Deel zes

(laat u voorlezen!)

Roete-tieke

Bij d'r Wiel heem jeet de vuurduursjel. Ze zunt jraad veëdieg mit aese. D'r pap leuft  noa d'r jank. De tsimmerduur bliet e sjtuk óp sjtoa. Heë hat kóm de vuurduur ópjemaat of ing sjtim sjalt durch d'r jank.
'Móst uur ins kieke wat deë Wiel van uuch jedoa hat.'
Ze hat e pak va tsiedónkepapier i jen heng. Doa-i zitse d'r trieko en de bóks van d'r Niekie. Vol mit sjlaamvlekke. D'r Niekie sjteet neëver heur.
'Heë hat d'r Niekie jeweun in d'r sjlaam jeduid.'
D'r Wiel zitst sjtil óp d'r sjtool in 't tsimmer. Heë durft ziech nit tse verreure. De mam jeet ins kieke in d'r jank. D'r pap bekiekt ziech de sjlaamkleier in 't pak papier.
'Woarum hat heë dat jedoa?'
Ze wiest noa heure Niekie. 'Heë hat jezieë dat ze an 't piefe woare.'
'An 't piefe? Dat darf e nit. Iech krien 'm miech bij de oere.'
D'r Niekie lekt ziech flot de heng óp zieng jroeëse flapoere.
'Los de oere va miene Nieke d'rboese. Doa weëd e al jenóg mit jetsenkt.'

D'r pap kan ziech jraad d'r laach i haode.

'Nae, iech meen nit zieng oere, mar die van d'r Wiel.'

'Jef miech mar de kleier. Iech zal ze vuur uuch waesje,' zeët de mam.

'Nae, dat broecht nit. Iech wool 't alling mar effe jezaad han.'
Ze maat 't pak tsouw en drieënt ziech um. D'r Niekie leuft neëver heur. De heng hat e nog ummer óp zieng oere. D'r pap kunt 't tsimmer eri. Heë probeert nog ummer d'r laach i tse haode.

'Wat móts te piefe? En deë Niekie in d'r sjlaam duie?'

D'r  Wiel zitst inee jedoekt in d'r sjtool. Heë waat óp inne sjlaag um de oere.

'Zaan ins woarum? Wie koams te an die tsiejarette?'
Kóm is de sjtim van d'r Wiel tse hure.
'Die hauwe vier vónge.'

'Woa?'

'Doahinge... in 't jraas.'

'En woarum has te deë Niekie in d'r sjlaam jeduid?'

'Deë wool ós verklafe bij d'r meester.'
Ziene broor d'r Hub zitst an d'r dusj de tsiedónk tse leëze. Deë vingt aa tse laache.

'Is dat deë mit die jroeëse oere?... Mit die oere in d'r sjlaam?'
D'r pap kan nog ummer ziene laach i-hoade.

'Dat is nit um tse laache. Doa weëd nit mieë jesjpieëld. Doe kuns de janse waech noa de sjoeël zofort eri. En jank mar eróp.'
Mit troane in de oge jeet d'r Wiel de trap eróp. Heë zetst ziech hinger 't sjloftsimmervinster. 't Weëd al duuster. Heë ziet d'r Pee aakome. Vuurzichtieg maat e 't vinster óp. D'r Pee ziet 'm.

'Jees te mit noa jen kirch, 't okoberlof.'
'Nae, iech han sjtroaf. D'r Niekie woar mit zieng mam hei.'

'Hat e diech verroane. Da waad mar.'

D'r Pee leuft flot durch. Bij de kirch ziet e d'r Lei en d'r Lou. Heë vertselt hön d'r vuurval.

'Iech mós 't lof dene,' zeët d'r Lou. 'Doanoa han iech wal jet.'

'Mar iech mós da dierek noa heem,' zeët d'r Lei. ''t Is vrug duuster.'

'Dat is zoeë passeerd.'
Noa 't lof trukt d'r Lou ziech flot de maesdenerkleier oes. D'r Pee en d'r Lei wade bij de kirchduur.

'Koom,' ruft d'r Lou. 'Iech han ing nold en inne vaam oes de scacristie mitjenoame. Die zitse in 't nieënmengelsje van de deensmaagd van d'r pastoer. Koom, vier junt roete-tieke!'

Tsezame sjneure ze noa 't hoes van d'r Niekie heem. D'r Lou maat e sjtinke vas an d'r vaam. En bingt 't dröadje an de nold. D'r Pee sjravelt óp de vinsterbank. D'r Lei duit 'm e sjtuk eróp. De nold duit d'r Pee boave in 't hootsere raam van de vinster. 't Sjtinke tiekt teëje de roet. D'r Pee sjpringt van de vinsterbank aaf. Ze sjneure de sjtroas eroes. Ee vuur ee loere ze um d'r ek. Ieëtsj kunt de mam eroes. Da d'r pap. Ze wisse nit wat 't is. 't Wingt e bis-je. Doarum huet me bij d'r Niekie jans jet jetiek teëje de vinster. Evver lang kanne de jonge nit kieke. Ze mösse noa heem. Mar 't is vuur hön lang jenög jeweë um vöal sjpas tse han.