Deel tswelf

(laat u voorlezen!)

't Hoes in d'r koelbeusj

't Is alwerm zoeë wied. D'r Tsinterkloas kunt. D'r Pee en d'r Wiel sjtunt langs d'r sjtoeprank. Tusje kinger en hön eldere. Va wieds hure ze al de moeziek. De klinge sjpringe in 't rónk. Ze vräue ziech. Dierek kunt d'r Tsinterkloas. Da krient ze klumpjer. Mar óch d'r Sjwatse Piet. Doa hant ze floep vuur. Deë hat inne roe en inne zak. Woa-ts te i-jees wens te nit braaf bis jeweë. Da nimt e diech mit noa Sjpanje. Mar d'r Pee en d'r Wiel zunt noen jroeës jenóg um tse wisse, dat zoeëjet noeëts passeert. De klinge dinke evver va waal. Ze zunt vroeë dat hön eldere d'rbij zunt. Die losse ziech nit zoeëmar hön kinger aafneëme. D'r Tieën kunt óch bij hön sjtoa.
'Doa is jet passeerd in d'r beusj.'
D'r Pee en d'r Wiel kieke hem nuisjierieg aa.
'Iech hoeët dat dizze mörje. Miene pap en mam woare in de kuche. Iech in 't tsimmer. Ze waore mitee aan 't kalle.
'Doa is jesjaose in d'r beusj. Jister,' zaat miene pap. Mieng mam maachet doe de kucheduur tsouw. Iech kank nuuks mieë hure.'
'Dat hat besjtimd jet mit ós jeheem tse maache,' zeët d'r Pee.
Ze kieke ziech sjwiejend aa. De sjpannoeng sjtiegt bij de kling kinger. D'r Tsinterkloas kunt ummer kótterbij. Bij de drei jonge sjtiegt óch de sjpannoeng. Die van d'r beusj. Peëd vare verbij. Óch 't peëd van d'r Pee heem is d'rbij. Doa-óp viert d'r kneët oes de bekkerij va ziene pap. D'rhinger trukt de harmonie langs. De ieëtsjte Piete sjpringe uvver de sjtroas. Ze sjträue klumpjer. De kinger kroefe uvver de eëd um ze óp tse rafe. D'r Tsinterkloas zitst in ing koetsj, jetrókke durch e sjwats peëd. Heë winkt vrundlieg. An d'r uvverzie van de sjtroas sjteet d'r Lou. Heë wiest noa de sjtroas. Doa likt inne hoof peëdskuttele.
'Hat uur 't jezieë? Dat kriet d'r Niekie van d'r Tsinterkloas.'
Van de drei jonge laacht jinne. D'r Tieën winkt noa d'r Lou. Deë sjtikt de sjtroas uvver.
'Dat kriet d'r Niekie in d'r sjong.'
'In d'r beusj is jesjaose, Lou,' zeët d'r Tieën.
'Has doe dat jehoeëd?'
'Miene pap zaat 't.'
D'r Lou kiekt erns vuur ziech oes. 'Zalle vier ins joa kieke?'
D'r Pee vilt d'r mónk óp. 'Vier weëde doeëd jesjaose.'
'Wen vier jans vuurzichtieg zunt.'
'Nae, iech ving 't tse jevierlieg,' sjtamelt d'r Pee.
D'r Tieën maat vuus va zieng heng. 'Misjien kanne vier nog inne redde.'
'Joa,' d'r Wiel duit ziech e klumpje in d'r mónk. 'Joa, of de boeve sjnappe,' knauwelt e. 'Koom vier junt.'
De jonge sjtaeche d'r weëg uvver. D'r Pee bliet sjtoa. Effe mar. Heë hat floep, mar wil 't óch nit misse. Flot leuft e hinger hön aa. Óngerweëgs zient ze d'r Al en d'r Lei. Die junt óch mit. D'r Tieën kunt mit 't iedee um jeweun uvver d'r weëg tse lofe. Nit durch 't veld. Hu is 't zóndieg en da sjpatsere doa nogal jet lu. Da valle ze nit ezoeë óp. Doabij kanne ze mit de zóndiegse sjong nit durch d'r pratsj van 't veld. Bij d'r i-jank van d'r beusj is de poats tsouw. Jinne polies is tse zieë. Ze lofe durch bis d'r sjtacheldroad. Mar mit de jouw bóks drónger durch kroefe, wille ze lever nit doeë. D'r Tieën loert d'r beusj eri of e jet kan zieë.
'Iech jeleuf dat ós sjats voet is. Iech kan ze nit zieë ligke.'  
Lu sjpatsere verbij. De jonge lofe durch. An d'r sjloes van d'r beusj drieënt d'r weëg de anger zie óp langs 't veld. Hinger d'r beusj jeet inne sjmale vóspad. D'r Tieën bliet sjtoa.
'Kiek hei.' Heë wiest óppen eëd. 'Hei hat inne auto jesjtange.'
Lanksaam lofe de jonge uvver d'r vóspad. Ópins zient ze in de hek ing poats. D'r Tieën rammelt draa. De paots is tsouw. Ze kieke tusje de sjpiele durch.
'Kiek doahinge,' fluustert d'r Al. 'Doa is e hoes!'
Noen zient de angere 't óch. D'r Lou sjteet óp de tsieëne. 'Dat is e sjpoeëkhoes.'
D'r Lei fluusert óch. 'Doa woeënt d'r broenge jas.'
'Vruier woeënet doa in d'r zommer ing famillieë i. Die koame óp vakans. Deë man woar dierekter van ing anger koel,' zeët d'r Tieën.
'En noen,' vroagt d'r Pee.
'Miene pap,  zeët dat doa de kinger van d'r koeldierekter kome sjpieële.'
D'r Wiel veult nog ins an de poats. 'Vier mósse ins in dat hoeës kanne rónk moeze. Da kome vier besjtimd jet tse wisse uvver ós jeheem.'
'Misjien...,' d'r Lou waad effe, 'hingt doa d'r broenge jas an d'r kapsjtok. Nieëkste waech junt vier ins kieke.'
De jonge drieëne ziech um en lofe vuurzichtieg tseruk noa d'r weëg. Doa is jinne tse zieë. An de sjong hant ze jet pratsj. Mit jraas veëge ze dat aaf.
'Noen kanne vier d'r sjong óp zetse,' laacht d'r Lou.