Deel 19

(laat u voorlezen!)

mitwoch tswai detsember
Bilder: Guus Knebel
De vurrieje dele zunt tse leëze bij feuilletons: 'D'r Tsinterkloas en d'r mondesjien.'

D’r póppekassjpiller pakt de póppe i jen heng. Wat vuur póp kan noen vleie? Inne voeëjel is nit d’rbij. Waal inne beer, mar deë is tse sjwoar. Of inne haas. Deë hat lang oere. Evver dat zunt jing vluejele. Ing kats, inne hónk. Da ziet e ing moes. Ing jrieze sjtaofe moes.
‘Ing moes kan uvveral i kroefe. In ’t klingste lös-je. En langs moere. Joa, óch langs de sjtroale van d’r mond.’
D’r Tinterkloas sjtriecht mit ing hank durch d’r baad.
‘Langs de sjtroale van d’r mond. Dat has de jód jezaaD póppekassjpiller.’
‘Langs de sjtroale van d’r mond? Doa has te waal d’r mond vuur nuedieg. En woa is deë,’ vroagt ’t Hellen.
D’r  Sjwatse Piet wiest noa de vinster.
‘Leef Hellen
zal iech diech jet vertselle
loester en huur
d’r mond sjiengt an duur.’
D’r Martijn zuet ins.
‘Joa Sjwatse Piet. An duur. Dat wisse vier mar woa?’
‘Martijn, wen vier d’r mond nit an duur zient,’ zeët d’r Tsinterkloas. ‘Da mósse vier ‘m hei binne zukke. Hei óp d’r dusj.’
Ze haode d’r oam i. Wat jeet d’r Tsinterkloas noen zage?
‘Kiek ins jód. Wat vuur póp kan hei i hoes d’r mond losse sjienge.’
In ’t tsimmer is ’t sjtil. Ze kieke ziech óngeree aa.
D’r  Sjwatse Piet zeët als ieëtsjte jet.
‘Weë kan d’r mond losse sjienge
nit hinger mar vuur de jardienge.’
D’r póppekassjpiller sjtikt lanksaam zieng hank oes.
‘Iech wees wal weë.’
Heë pakt de klonepóp.

‘D’r kloon kan van al bedinke. Loestieje en ernste dinger. Heë kan ós losse laache, sjweëve en dreume. Vuur ós de zon losse sjienge en ’t naats d’r mond.’
D’r Tsinterkloas klatsjt i jen heng.
‘Bravo póppekassjpiller. Dizzen oavend sjiengt besjtimd d’r mond.’
De angere an d’r dusj hant sjpas. Ze vräue ziech. D’r póppekassjpiller hilt de klonepóp i jen loeët.
‘Dag kloon.
Dag póppekassjpiller.
Kans te ós helpe?
Is ’t jet um tse laache of um tse kriesje?
Um ós vroeë tse maache.
Woamit da?
Vier zukke d’r mond um durch de beum tse sjienge.
Dat is nit zoeë lestieg. Alling ’t kan ing tsiet doere. Vang aa dizzen oavend um durch de vinster tse kieke. Jedóld en uur zalt ‘m zieë.’
’t Hellen hilt ziech de heng vuur ’t jezich.’
‘Jedóld.  En wie lang?’
D’r póppekassjpiller zetst de klonepop werm óp d’r dusj.
D’r Tsinterkloas kiekt ins d’r dusj ronk.
‘Jedóld is sjun jezaad. Vier vange dizzen oavend aa. D’r mond is óngerweëgs.’