Jraassjpiere

Deel vóftsing
(Anger dele bij feuilletons - Jinne prul)

In d’r zaal is ’t sjtil. D’r Kep klopt nog ins óp de duuur. ’t Doert effe. De duur jeet óp. Vuur d’r Kep sjteet ing vrauw in  bónkte sjportkleier.
‘Uur zut zicher d’r Kep.’
D’r Kep knikt ins.
‘Koom eri. Iech bin ’t Miets.
Ze jieët ‘m ing hank. In d’r zaal lofe e deel vrauwlu rónk. Allenäu i bónkte kleier.
‘Doe wils zichér jet zieë van ós?’
D’r Kep zetst jroeëse oge óp.
‘En wie.’
’t Miets klatsjt in de heng.
‘Damen, dat is d’r man van d’r vasteloavends-oavend. Vier losse ‘m ins jet zieë.’
Disko-moeziek sjalt durch d’r zaal. De vrauwlu sjpringe, vleie rónk. D’r Kep ziet erm en bee verbij kome. Heë kunt oge tse kót. Wen de moeziek oes is, sjtunt ze allenäu óp ing rij. ’t Miets kunt noa ‘m tsouw. ’t Hiecht nog noa.
‘En, wat vings te d’rva?’
D’r Kep sjteet nog ummer mit jroeëse oge tse kieke.
‘Doa is jenóg tse zieë. Mar hat uur óch jet mit vasteloavends-moeziek?’
‘Nae, dat hant vier nit. Mar vier kanne dat waal nog prove. Da weëd dat de tsoejabe.’
‘Tsoejabe,’dinkt d’r Kep, ‘óch dat nog. Wie mós iech dat heem oeslegke?’
’t Miets klatsjt werm in de heng.
‘D’r Kep vröagt of vier nog jet mit vasteloavends-moeziek d’rbij kanne doeë?’
De vrauwlu knikke allenäu. ’t MIets kiekt d’r Kep werm aa.
‘Uvver drei waeche is d’r oavend. Doe kans óp ós rechene.’
D’r mónk van d’r Kep jeet óp. Heë kriet jee woad droes. Heë kan alling nog mar knikke. De moeziek sjalt werm durch d’r zaal. D’r Kep drieënt ziech um. Wie dan óch. Urjens vingt heë ’t jelui. Inne sjunne durchee. Dat huet bij vastelaovend. An duur bejieënt heë werm de vrauw en d’r man. D’r kamieël hat nog mar inne knoa.
‘Inne dromedaris,’ ruft d’r Kep.
‘Heë leuft leeg,’ zeët d’r man.
Óch d’r tswaide knoa hingt sjlap. D’r Kep laacht.
‘Weëd e noen inne eëzel?’
D’r kamieël zakt durch de puet. Leuft noen jans leeg.
‘Besser nog, e reënpak. E reënpak óp redjer.’
D’r Kep vieërt wieër. Bij zie hoes huet e moeziek noa boese sjalle. Heë kiekt ins durch de vinster. ’t Biela sjpringt durch ’t tsimmer in e jreun peks-je. Het maat de duur óp. D’r Kep kriet werm jroeëse oge.
‘Wat sjtelt dat vuur?’
‘Zies te dat nit? Iech bin ing sjlanke den.’
D’r Sjaak kunt óch aalofe. Heë duit hinger inne jraasmasjieng.
‘Woa zunt de Jraassjpiere?’
Van de anger zie kunt d’r man van d’r kamieël. Zieng vrauw zitst noen óp ’t bret mit de redjer. D’r Kep winkt ins.
‘Pas mar óp, dat-s te nit leëg leufs,’ zeët d’r Kep.
D’r man laacht.
‘Joa. Kamieël, dromedaris, eëzel, reënpak.’
‘De vrauw laacht.
‘Alaaf!’
D’r Kep sjnapt ziech ’t Biela.
‘Doe bis mieng tsoejabe.’
Ze danse durch de sjtroas. D’r Sjaak mit d’r jrasmasjieng d’rhinger. Heë zingt ’t oes.
‘Dat is d’r zin van d’r ónzin. Vasteloavend!