Lekke bank
 

Deeldrei-entswantsieg
(Anger dele bij feuilletons - Jinne prul)

D’r Kep fietst de sjtroas van d’r Vasteloavendsjroep ‘De nolde’ eroes. Jraad in de drieën huet heë d’r hingerbank tsiesje. Heë sjtópt. D’r bank leuft lanksaam leëg.
‘Lek miech i taesj. Noen kan iech dat janse sjtuk lofe.’
Heë zetst d’r fiets teëje inne lampepoal. Bekiekt ziech d’r bank. Deë is noen jans plat. Heë zetst ziech óp de hoeke. Oes d’r bank sjtikt jet sjerps.
‘Dat is ing aafjebraoche nold,’ zeët e i ziechzelver.
Doa ziet e d’r Sjaak aakome óp ziene nuie fiets. D’r Kep bukt ziech hinge de fietsetaesj. D’r Sjaak ziet ‘m nit. Deë sjtiecht aaf bij ’t hoes van ’t Ans. Heë jieët e pak aaf. En vieët wieër. Doa wil d’r Kep mieë va wisse. Mit d’r fiets an de hank leuft e tseruk. ’t Ans ziet ‘m aa kome.
‘Has te jet an d’r fiets?’
‘Joa inne plattebank. Kan iech de pómp effe lieëne?’
‘Han iech nit. Iech han jinne fiets mieë.’
‘Ao, iech daat al.’
D’r Kep waat effe. Heë bedinkt ziech jet.
‘Ao, iech daat misjien zitst ing fietsepómp in dat pak.’
’t Ans laacht.
‘Dat zouw tsouwval zieë.’
‘Mit Vasteloavend wits te mar noeëts.’
‘Dat sjtimt. D‘r jruetste ónzin is meuglieg. Nae, dat is e pak vuur ós hud.’
‘Hud?’
‘Joa, dennenolde. Vier heesje ja De nolde. Noen tsere vier ós hud mit dennenolde.’
D’r Kep weest nit wat e huet. Heë wil mar ee dink. Zoeë flot wie meuglieg noa heem. Noa ’t Biela. Wat is hei los? Wie is ’t meuglieg? Dennenolde. Mit jroeëse sjtep jeet e de sjtroas eroes. Hinger ziech huet e ing fietsbel. D’r Sjaak kunt aa fietse. Óch dat nog.
‘Wat has doe? Inne lekke bank?’
‘Dat has te jód jezieë!’
‘Zets diech hingerdróp. Da vaar iech diech noa heem.’
‘Waal nit tse flot. Angesj krien iech d’r fiets nit vas-jehaode.’
Vuurzichtieg vare ze durch de sjtroas. Uvver d’r sjtoep kunt ‘t Biela óp inne roller. Het hat ing tuut bij ziech.
‘Kep, ’t Ans bellet miech óp. Of iech mit de fietsepómp kank kome. Vuur diene lekke bank.’
‘Het holt de pómp oes de taesj. E paar dennenolde hange draa.’
‘Woarum is dat? ‘
‘’t Ans kank die broeche vuur de hud. Iech han ze oes d’r zak van d’r sjtubzujer jesjud.’
D’r Kep sjnapt noa oam.
‘Uur wilt toch nit zage. Dat dat allenäu tsouwval is?’
‘Kep doe zeës zelver doch ummer. ’t Jeet um d’r ónzin. D’r zin van d’r ónzin.’
D’r Kep kratst ziech ins óp d’r kop.
‘Doe has reët Biela. Vier broeche ’t nit allenäu tse sjnappe.’
Heë sjtiegt aaf. Pakt ing haffel dennenolde oes de taesj. Sjträut die uvver ziene kop. Óp d’r vuurkop zitst nog jet sjwees van ’t flot lofe mit d’r fiets an de hank. De dennenolde blieve kleëve óp d’r vuurkop.
‘Ing kriskroeën,’ laacht d’r Sjaak.
D’r Kep pakt ’t kusse van d’r fiets. Riest ’t e sjtuks-je óp. Heë pakt ing haffel vlokke droes. Sjträut die uvver d’r Sjaak oes.
‘Ing krisdoef.’ ruft e oes.
Nog  mieë lu kome kótterbij. E paar óp inne elektriesje rollator. Ze zinge.
‘Vier hant ze zitse.’
Ing vrauw maat inne hanksjtand dróp. D’r Kep wiest noa ziechzelver.
‘Iech han ze nit mieë nui óp d’r krisboom.’
’t Biela laacht.
‘Dat zeës te richtieg. Nit alling de dennenolde.’
Ze binge de fietse en rollatore anee. Die junt vazelver. En de janse ziepsjaf danst d’r hinger.