Deel XIII

Rónk

D’r meester leuft noa de kas langs de moer. Maat de klep óp. Doa-i sjtunt kartonne plate reët óp. Óch jroeëse sjtukker papier. Heë holt e sjtuk papier droes. Maat de klep tsouw. Leuft mit ’t sjtuk papier werm tseruk. Heë hilt ’t boave d’r kop.
‘D’r meester jeet vleie,’ ruft d’r Mitch.
De kinger laache. E paar broeze wie  inne vliejer. D’r meester drieënt ziech um.
‘Doe has ’t bauw jód, Mitch.’
Mieë zeët e nit. Heë likt ’t blad óp d’r jroeëse dusj. De kinger zunt sjtil. Wat jeet dat weëde? E paar junt sjtoa. Mit ing sjier sjniet heë inne bol oes. Dem hingt e mit plekkauwjoem óp ’t bord. ’t Mieke sjpringt óp.
‘Inne krisbol.’
‘Doe has ’t óch bauw jód.’
Mit inne viltsjtift sjrieft heë ’t tsiefer dreihónged óp.
‘Wat sjteet doa?’
‘Dreihónged,’ róffe de kinger.
‘En wen dat mieljoeën mós zieë. Wieviel noele junt da nog d’rhinger?’
D’r Mitch is d’r ieëtsjte deë ’t weest.
‘Zes noele.’
‘Jenauw Mitch.’
D’r  meester sjrieft zes noele hinger de dreihónged. ‘Hei sjteet noen?’
Tsezame mit d’r meester zage ze ‘dreihóngedmieljoeën’. D’r meester hilt ziech d’r kop vas.
‘Dreihóngedmieljoeën. Zoeëvöal!’
Heë zetst inne sjtreef drónger. Wiest noa ’t papier.
‘Iech han de welt in ’t kling oes-jesjneie. Doa-óp woeëne alle lu. Óch vier, kom mar une naam d’rbij sjrieve.’
Ee vuur ee sjrieve ze zelver hönne naam d’rbij. D’r letste naam is deë van d’r meester. Heë drieënt ziech um. Waad effe. Kiekt de kinger aa.
‘Wen-s te honger has, Kaatje, kans te da jet aese?’
‘Joa, meester.’
‘Wens te ’t kaod has, Job, kans te da inne jas aadoeë?’
D’r Job knikt.
‘Wens te krank bis, Fia, kans te da noa d’r dokter joa?’
‘Joa. Mie breurjse is jister noa d’r dokter jeweë. Heë woar jans hel jevalle.’
‘Wat is dat sjun. Dat vier dat allenäu hant.’
Heë wiest noa ’t tsiefer dreihónged mieljoeën.
‘Dat zunt óch kinger óp de welt. Die kinger hant dat allenäu nit. Waal döks honger. Koom kleier. Döks krank.’
‘Wie kunt dat,’ vroagt d’r Mitch.
‘Ja, Mitch. Durch krig, durch sjleët weër. Ze zunt erm.’
D’r meester leuft noa d’r verstelsjtool.
‘Mieke, doe daats jraad an inne krisbol. Zalle vier allenäu inne krisbol maache? Vuur die kinger?’
E paar kinger zage, ‘joa’. De angere knikke.
D’r meester zetst ziech.
‘Da hange vier die óp ’t jroeëse papier. De welt inne jroeëse krisbol. Dat zouw jet zieë.’
Neëver d’r vertselsjtool sjteet de jietaar teëje de moer. D’r meester pakt ze.
‘Mitch, vier kanne nit noa die kinger vleie. Waal ing keëts aasjtaeche um an ze tse dinke. Koom mar Mitch, doe kans de keëtse aasjtaeche.’
D’r meester jieët d’r Mitch e sjweëjelsdues-je. Deë leuft noa e dusje midde in de klas. Doa likt d’r adventskrans óp. Tswai keëtse sjtikt e aa. D’r meester sjtriecht mit d’r vinger langs de sjnoare van de jietaar. Tuen klinke. E nui deel vuur ’t krislidje.

in e land hei wied va dan
hant ze honger en vöal doeësj
kinger majer en jans erm
zunt zoeë erm ze hant jee hoes
zukke aese vinge nuuks
misjien mörje of doch hu

doarum brenne keëtse hei
vuur de kinger doa jans wied
wille helpe noen jans flot
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol krismeskeëts