Deel 10

(laat u voorlezen!)

mondieg dreientswantsieg november
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: 'D'r Tsinterkloas en d'r mondesjien.'

De Piete sjtunt werm neëveree. D’r angere Piet kiekt e bis-je wus.
‘Wat kieks te noen zoer. Has te moete zin? Doe woeëts miech tse sjwoar. Iech koeët diech nit langer vashaode.’
‘Jód, doe kanks miech nit langer vashaode. Mar wat noen?’
‘Wat… mar wat noen?’
‘Joa, wat noen? Wie krient vier noen d’r mond tse pakke?’
‘ Jiddenfals nit zoeë wie vier jraad dónge.’
‘Zalle vier mit ing ledder probere? Ing janse lang ledder.’
D’r  inne Piet drieënt ziech ins rónk.
‘Iech  zien hei jing ledder.’
’Of e sjpringkusse.’
‘Iech zien hei óch  jee sjpringkusse.
‘ Wat mósse vier da doeë? Doe zies jing ledder, jee sjpringkusse.’
‘Joa, en iech zien óch jing hank vuur de oge. Wat mósse vier doeë? Iech wees ’t nit.
‘Wen vier ’t  nit wisse, kanne vier mar ee dink doeë.’
‘Ee dink doeë?’
‘Ee dink doeë. Noa d’r Tsinterkloas joa.’
‘Ao joa, dat is e jód iedee. D’r  Tsinterkloas kan ós besjtimd inne jouwe road jeëve.’
‘Mar ieëtsjt mósse vier d’r kachel aamaache.’
D’r inne Piet pakt d’r zak.
‘Iech zal noen d’r zak mit hoots drage. Let doe jód óp d’r waeg. Vier darve nit verdwale.’
‘Misjien is dierek d’r mond tse zieë. Deë hulps ós. Da verdwale vier zicher nit.’
De Piete lofe wieër.  Ze zinge e lidje uvver  d’r mondesjien.
‘Wen d’r mond noen sjiengt, wen d’r mond noen sjiengt.’


In ’t kastieël weëd d’r Tsinterkloas wakker. Ing dekke is van ’t bed aafjeroetsjt.
‘Brrr. Iech han ’t kaod. Ieëtsjt woar ’t lekker werm. Wie kan dat?’
Heë ziet de dekke neëver ’t bed ligke.
‘Ao, iech zien ’t al. Doa is ing dekke van ’t bed jevalle.’
De duur jeet óp. D’r Sjwatse Piet kunt eri.
‘Sjwatse Piet, sjliefs te nog nit?’
‘Tsinterkloas, iech hoeët uung sjtim, jans duudlieg
iech daat wie is dat meuglieg
doa is jet an de hank
en sjuvet mieng dekke an de kank.’
‘Joa an de kank. Dat zeës te jód, Sjwatse Piet. Mieng dekke jong óch an de kank, mar da waal vazelver.’
D’r Piet pakt de dekke en lekt ze werm óp ’t bed van d’r Tsinterkloas.
‘Iech zal jód vuur uuch zörje
Tsinterkloas bis mörje.’
D’r Tsinterkloas jriemelt ins.
‘Bis mörje. Of besser, bis hu.’