Doebel en kweer



ing vasteloavends-jesjiechte i mieëdere dele
anger dele bij feuilletons 'oane'

Deel tswelf

De daag vuur d’r doebel en kweer sjpasoavend weëd ziech d’r kop tserbraoche bij de korpse. ’t Tromme-oane-piefe korps zouw jeer wille wisse wat ‘t Piefe-oane-tromme korps óp d’r vasteloavends-oavend jeet doeë. En dat wille de piefe van de tromme wisse. D’r May Sjleëjer van de tromme hat zieng vrauw al in ’t jeweer jebraad.
‘Keetsje, has te noen nog nuuks kanne hure wat deë Piefer va zinnens is?’
‘Nae, May. Iech han ’t al mieëdere lu jevroagd. Jinne deë wat wees. ’t Intsiegste wat ze vertselle is, dat ’t Tsof va d’r Piefer óch noavroag deed.’
‘Ao en da zalle ze bij d’r Piefer óch waal wisse, dat-s doe an ’t noavroage bis.’
‘May, noen loester. Iech dink dat vier nit mósse kieke noa wat de piefe dunt. Mar noa ószelver.’
‘Wie meens te?’
‘Zelver jet bedinke. Wie hat d’r wieët d’r oavend jeneumd?’
‘Doebel en kweer sjpasoavend.’
‘Da hant vier ’t doch. Doebel en kweer. Dat is zoeë jemekkelieg, dat zoeëjaar de piefe óp dat iedee kome. Doebel en kweer. En die wille natuurlieg ’t mieëtste han. Die dunt jet mit doebel. Vuur ós bliet da kweer uvver.’
D’r May kiekt mit jroeëse oge zieng vrauw aa.
‘Doe móts bij de pliese joa. Verbraechere sjnappe en oeshure. Wat bis doe jód.’
’t Keetsje sjtroalt mit zie janse jezich. Noen zouwe ze wal ins jet losse zieë. Mit kweer kanke ze wal jet doeë. Ze hauwe doa nog effe tsiet vuur. De vrauw van ’t waarjesjef hat al jet durch. Ze vingt ’t verdach dat ’t Keetsje nit mieë jet vroagt uvver de piefe.
‘Keetsje, ’t is zoeë sjtil. Wilt uur nuuks mieë vanee wisse?’
Het sjud mit d’r kop en hilt d’r oam óp. Die letste zin zeët jenóg. ‘Wilt uur nuuks mieë vanee wisse?’
‘Zies te, zeët ’t heem. Óch de piefe hant al jet. Iech jeleuf dat iech reët krien.
De kate vuur d’r vasteloavends-oavend zunt allenäu verkoat. Óp de roet hat d’r wieët  ’t woad ‘oesverkoat’ jeplekd.
Ruum vuur d’r aavank zunt alle plaatsje in d’r zaal bezatsd. D’r Wiel Piefer hauw jevroagd of ze als ieëtsjte dórve óptreëne. Dat maachet d’r Wiel Sjleëjer nuuks oes. Wat zie hant, jeet doch durch al hin. Ze sjtelle ziech hinge in d’r zaal óp. De piefe links, de tromme reëts. De piefe kome noa vure mit d’r Oanemarsj. De lu klatsje óp de moas. Da hant ze winniegstens jet va sjlaagwerk in de moeziek. Ze sjpille d’r marsj oes. Blieve evver sjtoa. Hoale ziech e kepje oes de taesj. Zetse dat óp d’r kop. De lu kanne ’t allenäu duudlieg leëze, ‘Doebel’. ’t Keetsje kan wal keëke. ’t Hat reët kraeje. Ze vinge werm aa d’r Oanemarsj tse sjpille. Dat is ’t tseeche vuur de tromme. Ze zetse ziech óch e kepje óp mit de wöad ‘Kweer’. En noen kome zie noa vure. Kweer durch d’r Oanemarsj. De piefe kan me koom hure. De lu wisse nit wat ze klatsje mósse. Jidderinne sjpilt mar jet. Inne jroeëse durchee. De lu in d’r zaal sjtunt reët. Ze sjpringe mar jet. ’t Is wirklieg inne sjpasoavend vuur alle man en vrauw. Went de piefe aavange mui tse weëde, hure ze óp.
D’r May ruft: ‘De piefe hant de pief oes.’
D’r Wiel ruft druvver hin. ‘De tromme zunt va sjlaag.’
Hingeree junt ze de buun aaf. Sjtelle ziech werm links en reëts. Mit i hön midde inne nuie marsj. ‘Doebel en kweer.’