Wen d’r opa ’t mörjens ’t tsimmer eri kunt, ziet e ’t tsefort.

De vinsterbank is leëg. De tuut mit printe en de bekkermutsje zunt voet!

Dat kan mar inne jeweë zieë. D’r Tsinterkloas. Mar ’t is doch jek.

D’r Tsinterkloas bringt doch ummer jet. En noen hat e jet mitjenoame.

Iech zal ’t ins ’t Aimée vertselle. Heë belt ‘m óp.
‘Mie Sjteersje. De printe en bekkermutsje zunt voet.’
‘Opa, iech wool diech jraad belle. Iech han jet in d’r sjong kraeje.

De printe van ós. En de bekkermutsje sjtunt hei óp de vinsterbank.’
‘Dat mós iech zieë.’
‘Joa koom mar jouw opa.’
Mit jroeëse sjritte leuft e noa ’t hoes van ’t Aimée. Heë ziet de bekkermutsje

óp de vinsterbank sjtoa. ’t Aimée laacht hinger de vinster.

Het zetst ziech zieng bekkermutsj óp d’r kop. Binne deed d’r opa dat óch.

’t Aimée deelt de printe oes. An de mam, d’r pap en natuurlieg óch d’r opa.
‘Wat lekker,’ zeët de mam.
D’r pap veëgt ziech e paar kruemele rónk d’r mónk aaf.
‘Dat sjmaacht noa mieë. Iech zouw nog wal ing print wille han.’
‘Effe wade. Zalle vier noa miech heem joa. Da kan iech mit de jietaar d’rbij ’

t nui Tsinterkloaslid losse hure. ’t Aimée han iech ’t al jelierd.’
‘Wat e jód iedee,’ zeët de mam.
Óngerweëgs kome ze langs ’t waarjesjef. ‘t Aimée wiest d’rhin.
‘Iech jon de mevrauw van ’t waarjesjef óch ing print bringe.’
Het en d’r opa zetse ziech de bekkermutsj óp en junt eri.

De mevrauw kriet inne jroeëse laach in ’t jezich.
‘Dat ving iech evver sjun.’
‘Joa,’ zeët ’t Aimée, ‘van d’r Tsinterkloas.’
‘Wat is d’r Tsinterkloas doch leef.’
“t Aimeé kiekt noa d’r opa. Ze knikke allebei en laache.
‘Joa, jans leef.’
Wen ze bij d’r opa heem zunt, zetse ze de tuut mit printe óp d’r dusj.

D’r pap kiekt mit jroeëse oge d’rhin.
‘Kanne vier al ing print pakke?’
D’r opa sjud d’r kop.
‘Nae ieëtsjt d’r chocomel werm maache. Heë jeet noa de kuche

en zetst inne kessel mit chocomel óp de forneus. Went e werm is,

sjud e de bechere vol. Heë bringt ze noa ’t tsimmer.
‘En noen ing print d’rbij.’
’t Sjmaacht hön jód. Ze maache inne sjunne daag d’rva.

’t Lidje hant ze e paar moal jezónge. Óch de mam en d’r pap kenne ’t noen.
In d’r noamiddieg vingt ’t aa duuster tse weëde.

’t Aimée, de mam en d’r pap junt werm noa heem. De tuut óp d’r dusj is leëg.

D’r opa kiekt nog ins dri.
‘En wat junt vier mitwochmiddieg werm doeë?’
‘Printe bakke,’ ruft ’t Aimée.
An duur zient ze de zon óngerjoa. D’r himmel is oranjeroeë jekluurd.

Ze zinge nog ing kier ’t lidje.
‘Wen d’r Tsinterkloas printe bakke deed. Weëd de loeët jekluurd.’
D’r opa hat nog ing print i jen heng. Ing sjteer. Heë wiest eróp.

’t Aimée, de mam en d’r pap kieke óch noa boave. Ing inkel sjteer is tse zieë.

D’r opa fluustert.
‘Vuur diech.’
Óch ’t Aimée fluustert.
‘Joa, vuur diech oma.’
Ze winke eróp en noa ee. D’r opa laacht.
‘Inne sjunne Tsinterkloas.’