Bladmoezziek

In d'r jaad zitst e kink. 't Jezich likt in de heng. De elleböag sjtütse óp de kneie. 't Kiekt vuur ziech oes. In d'r ek van de kuchevinster is e web jesjpanne. Ing sjpin zitst dri, jans sjtil. Oes d'r mónk van 't kink kunt e fien sjtröalsje sjpui. 't Sjweëft in d'r wink bis 't hange bliet an de kin. 't Veult kaod aa. De sjpin zitst nog ummer sjtil in 't web. Oes d'r mónk van 't kink kómme noen blöasjer die in drüppe oes-ee sjpringe. Op d'r wèsjdroad zitst e vüejelsje . 't Brus-je is jekluurd wie de herfsbleer. E paar hange nog an d'r boom. De mieëtste ligke óppen eëd. 't Kink ziet 't vüejelsje en leuft d'rhin. De vus junt durch de bleer. Ze maache bladmoezziek.
't Vüelsje vlügt óp. D'r wèsjdroad danst nog effe noa. 't Kink sjpreit de erm. 't Is jraad of 't vlügt. Zoeë kunt 't bij 't pöats-je hingenaa in d'r  jaad. 't Maat 't pöats-je óp. 't Hingt ziech mit d'r boech uvver 't pöats-je hin, dan duit 't ziech mit de vus aaf. 't Pöats-je jeet tsouw. Da maat 't kink 't pöats-je werm óp. Zoeë sjpielt 't kink mit jesjtrekte erm 't sjpel van óp en tsouw joa. Va vleie wie inne voeëjel. De sjarnere piepe häusj. Noa e paar kieër vrieft 't ziech uvver d'r boech. 't Vleie vingt 't aa tse veule. 't Sjleet e bee uvver 't pöats-je en kiekt 't weëgs-je hingen d'r jaad aaf. Doa is 't óch sjtil. De bee boemele langs de sjtengsjer in 't pöats-je. 't Kink waad effe en zetst 't bee an de zie van d'r jaad óppen eëd. 't Anger bee kunt d'r hingeraa. De bee sjpringe en danse durch d'r jaad. Bleer vleie durch de loeët. 't Kink vilt mit de bleer óppen eëd. Lankoes bliet 't óppen ruk ligke. Mit de heng jevauwe hinger d'r kop kiekt 't noa de loeët. Wólke drieëve langs d'r himmel. 't Wies in 't blauw kluurt lanksaam oranjeroeë. 't Weëd vrug duuster. Oes de bleer sjravelt ziech 't kink óp. Jónk leëve ópkómmend oes d'r herfs. 't Jeet eri. Vanoes 't tsimmer ziet 't in de letste sjtroale van de zon de sjpin in 't web. Och 't blauw in de loeët is noen oranjeroeë. D'r Tsinterklaos is printe an 't bakke. Bij de duur sjtunt e paar kingersjóng. Doe wits mar noeëts.


Engel

D'r dirijent van e koeër wool e krislidje sjrieve en vroaget miech vuur inne teks. Op ziech is zoeëjet nüks bezongesj. Alling went dat midde in d'r zommer is, da likt dat e bisje angesj. Bij drissieg graad in d'r sjatte wirkt 't komiesj. Misjien is 't dat wat a krislidjere óntbrikt. D'r sjnei rümme en 't jet van alle tsiete losse weëde.
An d'r sjloes van de vakans zouwe langskómme. Iech hauw nog mar e paar daag de tsiet. De hits van d'r daag lieët de oavende werm zieë. Iech zits a jen duur. Op d'r dusj likt d'r sjriefblok. De pen jeet verlore in de leëg rejele. Wen de zon ónger jeet, sjtèch iech e keëtsje aa. Mieë lit broech iech nit. Angesj kan iech de sjtere nit jód zieë. Midde aujoes is 't zoeë wie zoeë ing sjpas um noa d'r himmel tse kiekke. De versjnirkende meteorieten zörje vuur e litsjpel um wakker va tse ligke. "Went inne sjteer vilt darfste inne wónsj doeë," zaat mieng mam. Alling loge vier da als kink i jen bed.
Iech woar al jroeëser wie iech mienne ieëtsjte vallende sjteer zoog. "Deë wónsj", hat mieng mam jezaat, "darfste a jinne zage, deë is jans alling va diech." En dat is jraad 't sjunne, jinne jet d'rva zage. Zoeë kanste diech wirklieg alles wunsje. Wenste 't inne vertsels, mótste rechnoeng d'rmit haode of 't wal jeet. Mar da jeet 't um  de knikkere en nit um 't sjpel. Iech zien inne vallende sjteer. Jans effe. Da isse voet. Iech kiek 'm nog lang noa. Mieng jedanke haole 'm i. Wen iech noa bed jon, likt d'r blok óp d'r dusj, de pen d'rneëver. Op de ieëtsjte rejele sjteet jesjrève: "iech wunsj miech mit de krismes inne engel."
Ing wirkliegheet klinkend wie moezziek.


Óp d'r kóp

Mie koeër jong vuur de krismes bij 't kastieël Ehresjting  óp inne krismaat zinge. Iech bin in d'r tsiet doa en sjpatseer nog jet rónk. De harmonie sjpilt. De zon jeet ónger. D'r duuster liet 't lit van de lampe boave de kröam zieë. Hei en doa sjtunt vuurpöt. 't Hoots weëd vlamme en sjwaam. Lü sjtunt d'rbij en werme ziech. Mar de mieëtste dunt dat bij d'r kroam mit d'r Glühwein. 't Is frisj, me hoft óp ing wiesse krismes.
Bij d'r kroam d'rneëver sjteet e junke. Heë hat inne jlaze bol i jen heng. Wente d'rmit sjókkelt sjneit 't in d'r bol. Vuur hem is 't besjtimd ing wiesse krismes. 't Junke hilt zieng heng rónk de oge en duit zie jezich teëje d'r bol. Ing wiesse krismes vuur hem alling. Heë broecht mar tse sjókkele. Dreum en wirkliechheet in inne bol.
't Letste lidje wat d'r koeër zingt jeet uvver engele en leef­de vlüejele jeëve. 't Klinkt vroeë, óch oane Glühwein. Hei en doa lieët 't lidje lü danse. Bij d'r kroam van d'r Glühwein sjprikt me nit mieë van ing wiesse krismes, mar van vasteloa­vend.
Went iech noa heem jon, fleut iech 't lidje sjtil vuur miech oes. Boese 't kastieël brent e jroeës vuur. Herdere zitse d'rbij. Iech loof durch. E paar moal kiek iech nog ins um.
't Vuur kan iech nog va wieds zieë, óch al huur iech 't kniespere nit mieë. Iech loof durch en dink an umdrieëne.
't Umdrieëne van d'r bol. 't Umdrieëne van 't junke. De vlokke sjweëve.
Drieën diech mar ins um. Zetst de welt óp d'r kop.
Mit de vasteloavend zal 't besjtimd confetti zieë.


Vrugjoar

D'r Prins Joep d'r elfde hoffet mit de vasteloavend sjun weer tse han. Doa dong heë van al vuur. Heë hat keëtse aa-jesjto­ache, ing mès losse leëze, inne bidwèg jehaode. Jet  watte vanaaf zieng kingertsiet nit mieë jedoa hauw.
Heë wool óp die maneer kót bij d'r himmel kómme.
Dat wool d'r Erwin Krol van 't weer óch. Alling bedeent heë ziech nit va keëtse, mar van apperate. Heë hoft nit, heë wees.
De natoer jeet evver zienne eje wèg. Doarum kanne de lü die hoffe en de lü die wisse wal ins d'r neëver zitse. Zoeë óch dis joar.
D'r Krol sjprooch va kauw, sjnei en reën. 't Woeët angesj. De lü va de hofnoeng hauwe reët krèje. 't Vool wal ing inkel vlok sjnei, mar de kluur wies hüet óch bij al die bónkte klure van d'r vasteloavend. De zon joof d'r óptsóg ekstra jlans. En doa woare jenóg wólke um ze effe tse losse rèste. D'r wink sjlof­fet ziech oes. Aaf en tsouw koeëtste 't jape veule.
Op d'r rank van d'r winkter woar 't vrugjoar.
D'r prins róffet: "Alaaf," en daat, "'t hat jehólpe."
D'r Erwin Krol rechenet oes, dat vier jeluk hauwe jehat.
Zoeë zieste, jeluk kanste oesrechene.
Iech hof dat d'r nieëkste prins inne weerman is. Of misjien ins ing kieër ing weervrauw.
Op èsjermitwoch loof iech al vrug óppen sjtroas. De klokke loeë. Vuur de kirch sjteet inne doeëdewaan. Iech jon absjied neëme. De mam van de noabervrauw weëd hü bejrave. Mienne sjrit verroant, dat d'r vasteloavend aasjtrengend is jeweë. Oppen sjtroas likt inne teppieg va jekluurde sjnieppele. Ing vrauw probeert d'r sjtoep ring tse kere, mar d'r wink is wakker woeëde en deet zie werk. Ummer nui sjnieppele vleie óp d'r sjtoep.
An de hoezer hange nog ballonge. De mieëtste zunt bauw leëg. Op d'r maat viert inne keerwaan rónk. Onger mieng vus kraacht jlaas. De wieëtsjafte weëde ring jesjprietst. De klone van de vinstere jewèsje.
In de kirch zitst ing hank vol lü. D'r pastoer kalt uvver èsj en zeënt de zerk.
Went iech werm an duur bin, zien iech in ing wieëtsjaf e paar lü a jen tieëk zitse. Iech tswiefel um eri tse joa en nog jet uvver die sjun daag noa tse kalle. Mar iech ving 't tse vrug vuur herrigke en zicher um ze tse losse sjwumme. Neëver de wieëtsjaf likt e blommejesjef. Iech jon eri en jel miech jet blomme vuur heem óp d'r dusj. De hofnoeng van d'r Joep d'r elfde en 't wisse van d'r Erwin Krol zunt nit mieë wiechtieg.
't Vrugjoar is bejonne. De klone ligke in de kas.


Blom

23 meëts 2001 - fasciste en nao-nazi's lofe durch Kirchroa.
Inne wink hiechend va haas bliest durch de sjtad.
Vane vleie wild mit. Jedrage durch lü die brulle um hönne angs tse verberje. Versjtèche ziech bij angere, doarum lofe ze nit alling. Ze zukke sjood bij lü die ziech nit kanne were.
Sjtols maache ze krach.
Trómmesjleëg sjlunt ziech inne wèg langs jieëvel umhoeëg.
Vinstere en dure zunt jesjloase.
In de tsiedónk sjteet mit jroeëse lettere jesjrève: "Bliet binne, jut nit an duur. Dut jraad of nüks passeert. Da zunt ze 't flotste voet."
Jenauw zoeë flot wie in de drissieger joare?
D'r Burjemeester hat 't jeër ruiieg. Doarum sjtreumt ing blauw zieë va pliese durch de sjtad. Mit wiesse helme rolle ze wie sjoemköp noa uvveral woa 't ónruiieg zouw kanne weëde.
Helicoptere in jen loeët. Ze broeze vinstere en dure óp va lü die ziech nit versjtèche.
Mit ing blom in de hank zinge ze va vrid. Inne man leuft mit e kink an de hank. 't Kink vroagt: "Papa, wat is dat vrid?"
D'r man kiekt sjnak vuur ziech oes. In de ing hank ing blom en in de anger de hank va zie kink. En vuur ziech inne blauwe man mit in de ing hank inne knuppel en in de anger e sjild. Wente ziech umdrieënt ziette lü die van hön heng vuus hant jemaad. De blomme hant ze losse valle. D'r pap pakt zie kink in zieng erm. Heë duit 't teëje ziech aa.
"Vrid is, went ze jinne angs mieë has. En uvveral heem bis." "Junt vier da noa heem?" 't Woad heem weëd uvversjtimd durch jesjrai. Lü duie hön an zie. Ze zukke inne oeswèg. Vuur d'r pap en 't kink is dat d'r wèg noa heem. De blom in de hank van 't kink is jeknakt. "In d'r jaad wase nog jenóg blomme," zeët d'r pap.
Blomme jenóg vuur troeës. Jenóg vuur vrid.


Pindakieës

Jisteroavend zaat de weërvrauw dat 't inne daag oane reën zouw zieë. Ze tseechet óp de landkaat noa het züdoste, zoeë neume ze sjlaagmieësieg Limburg, um tse zage dat 't doa d'r janse daag nit zouw reëne. Iech wil 't jeer jeleuve, mar wen iech zien wie ónbehólpe de hank uvver ós provincie jeet, tswiefel iech. Noen is ónbehólpeheet jet angesj wie ónwisheet. 't Is óch lestieg wentste óp ing kaat reëts va diech mós tseeche die d'r nit is, mar dietste sjuuns nëeve diech ziest.
Jiddenfals, iech bin óp d'r fiets jesjtiegd um durch 't züd-oste tse vare. Iech hauw al ing wèch nit kanne fietse. Hü hauw iech jet i tse hoale. Mar mit inne daag holste jing wèch i. En woarum zouw iech. Iech veul d'r wink en dat is mieë wie de tsiet zieë kan.
Vuur d'r hongerklóp han iech bótterramme mitjenoame. Um die tse èse zuk iech miech ing bank oes die urjens rui-ieg sjteet tse wade. Ing plaatsj um tse dreume. Uvver d'r wèg kómme inne man en ing vrauw aalofe. Ze jrusse en lofe jodsjedank durch. Da drieënt de vrauw ziech um. Ze zeët nog jet an d'r man en kunt tseruk. Zie zetst ziech óch óp de bank en mieng rouw jeet voet. An d'r sjrit tse zieë, hat ze pieng an de vus. Ze zeët teëje miech, dat ze nui sjong aa hat en dat heur man d'r auto hoale jeet umdat ze nit mieë wieër kan. 't Is ing Dütsje. Iech kniek ins en jon wieër woa iech mit bejonne woar: ing bótteram èse. Mit d'r mónk vol darfste nit moelle. 't Sjwieje kan jet va mieng dreume redde. Doch 't sjwieje is tse winnieg rouw um mieng jedanke vrijsjpel tse jeëve.
Oes de ekke van de oge zien iech ze noa mieng bótteram kiekke. Iech ès jraad ing mit pindakieës.
Zouw ze dinke, wat inne erme haos?
Of woa liecht dat doch óp?
Zouw ze jaar nit wisse wat 't is?
Kenne ze dat wal óp 't Dütsj, pindakieës.
Wie neume ze dat doa, pindakieës?
Mieng tant zouw besjtimd zage: pfindakäse. Zoeë kalt mieng tant Dütsj. Wat ze jeer vertselt is dat ze oeëts óp ing wink­tersjportvakants in Osterriech teëje postzejele poestziejele jezaat hauw.
Da bedink iech miech dat pinda's Erdnüsse zunt. Joa, dat is 't, sjmieërkies jemaat va Erdnüsse. Mar woarum zouw iech dat allenäu oeslegke? Bin iech bang dat ze dinkt, dat 't jet an­gesj is? Los dat mar, angesj sjmaache miech de letste jrummele nit mieë.
Wen iech wieër vaar vingt 't aa tse reëne. Bij zoeë affeweër hüet pindakieës. Iech jrus heur mit ing hank, zoeë wie de weervrauw uvver 't züdoste jeet.