Deel XXXVI

Erm lu

In de klas sjtunt al jans jet tute mit jes. Die hant de kinger verzammeld. Hu is d’r letste daag vuur de vakans. Da viere ze de krismes óppen sjoeël. D’r Jop hilt zieng tuut umhoeëg.
‘Juffrauw, wat dunt vier noen mit de tute?’
‘Ing jouw vroag Jop.’
‘Kunt ’t Leger des Heils de tute hoale?’
‘Iech dink ’t nit.’
‘Mar wie krient de erm lu die jes da?’
‘Vier kanne ze óch bringe.’
‘Wienieë?’
De juffrauw Annie dinkt effe noa.
‘Noen. Vier kanne ze tsezame noa ’t Leger des Heils btinge.’
De kinger kieke heur mit jroeëse oge aa.
‘En de krismes viere da,’ ruft ’t Bo.
‘Bo, i de kris-jesjiechte jeet ‘t uvver erm lu. En e kinke dat jeboare is in inne sjtal. Dat likt in ’t sjtrue. In inne voorbak. Dat is ’t wiegs-je. De jes van ós zunt óch vuur erm lu. Jenauw wie in de kris-jesjiechte. Wie sjunner kanne vier krismes nit viere durch erm lu wermde tse sjenke.’
‘Ao joa, juffrauw. Vier zunt ja allenäu sjöafjer mit werm wol.’
‘Jenauw Christa. En wits te wat? Vier neëme de veer keëtse van d’r adventskrans mit. Da kanne vier die bij ’t Leger des Heils losse brenne.’
Wen ze de sjoeël oeslofe, kunt doa jraad de mam van d’r Cyan. Ze hat óch ing tuut i jen heng. Doa zitse sjalle i. Ze lieët ing zieë.
‘Jesjtrikd va richtieje wol,’ zeët ze.
De kinger vange aa ’t lidje uvver de sjöaf tse zinge. En dat dunt ze nog e paar moal ier ze doa zunt. D’r man van ’t Leger des Heils maat de duur óp. In e jroeës tsimmer zitse lu rónk inne dusj. Vuur h֧ön zinge ze ’t nog ins. De lu klatsje en sjtroale. De juffrauw zetst de veer keëtse midde óp d’r dusj. D’r man zetst de tute  óp inne angere dusj. En vingt aa de jes oes tse dele. Óch de mam deelt de sjalle oes. De lu rónk d’r dusj vräue ziech. Ze sjuve e sjtuk óp. Zoeë maache ze plaatsj vuur de kinger. Doa zunt sjteul jenóg. Tsezame rónk inne jroeëse dusj. De juffrauw jieët de mam van d’r Cyan e dues-je sjweëjele. Doamit kan ze de keëtse aa sjtaeche. E paar lu junt mit d’r man mit en lofe lanksaam wen ze tsruk kome. Ze hant sjóttele i de heng mit krens-jer en bechere sjokkelademilch. Noen klatsje de kinger. De juffrauw hat óch de jietaar bij ziech. Óch noen e nui deel van ’t Krismeersje.

sjun jemuutlieg is ’t hei
dele jes an uuch jeer oes
wermde bringe is doch sjun
vräud en leefde hei i hoes
óch ing sjal va sjöafjer vach
sjtrikke dong dat ing leef mam

krismes viere vier noen hei
dinke doabij an ’t kink
in ’t sjtrue óch lekker werm
doarum is dis tsiet zoeë sjun
zoeë sjun, zoeë sjun, zoeë sjun vol krismeswol