D’r kuul
 

ing vasteloavends-jesjiechte i mieëdere dele
anger dele bij feuilletons 'oane'

Deel 7

In ’t dörp mit de tswai tromme- en pieferkorpse is ’t woad ‘oane’ inne bejrif woeëde. Ee korps oane piefere en ’t angere oane tromme. Doabij nog werm e joar mit corona. Da kan ’t nit angesj, dat ‘oane’ jroeës jesjraeve weëd. En jenauw wie bij ’t vieres nejatief en posietief kótbijenee kan zieë, is dat óch bij de korpse zoeë. Vurriegs joar mit de vasteloevend hant ze nog va heem oes tsezame d’r ‘oane sjlajer’ jesjpild. De piefere an de vinster en de trommesjleëjere in d’r jaad. ’t Woar jód aakome. Doarum hauw d’r Wiel Piefer van de piefere vuur de krismes inne brif jesjikd noa d’r May Sjleëjer van de trommesjleëjere. De briffe die ze mit d’r vasteloavend noa ee sjikkete besjtónge oes ee woad. Jesjraeve óp een sjtuk aafjeraese papier en e sjtuk oes inne reklaamfolder van d’r Jumbo. D’r Wiel hauw noen ‘sjtille naat’ mit kling lettere jesjraeve. D’r May hauw ’t tsefort jesjnapd. Heë sjriefet drónger nog klinger ‘klinge tromler’. Vöal mieë wöad hant ze nit nuedieg jehad. Hillieje Oavend sjpillete ze werm va heem. Noen krislidjer. De piefere vónge an de vinstere mit Sjtille Naat aa. De tromler vole vanoes de jadens i. Bij ‘d’r klinge tromler’ woar ’t umjedrieënd. ’t Janse dörp hat an duur mitjeloesterd.
‘Woa krach nit jód vuur kan zieë,’ hoeët me hei en doa.  
Wieër woeëd d’r nit mieë uvver jekald. Ejentlieg woar ’t sjtiller woeëde in ’t dörp. Evver noen vong de ónrouw werm aa tse kome. De jroeëse vroag: wat dunt vier mit d’r vasteloavend. D’r May hauw jee iedee. En d’r Wiel hauw al ins ’t Tsof , zieng vrauw, jepólsd of dat jet jehoeëd hauw van de piefere.
‘Miene leve Wiel,’ zaat ’t Tsof, ‘vroag doch ins noa in d’r verain of inne jet wees.’
Óch bij d’r May koam zieng vrauw, ’t Keetsje mit zoene vuursjlaag.
‘May, vroag ins an de jong lu in d’r verain. Die wisse besjtimd wal jet.’
‘Wie da?’
‘Uvver internet. In inne sjlaag kans te dat jidderinne vroage.’
Ezoeë koam ’t dat ze óp die maneer hauwe aafjekald um ing verzamloeng tse haode. Allenäu va heem oes. Óp inne vriediegoavend koeët me ziech zieë óp ’t sjerm. D’r May woar aajevange mit tse zage, dat ’t binne d’r verain moeët blieve.
‘’t Is jeheem.’
Mar zelver verjoos e de jardienge tsouw tse doeë. Zoeë kank d’r Wiel eri kieke wie e mit d’r hónk langs koam. Heë zoog ’t tsefort. In inne kajeer sjneuret heë mit ziene hónk noa heem. De piefere muete óch e zoeëjet joa doeë..
De tromler zouwe jód noadinke uvver wat ze kanke doeë mit d’r vasteloavend. Ze hauwe ziech de tromme um jehange. An d’r sjloes van d’r verzamloeng wool me nog tsezame inne marsj sjpille. D’r Dulf sjtooch ziech inne trommekuul in d’r mónk. Knauwelet jet dróp en daat noa.
‘Iech wees jet. Vier bedinke inne pries. Derjinnieje deë jet bezóngesj bedinkt, kriet dem.’
De angere dónge hem noa. Ze sjtooche óch de kule in d’r mónk.
‘Jenauw,’ ruft d’r May, ‘dat is ‘t. Inne pries. En vier neume d’r pries ‘d’r kuul’.’
Mit e laachend jezich hant ze tsezame uvver internet nog inne marsj jesjpild.