Deel XIV

Bal

De kinger hant sjun krisböl jemaad. Va jekluurd papier. Ze hant ze vol jeplekd en jetseechend. Mit wat vroeë maat. Noen darve ze de böl óphange. Óp d’r jroeëse bol óp ’t bord. ’t Anisha kunt als ieëtsjte.
‘Iech han mie breursje jetseechend. En ing foto va hem plek iech mörje dróp. Heë treënt jeer teëje inne bal.’
Nog mieë kinger hant inne bal dróp jemoald. D’r Mitch ing bóttram.
‘Mit kieës,’ zeët e.
‘Woarum kieës,’ vroagt d’r meester.
‘’t Is zoeë wied voet. Mieng mam zeët, kieës hilt ziech lang jód.’
‘Doe has reët Mitch. En is óch jans lekker.’
Óp d’r krisbol van d’r Kai is e tuutje va kauwjoemböl jeplekd.
‘Die zunt rónk en hant sjun klure. En zunt lekker.’
D’r meester laacht ins.
‘En doe kans d’rmit böl bloaze.’
Óngertusje zunt inne man en ing vrauw eri-kome. Ze sjtunt bij de duur.
‘Kiek,’ zeët d’r meester. ‘Vier krient bezuk.’
‘Daag,’ ruft d’r Job.
E paar dunt ‘m noa.
D’r meester klatsjt in de heng.
‘Jut mar zitse. Dierek hure vier weë d’r bezuk is.’
D’r Quin en ’t Esmeralda hange hön krisböl óp. Ze zunt de letste.
‘Sjtrak darf jidderinne vertselle wat óp ziene krisbol sjteet. Ieëtsj noen d’r bezuk.’
‘Vier zunt ’t Jertie en d’r Rik,’ zeët d’r man.
D’r meester winkt noa ze.
‘Koom kótterbij. Welkom bij ós.’
‘En bij de krisböl,’ ruft d’r Mitch.
Doa weëd hel vuur jelaachd.
’t Jertie jeet neëver ’t dusje van d’r Mitch sjtoa.
‘Dat is nog nit ezoeë jek. Wat vuur kome vertselle hat jet mit böl tse maache.’
D’r Rik hat ing tuut i jen heng. Doa holt e inne bal oes.
‘Kiek, dat is inne van de foesbel die vier zammele. Vuur de kinger die jinne bal hant. Tswai moal in ’t joar junt vier die hön bringe.’
’t Jertie sjteet werm neëver hem.
‘Die krient vier van lu hei. Óch foesbalbókse, zökke, triekoots.’
‘Dat is evver sjun, dat uur dat zelver d’rhin bringt,’ zeët d’r meester.
D’r Rik wurpt d’r bal in de loeët. Vingt ‘m werm óp.
‘Noen vroag iech uuch. Hat uur óch inne bal um mit tse neëme. ’t Broecht jinne nuie tse zieë.’
D’r Diëgo sjtikt d’r vinger óp.
‘Óp de kirmens han iech mit mieë broor en miene neëf inne bal jewonne. Doe zaat d’r opa, dem móst uur dele.’
‘Dat is ’t richtieje woad, Diëgo. Dele,’ zeët d’r meester. En nog ins, ‘dele.’ Da weëd de welt inne richtieje krisbol.’
Heë leuft noa d’r vertselsjtool.
‘Weë sjtikt hu de keëtse aa?’
De kinger wieze allenäu noa ’t Jertie en d’r Rik. D’r meester pakt de jietaar.
‘Vier hant hu werm e nui sjtuk kraeje vuur ós krislidje. E sjtuk uvver dele.’
De vingere sjtrieche langs de sjnoare. D’r sjweëjel langs ’t dues-je. ’t Jertie en d’r Rik sjtaeche tsezame de drei keëtse aa. Vuur alle kinger óp de welt.

óppen sjoeël hei in ing klas
óp ’t bord doa hingt ‘ne bol
is de welt van allenäu
kinger hange dem jans vol
hant doa krisböl vuur jemaad
mit plezeer doabij jezaad

sjpieëlbel sjpare vier zoeë jeer
vuur de kinger jans wied voet
sjenke hön da sjpas en vräud
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol kris-jesjenk