|
D’r opa sjteet bij de sjoeëlpoats.
Óp mitwochmiddieg jeet heë zie klingkink aafhoale. ’t Aimée.
Wen ’t de sjoeël oeskunt, winkt het al.
‘Opa!’
Het hat ing tseechnoeng i jen heng.
‘Kiek, opa. Iech han ’t Anela jetseechend.’
‘Ao joa, e kinke in e wiechs-je.’
‘Zies te óch de miepmöp en de blumpjer?’
‘Iech zien óch de sjlingere van ’t fes.’
‘De tseechnoeng zal iech bij ’t wiegs-je hange.’
‘Dat zal ’t Anela sjun vinge.’
Tsezame junt ze noa d’r opa heem.
Óch bij hem sjteet ing sjóttel mit besjute
en muus-jer óp d’r dusj. Mar ieëtsjt aese ze ing bóttram.
En drinke inne becher milch.
Da pakke ze allebei ing besjuut.
Dat huet bij ’t jeboertfes van ’t Anela.
Doa valle óch jet muus-jer óp d’r telder.
’t Aimée duit mit inne nase vinger d’rteëje.
Ze blieve plekke. Sjtikt d’r vinger in d’r mónk. Ee vuur ee.
Bis d’r telder leëg is. E paar kruemele van de besjuut
hange nog an d’r mónk. Die veëgt ’t aaf mit de tsong.
D’r telder is leëg.
‘Dat is lekker opa.’
‘Joa mie Sjteersje. Iech han nog besjute in de kas.
Vuur sjtrak.’
‘Sjteersje,’ zeët ‘t Aimée hem noa.
‘Dat bis te óch vuur miech.
En bij diech heem is noen óch nog e sjteersje.’
Het sjtikt tswai vingere óp.
‘Tswai sjteersjer.’
‘Jenauw.’
‘Opa, de juffrauw hat in de klas al e Tsinterkloaslidje jezónge.’
‘Zicher kink. ’t Zal nit lang mieë doere.
Da kunt e mit de boot noa ós.’
‘Zouw d’r Tsint wal wisse, dat iech e sjwestersje han kraeje?’
‘Misjien is al inne Piet hei an ’t loestere. Iech wees ’t nit.
Vier kanne hem óch inne brif sjrieve.’
‘Joa opa en da tseechen iech ’t Anela d’rbij.’
Heë pakt d’r sjriefblok oes de kas mit ing pen en kluurpotloeëde.
’t Aimée kan al jet lettere sjrieve. Tsint en Piet.
D’r opa sjrieft drónger i jroeëse lettere: ‘’t Anela is jeboare.’
Doa is plaatsj jenóg vuur de miepmöp en blomme van ’t Aimée. Óngertusje pakt d’r opa inne brif-umsjlaag oes de kas.
Wen ’t Aimée veëdieg is mit de tseechnoeng, vauwt het d’r brif sjun óp. Deed ‘m in d’r umsjlaag.
‘Woa mósse vier d’r brif noen hin sjikke opa?’
‘Vier sjrieve dróp: ‘Vuur d’r Tsint en d’r Piet’ Da kunt deë ummer aa.’
‘En óch nog inne poszieëjel dróp.’
‘Nae dem verjaese vier nit. Iech han nog inne in ’t sjaos ligke.’
Heë pakt d’r zieëjel en kleëft dem dróp.
‘Koom Sjteersje. Vier bringe d’r brif noen noa de pos.’
Ze dunt ziech d’r jas ee. Sjpatsere an duur noa ’t bucherjesjef.
Doa is óch e poskantuursje. ’t Aimée jieët d’r brif an d’r man van ’t jesjef. Deë laacht ins vrundlieg.
‘Dat is inne sjunne brif. Iech zal zörje dat e jód aakunt.’
Óp inne dusj ligke Tsinterkloasbucher.
’t Aimée kiekt mit jroeëse oge d’rhin.
‘Kiek opa. Tsinterklaosbucher.’
‘Misjien kries te wal ee in d’r sjong.’
Het sjtroalt. Ze junt werm ’t jesjef eroes noa heem.
Óngerweëgs zient ze de mam van ’t Aimée kome.
Mit d’r kingerwaan. ’t Aimée sjneurt óp ze aaf.
Vuurzichtieg kiekt ’t in d’r waan. ’t Anela hat de eugs-jer tsouw.
‘’t Sjlieft Aimée,’ zeët de mam.
‘Mama vier hant inne brif noa d’r Tsint jesjikd.’
‘En wat hat uur jesjraeve?’
‘Jesjraeve en jetseechend. ’t Anela is jeboare.’
‘Dat vräut d’r Tsint besjtimd.’
Ze lofe tsezame noa ’t hoes van d’r opa.
Heë sjmiert nog jet besjute mit muus-jer.
Die aese ze mit sjmaach óp.
An duur sjteet de zon al jet neer an d’r himmel. D
a kriet ze ing oranje kluur. De mam wiest d’rhin.
‘’t Weëd noen tsiet um noa heem tse joa.’
‘Nog e Tsinterkloaslidje,’ vroagt ’t Aimée.
‘E kling stuks-je en sjtil. Angesj weëd ’t Anela wakker.’
D’r opa vingt aa fluusterend tse zinge.
‘Went d’r Tsinterkloas printe bakke deed.
Weëd de loeët jekluurd. Wisse vier besjeed.’
Zoeë junt ze eroes. De anger zinne verware ze nog.
Dat zage ze óch.
‘Adieë, bis de nieëkste kier.’
D’r opa kiekt ze noa.
‘Dag mieng Sjteersjer,’ fluustert e.
|
