KRANK
(laat u voorlezen!)

Ing vasteloavends-jesjiechte

Deel ach

Óp d’r zölder sjtunt de doeëze sjun reët jesjtabeld. ’t Biela zetst de letste doeës neer. ’t Maat ’t lit oes. Bij de duur kiekt ’t nog ins um.
‘Bis ’t nieëks joar,’ fluustert ‘t.
Oes ’t  tsimmer klinkt d’r krach van d’r zujer eróp. D’r Kep zoog nog e paar nolde van d’r krisboom ligke. Heë zuugt ze óp. ’t Biela kunt eri.
‘Woarum dees te dat?’
‘Doa loge nog nolde óp d’r teppieg.’
‘Woa dat da? Iech zien jing.’
‘Jraad loge die óp d’r teppieg. Noen zitse ze in d’r buul van d’r zujer.’
Bij ’t woad buul kiekt e noa de duur.
‘Zouw e nog nit jeweë zieë?’
Heë trukt ’t sjnoar oes ’t sjtópkontakt.
‘Waad, iech jon wal ins kieke.’
’t Biela leuft noa d’r jank.
‘Joa vier hant pos kraeje.’
Het kunt alwerm ’t tsimmer eri mit inne brif in de heng.
‘Zies te noen, Biela. Dat hat deë jans sjtiekem jedoa. Oane dat vier doa jet va merkete.’
‘Nae Kep, doe has de klap va de brivvebus nit jehoeëd umdat d’r zujer zoene krach maat.’
‘Nae, Biela. Kiek zoeë hat heë dat jedoa.’
D’r Kep kruuft óp heng en vus durch ’t tsimmer.
‘Zoeë is deë ónger de vinster durch jekraofe.’
‘Woarum zouw e dat doeë?’
‘Um miech tse tsenke dat wits te doch. Dat deed deë loeter.’
’t Biela ziet an de uvverzie van de sjtroas inne van de pos verbij joa.
‘Doa leuft e.’
D’r Kep sjpringt reët.
‘Dat is inne angere posbuul.’
Heë sjneurt eroes.
‘Zaag posbuu…’ De letter ‘l’ sjlikt e i. ‘Zaag pos…bode. Kans te miech zage woa deë inne is?’
‘Uur meent d’r Sjaak,’ ruft d’r posbode. ‘Deë is krank.’
D’r Kep jriemelt.
‘Ao dat is e allang’
‘Wie meent uur?’
‘Los mar zitse.’
D’r Kep jeet eri.
‘Biela. Heë is krank. D’r posbuul is krank. Dat kan jans lang doere. En da zien iech ‘m nit. Jans, jans, jans lang.’
D’r Kep sjpringt durch ‘t tsimmer
‘Wat hat e da?’
‘Wees iech nit. Iech dink ing janse sjwoar krankheet.’
‘Hat deë dat an diech jezaat?’
D’r Kep sjokkelt mit d’r kop.
‘Nae, dat hat e miech nit jezaad. Iech dink ‘t. Iech hof ‘t!’
‘Dat darfs te nit Kep. Doe darfs inne miensj nuuks verkierds wunsje.
‘’t Is jód Biela. Iech wunsj ‘m Jelukzieëlieg Nuijoar.’
’t Biela kiekt durch de vinster d’r nuie man van de pos noa. D’r kep zitst mit e tsevreie jezich i ziene sjtool.