d’r tsint en d’r piet
e fes va jónk bis aod

mit  tseechnoenge van d’r guus knebel

Deel drei - Wasser
 

‘Mama, iech han jet in d’r sjong. Papa, koom kieke. Opa, allenäu hant vier ing print in d’r sjong.’
’t Sjteersje sjneurt de trap eróp. D’r opa kunt oes zie sjloftsimmer. Vrieft ziech d’r sjlof oes de oge.
‘Dat wil iech doch zieë. Ing print bij miech in d’r sjong. Kink da hat d’r Piet besjtimd ós lidje jehoeëd.’
De duur van ’t sjloftsimmer van de mam en d’r pap jeet óp. De mam kunt eroes. ’t Sjteersje sjpringt in ’t bed. Bauw boave óp d’r pap.
‘Pap, vuur diech óch ing print.’
D’r pap jaapt ins. D’rhinger kunt oes ziene mónk inne laach. Sjpringt oes ’t bed.
‘Weë ’t ieëtsjte bij d’r sjong is.’
Ze sjneure de trap eraaf.
‘Vuurzichtieg,’ruft de mam. ‘Val nit.’
De sjong sjtunt neëver de duur. De printe sjtaeche oes de sjong. I tsellofaanpapier. Bij ’t Sjteersje zitst doabij in d’r sjong ing tuut sjokkelade Klöas-jer en Piete. D’r pap klopt ziech óp de brós.
‘Wat bin iech braaf jeweë.’
De mam duit teëje hem.
‘Vier allenäu zunt braaf.’
‘t Sjteersje pakt ’t wasserbeks-je vuur ’t peëd.
‘Nit ópjedrónke. ’t Wasser zitst nog drin.’
’t Sjteersje sjwiegt effe.
‘ Natuurlieg, ’t peëd is nog nit doa. Dat kunt mit d’r Tsinterkloas. Opa jooft uur óch e kumpje wasser an ’t peëd?’  
‘Inne janse emmer zatse vier an jen duur. ’t Joof vruier mar winnieg auto’s. Doe jong ‘t mieëtste mit peëd en kaar. Doarum wósse vier dat e peëd vöal wasser nuedieg hat. En häu um tse aese. Dat kroge vier bij d’r boer bij ós neëver.’
‘Hauwe ze bij d’r opa heem óch dere?’
‘Vier hauwe honder en knieng. En wit-s te wat ze bij miech heem zate? Has te knieng, has te kuttele.’
Ze laache ins hatslieg. En zinge nog ing kier, ‘koom mar ins kieke, wat iech i mie sjunke ving’.
’t Middiegs lofe ze werm noa de wasserkank. D’r Piet sjteet bij de roeiboot.
‘Danke Piet, ‘ ruft ’t Sjteersje.
Heë jieët e pitsjeugs-je.
‘Sjun jezónge.’

De moeziekkapel vingt aa tse sjpille.  ‘Ziech doa kunt de sjtoomboot.’ De kinger sjpringe. Doa kunt de boot. ’t Is zoeë wied. ’t Fes vuur aod en jónk vingt aa. Vuur ’t Sjteersje woar ’t jister al bejonne. D’r Tsinterkloas kunt uvver e bret van de boot aaf. Heë jieët alle kinger ing hank. De Piete laache en winke. Óch zie hant fes. Doa vräue ze ziech jiddes joar óp. Tsezame mit de kinger oes de janse welt.
’t Sjteersje jeet mit de mam en d’r pap noa heem. D’r opa leuft e sjtuks-je mit. ‘Daag Tsinterklöasje, daag, daag, daag leve Piet,’ zinge ze tsezame. Nog ee moal. ‘Daag Tsinterklöas-je.’ D’r opa drieënt ziech um.
‘Adieë kinger, bis mörje.’
‘Opa, iech zets inne emmer wasser an duur.’
‘Sjun, ’t is óch ’t fes van de dere.’