(laat u voorlezen!)

Deel 17

mondieg ee detsember
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: 'D'r Tsinterkloas bakt printe'.

D’r man van de mölle kunt werm heem.
‘Daag mölle. Iech bin werm tseruk. Hant de wieke nog ummer nit rónkjedrieënd?’
Heë blieëst ins.
‘Dat hulpt doch nit. Evver doe wits mar noeëts. Iech zal ins eri joa.’
Binne kiekt e ins rónk.
‘Wat kan iech noen nog doeë? ’t Koare sjteet veëdieg. Noen mar wade bis de möllesjting junt beweëje. Iech kan ze nit losse rónkdrieëne. Ze zunt vöal tse sjwoar. Wat kan iech noen nog doeë? Iech wil zoeë jeer jet doeë. Waad. Iech wees jet. Iech jon d’rvuur zörje, dat jee meël mieë oes de zek leuft. Iech jon de muus voetjage. Iech zaan teëje ze: voet mit uuch. Muus, hat uur ’t jehoeëd? Jut urjens angesj hin. ’t Meël is vuur de printe. Vuur de kinger.’
Heë leuft rónk en zukt de muus.
‘Muus! Zaat uur nuuks? Uur broecht mar ‘piep piep’ tse zage en voet tse sjneure. Iech zets de duur e bis-je óp. Uur kant zoeë eroes.
De duur zetst heë e bis-je óp.
‘Zut mar nit bang. Iech blief hei sjtoa, beweëg miech nit en zal nit óp uuch treëne.’
Mit ing hank hinger de oeëre loestert e, of e jet huet.
‘Nog ummer jinne piep van ing moes tse hure. Of zut uur al voet? Dat hauwt uur miech óch ins kanne zage. Noen sjton iech hei vuur nuuks tse wade. Of zitst uur urjens in e eks-je miech oes tse laache. Joa, dat dink iech. Uur zitst miech oes tse laache.  Zoeë zut uur. Vies jries muus mit lang sjtets. Wits te wat. Iech zal uuch vange.’
Heë kruuft uvver ’t jebun.
‘Da sjtriech iech uuch wies aa en sjnie de sjtets aaf. Zoeë weëd uur werm meëlmentjer en sjik iech uuch tseruk noa d’r könnik Koare. Daag! Jemeen wa? Mar wat uur dut is óch jemeen. Meël voetpakke.’
Effe bliet e óp ’t jebun zitse.
‘Jemeen… wa?... Nae, dat darf nit. Wist uur wat? Iech don jet meël vuur uuch in e kumpje. Dat zets iech bij de duur. Iech zets jinne sjong vuur uuch óp, mar e kumpje. En da kriet uur meël. Is dat jód? Dat dunt vier.’
D’r man van de mölle sjteet óp. Heë leuft noa de kas um e kumpje tse pakke.

D’r angere Sjwatse Piet hat ziech ’t jezich jewaesje. Heë zitst noen óch an d’r dusj. Tsezame dunt de Sjwatse Piete möllesjer op de mutsje vasmaache. D’r mijter van d’r Tsinterkloas  kriet óch e möllesje. D’r angere Sjwatse Piet wiest ópins noa de vinster.
‘Kiek, Piet.’ Heë vingt aa tse bloaze. ‘Piet… an duur. ’t Wingt! De beum en sjtruuch! ’t Wingt!’
D’r inne Sjwatse Piet leuft noa de vinster. D’r angere danst durch ’t tsimmer.
‘De mölle kan drieëne. Vier kanne meël joa hoale!’
Tsezame danse ze durch ’t tsimmer.
Ze zinge: ‘Huur d’r  wink wingt durch de beum.’