Jesjpanne 
ing vasteloavends-jesjiechte i mieëdere dele
anger dele bij feuilletons 'oane'
 

Deel drutsing

’t Woar inne sjtuurmiesje zommer dis joar. Natuurlieg jong ’t uvver de korpse. Ze jónge óp concours. Ieëtsjt de piefe-oane-tromme korps. Ze koame tseruk mit inne tswaide pries. Dat vool vies teëje. ’t Angere korps laachete sjtiekem in de voes. Ze hole ziech wieër ruiieg. D’r zóndieg dróp woare zie an de rij. Doch hauw inne in die waech e plakkaat ópjehange bij de wieëtsjaf a jen duur: ‘de piefe zunt oes-jebloaze’. Evver de tromme-oane-piefe korps koame óch tseruk mit inne tswaide pries. Dat is jód vuur d’r vrid i jen dörp. Óch noen hong e plakkaat óp: ‘de tromme hant d’rneëver jehouwe’. Doanoa is alles ziene jank jejange.
Noen noa de fesdaag vingt ’t al jet aa sjpannend tse weëde. Dat hat d’r wieët óch óp e plakkaat jesjraeve ónger ’t bild van inne kloon sjteet: ‘jesjpanne’. Mit e vroagtseeche. Dat hat jet tse maache mit e nui iedee um dis joar inne prins oes tse róffe. Óp jidder plaatsj in d’r trengel weëd deë jiddes jaor oes-jeróffe. Doabij dinkt d’r wieët dat ‘t besjtimd jód vuur de sjtiemoeng zouw zieë i jen dörp. Heë hat dat mit d’r juungliengsverain besjpraoche.
D’r ieëtsjte deë ’t plakkaat ziet, is ’t Tsof van d’r Wiel Piefer. Het kunt jraad van ’t waarjesjef. Inne sjrit flotter jeet ’t noa heem um ’t an d’r Wiel tse vertselle.
‘Jesjpanne,’ ruft d’r Wiel. ‘Dat is besjtimd jet van de sjleëjere. ’t Vel van tromme weëd jesjpanne.’
Deë oavend sjpieë sjliecht d’r Wiel langs de hoezer noa de wieëtsjaf. Mit inne dikke viltsjtift sjrieft e drónger: ‘auw veller broecht me nit tse sjpanne.’
’t Tsof ziet ‘m durch de vinster werm tserukkome.
‘Hat ’t jeklapd?’
‘En wie Tsof. Mörje zal wal jet los zieë bij de piefe.’
In d’r tsiet zunt ze dizze mörje ópjesjtange. Noa ’t fruusjtuuk junt ze tsezame noa ’t waarjesjef. Ze kome zoeë óch langs de wieëtsjaf. Va wieds ziet d’r Wiel ’t al. Doa sjteet jet d’rbij jesjraeve.
‘Has te ’t jezieë Tsof? Doa sjteet jet d’rbij.’
‘Ao joa, iech zien ’t al, Wiel.’
Het leëst lanksaam en nit tse hel.
‘Auw fleute broecht me vuur fleutekieës.’
Ze kieke ziech ins aa en lofe durch. ’t Tsof laacht ins
‘Ee ee,’ zeët ‘t.
D’r Wiel sjwiegt. Heë mós noadinke.