(laat u voorlezen!)

Astra-extra

Vier mósse jet doeë,’ zeët d’r Astra-kling alwerm.
‘Vuur de dreide moal zeës te dat,’ laacht d’r Astra-jroeës.
‘En doe óch!’
D’r Astra-kling kiekt wus.
D’r Astra-oad jeet sjtoa.
‘Losse vier mit d’r busj aavange, da vange vier óch mit ós aa.’’
D’r Astra-kling duit teëje d’r Astra-jroeës aa.
‘Zies te, noen junt vier jet doeë!’
D’r Astra-jroeës pakt hem vas, hieëft ‘m óp en zetst ‘m e sjtuk wieër neer.
‘Iech vang mit diech aa, kling beumpje. Iech jon diech hei plantse.'
Wild sjpartelt heë teëje.
‘Zets miech neer, lank knophoots!’
‘Knophoots, da maach iech dierek va diech, inne hootsworm!’
D’r Astra-kling duit de vingere bij d’r lange in zie oer.
‘Hei kunt d’r hootsworm en weëd inne oerworm.’
D’r Astra-jroeës lieët hem los en jeucht ziech de oere.
De angere Astra’s laache hel. D’r Astra-oad leuft noa hön tsouw.
‘Kóm jekke flabbeze. Losse vier de losse tek droes hoale en de angere zoeëvöal wie meugliech an zie beuje. Da hant de nui plentsjer plaatsj en lit um tse kanne wase. De sjtem losse vier legke. Die zint tse sjwoar en doa woeëne nog zoeë vöal dere. Die losse vier mit rouw.’
D’r Astra-jroeës kratst ziech nog ins an e oer.
‘’t Woar waal hendieg went vier mit mieë woare. Deë janse busj vuur ós alling. Dat is waal vöal.’
‘Sjtel diech nit aa, lank knophoots,’ zeët d’r klinge, ‘uur hat miech doch.’
‘Dat sjtimt,’ laacht ’t Astra-leef, ‘en vier hant tsiet jenóg. Vier wirke va duuster bis duuster in
’t lit. Vier hant de tsiet, alle tsiet.’
De Astra’s sjwieje en kieke ziech aa. Da bloaze ze ziech in ’t jezich. D’r Astra-jroeës kiekt d’r klinge aa.
‘Doe zeës waal nit mieë knophoots an miech.’
‘En iech bin jee beumpje. Huekstens inne jroeëse boom. Jroeëser wie diech.’
D’r Astra-aod lekt de heng bij hön óp de sjouwere. Vangt uur hei aa en da junt 't Astra-leef en iech doa hinge bij d’r sjtroech. Zoeë kanne vier ós hure en vuural zieë.’
‘Koom boom van inne keël,’ d’r Astra-jroeës huit d’r klinge óp ing sjouwer.
Deë mós derva hóste.
‘Los dat, dierek loof iech wie e knophoots!’
Noen duit d’r Astra-aod hön in d’r ruk.
‘Jut en ziech leef.’
‘Doa hant vier ‘t Astra-leef vuur. Iech bin jroeës en heë is kling.
‘Heë is sjlauw en doe bis…,’  laacht ’t Astra-leef.
In de sjtruuch hure ze plötslieg e jroeës jesjravel. Ze sjrekke en junt kót bijenee sjtoa. Doa kunt jet kótterbij. De tek beweëje ziech.
‘Astra-extra,’ róffe ze wie oes inne mónk.
Mit jroeëse oge en d’r mónk wied óp kieke ze hem aa.
‘Doa sjtaunt uur,’ zeët deë.
Heë hat ing sjelp in jen heng.
‘Woa kuns doe vandan,’ vroagt d’r Astra-kling.
‘Va doa,’ heë wiest hinger ziech.
‘Dat zien iech óch. Doe wits wat iech meen. Woa woats te?’
‘Doa.’
‘Dem hat óch d’r sjlaag jetróffe,’ zeët ’t Astra-leef.
De sjelp zetst heë óppen eëd.
‘En wie. Iech vloog ’t wasser eri. In inne sjlaag pratsj naas.’
‘Wie bis te da droes kome,’ vroagt d’r klinge.
‘Iech koeët jraad sjtoa. Zoeë óp de tsieëne.’
D’r Astra-kling trukt e engslieg jezich.
‘Zoeë deep?’
‘Joa zoeë deep,’ zeët d’r Astra-jroeës uvverdreëve lanksaam.
‘Iech volt miech ram alling in dat jroeëse wasser. Jinne Astra tse zieë. Iech róffet, Astra! Jinne zaat jet. Mar wie ’t wasser sjtil woeëd, zoog iech óp eemoal inne Astra in ’t wasser. Iech bloazet. D’r Astra in ’t wasser razelet. Doe bloazet iech jans hel. D’r Astra woar ópins voet. Iech bin flot oes ‘t wasser jesjneurd. An de kank han iech miech óppen eëd jezatsd. Wat woar iech naas. Iech vong aa tse razele en iech hauw floep, zoeë alling. Iech róffet, mar jee antwoad. Óp heng en vus bin iech vuurzichtieg werm noa ’t wasser jekraofe. En doa zoog iech ‘m werm. Iech vólt miech nit mieë alling.’
‘Wat kómiesj. Inne Astra in ’t wasser deë kunt en voetjeet?’
‘Joa, Astra-leef, dat vong iech óch. Mar bloazet iech, maachet heë óch de lippe rónk en woar da voet. Doe han iech mieng hank in ’t wasser jesjaoche en… nuuks.’
‘Nuuks,’ zage de angere Astra's.
‘Nuuks. Iech han jewaad bis e tserukkoam.'