|
’t Möllensje sjteet óp d’r körper van de haitsoeng.
’t Drieënt rónk. D’r Piet en d’r Tsint van ’t Esmée drieëne mit. Óp ’t plenks-je hat ’t mit viltsjtifte
d’r zak en d’r sjtaaf jetseechend.
Het klapt in de heng va vräud. ’t Drieënt rónk.
‘Iech bin óch ing mölle.’
Het sjpreit de erm. D’r opa huft ‘m óp.
‘Noen bis te ing janse hoeëg mölle.’
Óch d’r opa drieënt rónk. Ze laache.
Bemerke nit dat de mam van ’t Esmée durch de vinster kiekt. Ze klopt en bukt ziech ónger de vinsterbank.
D’r opa bliet sjtoa. Zetst ’t Esmée óppen eëd.
‘Wat woar dat?’
’t Esmée fluustert.
‘D’r Piet?’
Het leuft noa de vinster. Da ziet ’t de mam jebukd zitse.
‘Mama. Kom flot eri. Vier hant jet sjuns jemaad.’
D’r opa maat de kucheduur óp.
‘Mama, kiek mar.’
Het wiest noa ’t möllensje.
‘Dat drieënt rónk. Durch de werm lóf van de haitsoeng.’
‘Wat sjun Esmée. En iech zien d’r Piet en d’r Tsint
óch mitdrieëne.’
‘Joa, noen krient vier óch jet in d’r sjong.’
‘Wen d’r Piet en d’r Tsint doa mar tsiet vuur hant.
Doa zunt zoeëvöal kinger.’
‘Dat is woar. Mar vier hant jet jans sjuns jemaad,’ zeët d’r opa.
‘Opa zouw d’r Piet wisse, dat e möllensje kan drieëne óp werm lóf?’
‘Sjteersje, doe wits. D’r Sjwatse Piet wees al. ’
De mam jeet an d’r dusj zitse.
‘Da bin iech benuid. Mörjevrug zalle vier ’t wisse.’
D’r opa jeet noa de kuche.
Óp de forneus sjteet e kesselsje mit sjokkelademilch. Mit inne leffel sjupt e werme sjokkelademilch i drei bechere. Oes de kas pakt e e pak printe.
Heë holt jet printe droes. Heë lekt ze óp e sjuttelsje. ‘t Esmée hulpt hem. Tsezame bringe ze de bechere en printe noa ’t tsimmer.
De mam vrieft ziech in de heng.
‘Ao wat lekker.’
’t Sjmaacht hön jód. De bechere drinke ze leëg bis de letste druup. Van de printe bliet jinne kruemel uvver. Ze zinge nog e lidje. ‘Tsinterkloas koom mar binne mit d’r Piet’. De mam zetst ’t möllensje jans vuurzichtieg in de taesj.
‘Heem zetse vier ’t óch óp de vinsterbank.
D’r Piet zal sjtaune.’
D’r opa laacht.
‘Doa kunt besjtimd jet in d’r sjong.’
‘t Esmée jieët d’r opa inne knuffel.
‘Óch vuur d’r opa kunt jet in d’r sjong.’
De mam en ‘t Esmée junt eroes.
D’r fiets sjteet bij ’t pöatsje.
D’r opa kiekt hön hinger de vinster noa.
Ze winke noa ee. ’t Esmée sjuuft de sjauw tsouw.
De mam zetst ‘m in ’t sjteulsje. Da vare ze voet.
D’r opa trukt an de koad van d’r Piet boave de vinster. De erm en bee junt eróp en eraaf.
‘Danse Sjwatse Piet,’ laacht d’r opa.
Heë deed ‘m noa. Sjpreit ziech de erm.
Drieënt e paar moal in ’t rónk.
|
