton mit zieng vrauw.
'Uur hat inne kingerwaan bij uuch?'
D'r Anton knikt.
'Joa.'
'Wat hat uur allenäu mitjenoame?'
De vrauw kiekt engslieg noa d'r noaberman.
'Kiek ins jód.'
D'r noaberman beugt ziech vuuruvver. En kunt zofort werm reët.
'E kink? Hat uur e kink?'
Doa lofe lu verbij. D'r Anton is bang dat 't inne huet. Heë fluustert.
'Tswai mond jeleie koam bij ós inne jroep Jude langs. Ze woeëde durch de tsoldate mitjenoame. Iech koam jraad bij ós heem aalofe. Ing vrauw duiet inne baby i mieng heng. 't Woar jewikkeld in e deks-je. 'Zörg jód vuur hem,' fluusteret ze. De tsoldate hant 't nit jezieë. Flot bin iech d'rmit eri jesjneurd. Vier hant 't versjtaoche in 't sjloftsimmer. Hinger de kleierkas hant vier e bedje óp de eëd jemaat.'
De noabervrauw sjleet ing hank vuur d'r mónk.
'Jeluklieg is dat kink jered.'
'Dat vool nit ummer mit. Vuural wen 't kinke kriesjet. Vier woare bang dat 't inne zouw hure. Vuur de vinster hant vier ing matrats jezatsd. En de dure jód tsouw.'
'Doarum maachet iech de duur mar efffe óp, wie-ts te koams vroage of 't jód jong mit d'r Anton,' zeët de vrauw van d'r Anton teëje d'r pap.
D'r pap knikt.
'Jut uur mit ós mit,' zeët d'r Anton, 'iech wees ing plaatsj woa vier hin kanne joa. Bij inne boerehof. Doa han iech e paar moal inne zak meël jehold.'
Wie wied 't nog is, vroagt jinne. Ze lofe wieër. De vus dunt pieng. En d'r honger weëd jroeëser. Jeluklieg zient ze urjens in de velder inne boerehof ligke.
'Doa is 't,' zuet d'r Anton. 'Nog effe volhaode.'