Kamieël

Deel vieëtsing
(Anger dele bij feuilletons - Jinne prul)

D’r daag d’rnoa is d’r Kep nog ummer an ’t moete. Heë zitst óp d’r sjtool bij de vinster. Vuur de zoeëvöalste moal zeët e: ‘Dem d’r brif mitjeëve.’
‘Kep noen huur doa uvver óp. Iech han ’t  noen waal döks jenóg jehoeëd.’
‘Iech wil ins kieke of iech nog e antwoad krien.’
‘Die hant jister d’r brif jesjraeve. Óp de pos jedoa. En da kans te dem hu nog krieje. Sjpieëtstens mörje. Of die damen zunt nit zoeë sjprietsieg wie-ts doe dinks. Da kan dat nog ing janse tsiet doere.’
’t Biela hat ’t nog nit jezaad of d’r Sjaak sjteet vuur de duur.
‘Iech kom perzeunlieg ’t antwoad aafjeëve.’
’t Biela lieët ‘m eri. Heë jieët d’r Kep d’r brif.
‘Doa zitst jinne poszieëjel óp.’
‘Dat sjtimt. Ze hant d’r brif zofort jeleëze en ’t antwoad jesjraeve.’
‘Jister?’
‘Joa. Iech daat wen d’r Kep d’r brif hu kriet, is deë nog ummer óp tsiet.’
‘Wiezoeë? Has te ‘m jeleëze?’
‘Iech zouw nit durve.’
D’r Kep maat d’r brif óp. Leëst ’t brifje.
‘Ao, de proof is dizze mörje. In d’r zaal hinger de kirch. Da jon iech doa effe hin.’
‘Zörg dat-s te vuur de middieg tseruk bis,’ ruft ’t Biela hem noa.
D’r Sjaak laacht ins.
‘Deë zal besjtimd jouwe appetiet krieje. Iech jon ing duur wieër.’
’t Biela lekt ziech de heng óp de hufte.
‘Sjlank en jezónk.’
 D’r Kep viert óp d’r fiets de sjtroas oes. Um de drieën lofe de vrauw en d’r man van ’t vurriegs joar. Heë in d’r vrak en zieë als meun. Ze hant inne kamieël bij ziech óp redjer.
‘Woa jees te hin,’ ruft d’r man.
D’r Kep sjtópt.
‘Noa inne nuie artiestejroep kieke. En wat móst uur mit deë kamieël?’
‘Dat is ing knoebelieje jesjiechte,’ zeët de vrauw.
D’r Kep bekiekt heur ins.
‘Weë?’
‘Nit iech. D’r kamieël.’
D’r Kep sjtiegt werm óp.
‘Ing knoebelieje jesjiechte. Iech bin benuit wat iech dierek tse zieë krien.’
De vrauw en d’r man junt óch wieër. D’r kamieël fleut e lidje. D’r Kep kunt bij de kirch. Heë zetst d’r fiets teëje inne boom. Oes ’t zeëltje klinkt flotte moeziek. Heë klopt ins óp de duur. Jinne maat óp. Ze zalle ‘m waal nit hure durch de moeziek. Heë waad bis de moeziek is aafjelofe. Heem is ’t Biela in de kuche an ’t koache. D’r tusje durch sjwingt ’t mit de bee en de erm.
‘Sjlank en jezónk,’ zeët ’t tsieg moal.