d’r tsint en d’r piet
e fes va jónk bis aod

deel 9

 

Guus Knebel                     

 


 

 

  

 

 

Bij ’t jadepöats-je van d’r opa sjtópt inne fiets.
’t Esmée zitst in e sjteulsje bii zieng mam hingerdróp. Zieng mam huft ‘m van d’r fiets.
In ing hank  dreëgt ’t ing trekpóp.
Mit de anger hank sjuuft ’t Esmée de sjauw
van ‘t pöats-je. Dat kan ’t al.

‘Opa,’ ruft ‘t.
D’r opa zitst in ’t tsimmer an d’r dusj.
Heë kiekt eroes en winkt. Óch de mam winkt.
‘Bis sjtrak kink.’
Ze vieët wieër. ’t Esmée leuft uvver ’t weës-je durch d’r jaad. D’r opa hat al de duur ópjemaad.
‘Doa is ‘t Sjteersje.’
‘Opa, kiek ins wat iech vuur diech han. Inne Piet.’
Het trukt an e köadsje.
De erm en de bee van d’r Piet junt eróp en eraaf.
‘Dat han iech óppen sjoeël jemaad.
Opa deë kan hei an de vinster hange.’
‘Zicher. Wat sjun kink.’
Mit e sjtuks-je plekband hingt d’r opa d’r Piet óp. Heë trukt an ’t köadsje.
‘Kiek, d’r Sjwatse Piet kan danse.
Noen krien vier zicher jet in d’r sjong.’
’t Esmée deed ziech d’r jas oes en de mutsj aaf. Het hingt ze in d’r jank an d’r kapsjtok.
Went ’t eri kunt, wiest het noa de vinster.
‘Kiek opa, ’t köadsje beweëgt nog ummer.'
‘Dat kunt durch de werm lóf. Die sjtiegt óp.’
Ónger de vinsterbank sjteet inne körper van de haitsoeng.
‘Sjteersje, doe brings miech óp e iedee.
Wist te wat vier junt maache. De mölle van ing karresel.’
‘Karresel opa?
‘Joa, die drieënt rónk.’
‘Wie da.’
‘Dat tseech iech diech. Koom vier zetse ós an d’r dusj.’
D’r opa pakt oes de kas e sjtuk karton.
Ing sjieër en inne potloeëd ligke al óp d’r dusj.
In e sjaos van de kas zukt e inne passer.
Doamit tsirkelt hei ing jroeëse en ing kling rungde. Tusje de tsirkele trukt e allenäu eëve wied oeseree potluedsjtrich.
Mit de sjieër sjnieët hei die sjtrich i.
De sjtuksjer vauwt e umhoeëg. ‘t Esmée kiekt mit jroeëse oge. Het zitst mit de kneie óp d’r sjtool neëver d’r opa. Oes d’r sjtal holt d’r opa e sjtuks-je hoots. Doa is inne naal durchjehouwe.
‘Noen mótste jód kieke.’
D’r opa lekt de rungde jenauw in ’t midde
óp d’r naal. Da zetst heë ’t plenks-je óp d’r körper van de haitsoeng.
‘Kiek noen.’
‘Ao iech zien ‘t. ’t Drieënt rónk.’
‘Dat kunt durch de werm lóf. Die duit teëje ’t möllensje.’
‘Wat sjun. Zal iech doa jet óp tseechene?’
‘Zicher Sjteersje. Doe darfs ’t tsere.’
‘Mit tseechnoenge van d’r Tsint en d’r Piet.’
‘Da koom.’
D’r opa lekt ’t möllensje werm óp d’r dusj.
’t Aimeë pakt de kluurdoeës oes de kas.
‘Dat zal d’r Piet sjun vinge, wa opa.
Ing tseechnoeng mit d’r Piet en d’r Tsint óp ing karresel.’
‘Dat zaat iech diech doch al. Noen krient vier jet in d’r sjong.’
D’r opa pakt de jietaar van de moer. Heë vingt aa tse zinge.
‘O, koom doch ins kieke wat iech i mie sjunke ving.’

’t Aimeé zingt mit.
Het lieët d’r Tsint en d’r Piet in de sjunste klure
óp de karresel danse.

  
 

  ‘t Möllensje

 

  

 

 

   tseechnoenge: Annet Vincent