Elektriesj

Deeltswai-entswantsieg
(Anger dele bij feuilletons - Jinne prul)

’t Biela sjteet in de kuche. ’t Reurt i d’r kessel mit tsoep. D’r Kep kunt eri. Heë is boese oam. Sjwees óp d’r kóp.
‘Leve Kep wie zies doe oes?’
Heë hiecht en sjnapt noa oam.
‘Fffff-ieee-ts.’
‘Wat fiets?’
D’r Kep oamt deep en knikt. Heë zetst ziech i ziene sjtool bij de vinster.
‘Kep wat is doch los. Hat diech inne jet jedoa? Inne hónk hinger d’r fiets? Mós iech d’r dokter belle? ’
‘Waad effe, Biela.’
‘Mós iech noa de poliese joa?
‘Huur óp, Biela!’
‘Ao doe kans werm kalle oane tse hieche. Jods-jedank. Iech wool diech al re-animere.’
‘Los zieë. Huekstens animere.’
‘Iech huur ’t al. D’r flauwekul is werm doa. Wat is noen passeerd?’
‘Biela, iech bin an ’t traine.’
‘Woavuur?’
“Doe zals wal laache. Dat is miech ejaal. Die posdoef sjleet noen de vluejele elektriesj oes. Vleit miech verbij. Dat wil iech nit. Óp eje kraf wil iech dem vuur blieve.’
‘Kep dat maat doch nuuks oes.’
‘Biela dat maat alles oes. Doarum bin iech an ’t traine. Treëne um dem vuur tse blieve.’
‘Hu of daag kries te inne hatspaaf. Da has te jet. Liks te doa.’
D’r Kep sjtelt ziech reët. Sjtrekt ziech de erm. Jeet e paar moal durch de kneie.
‘Iech bin werm bij.
‘Woa bij?’
‘Bij de mieng. Iech jon ins noa De nolde kieke.’
‘Los diech mar nit sjtaeche.’
‘Iech nim e kusse mit. Dat sjutst miech wal.’
Doa sjtiegt e werm óp d’r fiets. ’t Adres hat e óp e brifje jesjraeve.
‘Hoebeët Hoeppertssjtroas nommer ee,’
‘Dat is nit lestieg,’  dinkt e. ‘Vuuraa in de sjtroas. ’t Likt natuurlieg draa a wat vier zie me eri vieët.’
’t Is jenauw óp d’r ek. Heë sjelt aa. Ing vrauw maat de duur óp.
‘Bin iech hei richtieg bij De nolde?’
‘Oa joa. Uur zut d’r man van d’r Vasteloavend?’
D’r Kep knikt va joa.
‘Komt eri. Vier zunt jraad am jang. Iech bin ‘t Ans’
Ze leuft ‘m vuur noa e jroeës tsimmer. E deel vrauwlu zitse hinger nieënmasjienger. Jekluurde sjtukker sjtaof ligke óp inne jroeëse dusj.
‘Leef damen. Hei kunt d’r man van d’r Vasteloavend.’
Ze kieke d’r Kep aa.
‘Iech han inne brif kraeje. Uur wilt óptreëne. Iech kom kieke woamit?’
Ing vrauw sjtelt ziech reët.
‘Vier wille losse zieë wie sjun d’r Vasteloavend is. Maache sjun peks-jer.’
‘Ao,’ zeët d’r Kep. ‘Sjun. Tseecht uuch damen. Dat zien iech jeer.’
De vrauwlu jrielaache en nieëne wieër.
D’r Kep wil zage: ‘Is dat al’ , mar heë knikt vrundlieg. ‘Iech zien uuch wal kome óp d’r aovend.'
't Ans lieët ‘m werm eroes. D’r Kep sjtiegt óp d’r fiets. Heë treënt e paar sjleëg vuuroes. Da e paar noa hinge.
‘Ing moeëdesjauw,’ fluustert e.’Is dat Vasteloavend?’
Heë treënt noen voloes. ’t Kusse teëje ’t sjteëche hat e nit nuedieg jehad. ’t Is óch jet um d’r kop óp tse legke.  Sjtrak heem bij ’t Biela.