|
Deel 19 Bakke (illustraties: Annet Vincent)
d’r tsint en d’r piet e fes va jónk bis aod
|
Bakke
Wat kan ing waech lang doere. ’t Aimée hat ziech zoeë jevräud
um bij d’r opa tse joa bakke. Noen is ’t werm woensdiegmiddieg.
De bekkermutsje sjtunt nog ummer óp de vinsterbank.
Óp d’r kuchedusj likt e dik bóch. Doa sjteet i wie-ts te printe kans maache.
Wat-s te doavuur nuedieg has, sjrieft d’r opa óp e brifje.
Tsezame junt ze noa ’t jesjef. ’t Aimée leuft an de hank van d’r opa.
‘Kiek opa,’ ’t Aimée wiest noa ’t jesjef. ‘Doa sjteet ing Tsinterkloaspóp
hinger de vinster.’
‘Da mósse vier doa zieë, Sjteersje.’ Ing mevrauw oes ’t jesjef jrust hön vrundlieg. ‘Mevrauw vier junt bakke,’ zeët ’t Aimée. ‘Ao, da weëd dat zicher jet vuur d’r Tinterkloas.’ ‘Joa, vier junt printe bakke.’ ‘Doa hant vier wal jet vuur.’ ‘D’r opa hat alles óp e brifje jesjraeve.’ ‘Dat is versjtendieg. Zoeë verjits te nuuks.’ D’r opa leuft mit ’t brifje in de hank ’t jesjef wieër eri. ’
t Aimée dreëgt ’t waarkörfje. Ieëtsjt kome tswai pakker meël.
E peks-je bótter. Inne zak mit krude en neus. Óch nog e zeks-je amandele.
Noen junt ze noa de mevrauw tseruk. Ze zitst hinger de kassa.
‘Hat uur ’t vónge?’ D’r opa knikt. ‘Al wat vier broeche hat ’t Aimée in d’r körf. En milch han iech heem nog jenóg. ‘Da los mar ins kieke.’ ’t Aimée zets ‘t op de tieëk. De mevrauw sjleet de kassa aa. E jieët ’t bönke an d’r opa. Deë betsaalt mit d’r bankpas. Ze jrusse de mevrauw. ‘Vöal sjpas en los ’t uuch vuural jód sjmaache. Mmmm, lekker,’ ruft ze hön noa. Al zingend junt ze werm noa heem. In de kuche zetse ze alles óp d’r dusj.
D’r opa pakt inne kómp. Doa dunt ze tsezame ’t meël dri.
De bótter, de krude en de neus. Als letste de milch.
D’r opa jieët ’t Aimée inne jroeëse leffel.
‘Waad,’ ruft ’t Aimée, ‘opa vier verjaese de bekkermutjse.’ Flot zetse ze ziech die óp. ‘En noen reure, Sjteersje.’ Vuurzichtiech reurt het in d’r kómp. ’t Letste deed d’r opa nog jet reure.
D’r deeg is noen sjtief woeëde. En dat jeet nit zoeë mekkelieg.
‘Noen is d’r deeg veëdieg.’ Heë drieënt d’r kómp um. D’r deeg roetsjt óp d’r dusj.
Doa hat d’r opa nog jet meël jesjträud. Mit ing deegrol rolt d’r opa d’r deeg plat.
Óch ’t Aimée darf rolle. Oes de kas pakt heë ing doeës. Doa zitse vormpjer i.
Va huus-jer, sjteersjer, monde, miensje.
‘Kiek, mie Sjeersje. Iech don ’t vuur.’ D’r opa pakt e huus-je. Heë duit dat in d’r deeg.
En went e ’t óphuft zitst d’r deeg in ’t huus-je. Vuurzichtieg holt e ‘t droes.
‘Noen hant vier e huus-je.’
’t Aimée klatsjt in jen heng. Het pakt inne mond. Jenauw wie d’r opa ’t hat vuurjedoa. ‘Noen jon iech diech maache,’ zeët d’r opa. ’t Aimée kiekt ‘m mit jroeëse oge aa. Natuurlieg, d’r opa maat noen e sjteersje.
De deegfiejoere legke ze óp ing bakplaat. Ze sjträue nog amandele dróp.
En dat sjuve ze tsezame in d’r oave.
‘Wie lang mósse ze noen bakke, opa?’ ‘Wen ze sjun broen zunt. Da zunt ze veëdieg. Wits te wat? Iech lier diech e lidje dat uvver printebakke jeet. In’t tsimmer pakt heë de jietaar van de moer. Heë vingt aa tse zinge. ‘Went d’r Tsinterkloas printe bakke deed, weëd de loeët jekluurd,
wisse vier besjeed, ’t is de huekste tsiet vier de sjong oesdunt,
angejs jieët ’t nuuks, went d’r Pieter kunt’.
Noa e paar kier, zingt ’t Aimée ’t lidje mit. D’r opa hingt de jietaar werm an de moer. ‘Iech jeleuf dat vier mar ins junt kieke. ‘ Ze kieke durch de vinster va d’r oave. Heë maat de duur óp. ‘Ao joa,’ ruft ’t Aimée, ‘sjun broen opa.’ Mit inne hankdóch in jen heng pakt heë de werm bakplaat droes
en lekt ze óp d’r dusj. Jraad óp dat moment weëd óp de vinster jeklopd.
De mama van ’t Aimée sjteet vuur de vinster. Ze laacht. ’t Aimée winkt.
‘Mama koom jauw.’
‘Wat ruucht ‘t hei lekker!’ D’r opa preuft an e kuchs-je. ‘Joa, ze zunt lekker. ‘ Heë jieët ’t Aimée en de mama óch ee. ‘MMMMMM,’ róffe ze allebei. De anger kuchs-jer deed d’r opa in ing tuut. Die zetst e óp de vinsterbank.
Neëver de bekkermutsje.
‘Misjien wilt d’r Tsinterkloas óch e plets-je.’ ’t Aimée en de mam krient nog ee . Vuur óngerweëgs. Zoeë junt ze werm noa heem. Óp de fiets. D’r opa winkt ze noa bij de jadepoats.
Heë hat óch e kuchs-je i jen heng. E sjteersje.
‘Dat sjmaat miech jód,’ zeët d’r opa en jeet werm eri.
|
