Nog e paar lidjer zinge ze. Da junt ze werm noa heem. ’t Esmée mit zieng eldere. Durch d’r jaad. D’r opa leuft e sjtuks-je mit.
‘Opa, noen is jaar jinne wink mieë,’ zeët ’t Esmée.
Heë deed inne vinger in d’r mónk. D’r nase vinger sjtikt e in de loeët.
‘Joawaal, Sjteersje, doa is ummer wink. Deë kunt noen va die zie.’
D’r opa wiest.
‘Mar iech veul nuuks.’
‘Sjteersje, don mar óch ins inne nase vinger ópsjtaeche. An de zie van d’r wink weëd d’r vinger drueg.’
‘Ao joa, opa. Iech veul ‘t’
Het wiest óch noa die zie.
‘D’r wink va die zie, Sjteersje, hitsjt zude.
‘Zunt nog mieë name?’
‘Joa.’
D’r opa wiest noa de anger ziee.
‘Doa is ’t norde. D’r tusje ’t weste. En d’r teëjenuvver ’t oste.’
D’r pap tseecht mit ziene vinger noa ’t zude.
‘En weë kunt doa vadan?’
’t Esmée zetst jroeëse oge óp. ’t Trukt de sjouwere óp.
‘Iech wees ‘t nit.’
De mam zeët jans jeheemlieg: ‘D’r Tsin…ter…
‘Kloas’, ruft ’t Esmée. ‘D’r Tsinterkloas kunt!’
D’r opa laacht.
‘Da zetse vier dizzen oavend d’r sjong.’
‘Joa opa. En wen ’t hel wingt?’
‘Sjteersje, d’r Tsinterkloas kunt ummer. Heë hat e jans sjterk peëd. En jouw hulp van d’r Sjwatse Piet.’
‘Ao joa, mit d’r Piet d’rbij jeet ’t zicher jód.’
Het pakt de hank van de mam.
‘Koom flot noa heem. D’r sjong zetse.’
Laachend junt ze noa heem. ’t Esmée tusje d’r pap en de mam. Ze zinge: ‘Tsinterklöas-je koom mar binne.’
D’r opa winkt en jeet eri. ’t Oavends wingt ’t werm jet heller. Mar ’t Esmée maat ziech jing zörg. D’r opa hat ja jezaad: ‘D’r Tsinterkloas kunt ummer.’ Flot is het in inne depe sjlof.
’t Mörjens sjelt bij d’r opa al vrug d’r tillefoon.
‘Opa iech han inne Tsinterkloas en inne Piet va sjokkelaad in d’r sjong!’
‘Wat sjun kink.’
‘En bij d’r opa?’
‘Iech han óch jet kraeje. Waal nit in d’r sjong.’
‘Woa da waal?’
‘Koom mar ins kieke.’
Ieëtsjt aese ze ing bóttram. Tsezame an d’r dusj, ’t Esmée mit de mam en d’r pap. Da junt ze noa d’r opa. ’t Esmée deed d’r sjokkelade Piet in de taesj. D’r opa ziet ze al va wieds aa kome. Heë maat de vuurduur óp.
‘Koom hei mar eri.’
‘Kiek opa. Vuur diech.’
‘Oa wat sjun. D’r Sjwatse Piet.’
Ze knoevele ziech.
‘Opa, en hei woar nuuks in d’r sjong?’
‘Nae, mar kiek ins jód rónk.’
‘’t Esmée kiekt rónk. Het kan nuuks vinge. D’r opa hulpt ‘m jet.
‘Kiek ins bij de vinster.’
Doa hingt d’r winkvoeëjel nog ummer.
‘Dr winkvoeëjel?’
‘Nae, an duur.’
Het kiekt durch de vinster. Hinge in d’r jaad sjteet óp inne poal inne winkwiezer.
‘Wat is dat, opa?’
‘Koom mar mit. Deë vertselt ós wie d’r wink hitsjt.’
An d’r piel van d’r winkwiezer hingt e brifje van d’r Tsint.
‘E peks-je mit d’r wink, vuur e leef kink.’
Ze pakke ziech bij de heng. Danse rónk d’r paol. ’t Esmée, de mam, d’r pap en d’r opa. Ze zinge ‘Danke Tinsterkloas.’ En d’r wink oes ’t zude fleut mit. Jans häusj.
