Deel vóftsing

(laat u voorlezen!)

Bejrebnis

't Jeet mar uvver ee dink. D'r doeëd van 't Hennie. De jonge van de koelköp zunt tsezame noa 't sjpetaal jeweë. Doa loog 't Hennie in ing wiese zerk. In 't tsimmer sjtónge vöal blomme. Ing zuster loos hön eri. Ejentlieg dórve jing kinger oane jroeëse lu 't Hennie bezukke. Mar d'r Lou zaat mit zoeëvöal verdris in de sjtim: 'Zuster, vier kenne 't Hennie jans jód. Vier wille 'm nog ing kier zieë. De letste kier.'
De zuster sjtriechet ziech uvver 't hats. Ze jong mit hön mit. 't Hennie hauw zie kommeliejoeënskleedsje aa. E wies krens-je óp d'r kop. Ze kanke 'm nit mieë tseruk. 't Jezich zoog aod en wies oes. 't Woar jraad of ze bij inne vreëme sjtónge.
Óp d'r tserukweëg zaat ing tsiet lang jinne jet. D'r Tieën woar d'r ieëtsjte deë jet zaat.
'Jek wa. Doeëd. 't Hennie zoog angesj oes.'
D'r Lou drieënet ziech um en kieket nog ins noa 't sjpetaal.
''t Hennie is noen in d'r himmel.'
'Joa,' zeët d'r Pee, 'en 't weest al van d'r broenge jas.'
Doa woar 't werm, d'r broenge jas. Aaf en tsouw hauwe ze wal draa jedaat, mar nit druvver jekald. D'r broenge jas. Ejentlieg jehoeëd 't ziech nit um doa-uvver tse kalle noen wie 't Hennie doeëd is. An de anger zie, 't Hennie is in d'r himmel. En zie hei óppen eëd. 't Hennie kent 't jeheem. Zie nit.
'Waad mar,' zeët d'r Lou, 'vier kome d'rhinger.'
Effe blove ze bij d'r jaad van 't Hennie sjtoa. D'r Wiel jong heem eri. Heë hauw jee woad jesjpraoche.
D'r daag d'rnoa sjelt de Plaat ónger de sjpieëltsiet. De jonge junt sjwiejend bijenee sjtoa. E sjtuk van de sjoeëlpoats aaf. De klokke loeë. Ing koetsj jetrókke durch peëd kunt verbij. D'r Lou leuft vuuróp mit inne kuul i jen heng woa-aa e kruuts zitst. Heë kiekt sjnak vuur ziech oes. Durch 't jlaas in de koetsj zient de jonge de wiese zerk van 't Hennie. D'rhinger lofe de mam, d'r pap, breursjer en sjwestersjer van 't Hennie. Ze kriesje. Zoeëwie vöal lu die d'rhinger lofe. 't Doert ing janse tsiet ier jidderinne langs is. Óp d'r sjpieëlplai is 't muus-jens sjtil. Ze zient vöal bekankde langs joa. Inne man vilt de koelköp bezóngesj óp. D'r pap van d'r Niekie.
Noa sjoeël junt ze noa d'r kirkhof. 't Jraaf van 't Hennie. Inne janse berg blomme. Ze maache ziech e kruuts en beëne. Jidderinne vuur ziech. D'r Wiel hat de kaod van 't Hennie i jen heng. Da drieëne ze ziech um.
'Sjtrak kom iech werm kieke,' zeët d'r Al.
Heë kiekt noa d'r Wiel.
'Iech óch. Jiddere daag.'
D'r Lou kunt aalofe. Heë hat d'r kuster mósse helpe i jen kirch mit mèsbucher óphoale.
'Doa woare vöal lu in jen kirch. Ze moeëte zoeëjaar sjtoa.'
'Has te óch d'r pap van d'r Niekie jezieë,' vroagt d'r Al.
'Nae.'
'Deë lofet óch mit noa d'r kirkhof. Heë hauw inne jrieze jas aa.'
'Nit ziene sjtubjas?'
'Óp ing bejrebnis deed ze doch jinne sjtubjas aa,' laacht d'r Lei.
D'r Lou deed jraad of 't erns is. 'Dat kan waal. Wits te wat d'r pastoer jraad in de maes zaat?. 'We zijn van stof gemaakt...'
Ze vange aa tse laache. Óch d'r Wiel. Waal e bis-je. Maar doch. Heë veult zoeëjaar werm e bis-je va honger.