(laat u voorlezen!)

Sjelp

'Ópins daat iech, sjtaech de tsong oes. Doe dong deë in ’t wasser dat óch. Iech han jezichter jesjneie. Kiek zoeë.’
D’r Astra-extra sjniet jezichter. De angere Astra’s mósse laache. D’r jroeëse en klinge kieke ziech aa en dunt dat óch teëjenee.
‘En,’ jeet d’r Astra-extra wieër,‘ heë dong miech noa. Doe wós iech ‘t. Iech zoog miechzelver.’
‘Diechzelver?’
De angere Astra’s zunt verwóngerd.
‘Dat woar miech ejaal. Iech woar tswaimoal en nit mieë alling.’
‘Mar wiet-s te voetjongs,’ vroagt ’t Astra-leef, ‘woat-s te doch werm alling?’
‘Iech han ins rónk jekaeke en wie iech floep kroog, kieket iech flot in ’t wasser. Óp eemoal zoog iech jet kieke.’
‘Inne Astra,’ fluustert d’r klinge.
‘Nae, ’t woar angejs. Jet appaats, zoeë sjun.’
D’r Astra-kling sjtuest d’r jroeëse aa.
‘Huets te? Jet apaats, jet sjuns. Dat zunt vier nit.’
‘Dat bis doe sjood,’ zeët d’r Astra-jroeës dróp.
‘Nae, doe bis jet sjuns.’
‘Sjwiegt,’ jeet d’r Astra-extra wieër. ‘Iech kroog zoeë jeveul wie wen iech inne bejrus.’
Heë bloast vuur ziech oes. De angere kome kótterbij en bloaze hem in ’t jezich.
‘’t Is ópins angesj. Angesj wie wen iech uuch bejrus. Angesj wie wen iech d’r Astra-aod of ‘t Astra-leef bejrus.’
‘Is ‘t óch angesj of-s te miech of d’r jroeëse bejrust,’ vroagt d’r klinge.
‘Doa is zicher versjil,’ zeët d’r Astra-jroeës. ‘Heë broecht mar effe tse bloaze, of doe liks um.’
D’r klinge kiekt hem verwóngerd aa.
‘Oane jekkerij.’
‘Oane jekkerij? Doe maats jing jekkerij mieë? Vanaaf wienieë maats doe jing jekkerij
mieë ?’
‘’t Woar inne jroeëse sjlaag ,’ zeët d’r Astra-aod lanksaam, ‘’t hat ziech vöal je-enderd…’
‘D’r Astra-jónk is voet,’ óngerbrikt ’t Astra-leef hem.
‘Voet?  D’r Astra-jónk is voet?’
‘Heë vong ’t Astra-leef zoeë leef…,’ d’r Astra-jroeës bukt ziech vuuruvver, ‘dat heë  kótbij, jans kótbij ’t Astra-leef wool zieë.’ Effe bloas te. ‘Mar ’t Astra…’
‘Astra-jroeës hod dienne jroeëse mónk!’ ’t Astra-leef kiekt hem wus aa.
‘Noa die zie is e voetjelofe.’ D’r Astra-kling wiest mit inne vinger. 'Wen ’t duuster is, zouw e werm tserukkome.’
‘Zoeëvöal hat ziech je-enderd. Astra’s kanne alling zieë,’ zeët d’r Astra-aod bezörgd.
D’r Astra-extra bukt ziech en raaft de sjelp óp.
‘Iech woar nit alling.’ Heë kiekt in de sjelp. ‘Iech zien miechzelver. Wen-s te hei-i kieks zies te diechzelver. Kiek mar.’
D’r Astra-kling kiekt dri.
‘Bin iech dat?’
‘Joa, zoeë zies te oes,’ d’r Astra-jroeës kiekt uvver de sjouwer mit.
‘Wie kunt dat,’ vroagt d’r klinge.
‘Doa zitst wasser i. Jenauw zoeë wie iech miech in ’t jroeëse wasser zoog, zoog iech miech in ’t wasser van de sjelp.’
‘Kiek doe óch ins,’ zeët d’r klinge teëje d’r jroeëse, ‘da zies te inne sjunne wasserkop.’
‘Dat is nog ummer besser wie inne koelkop.’
’t Astra-leef hilt de heng van d’r Astra-extra vas.
‘Haste de sjelp van dat sjuns kraeje?’
‘Ópins sjtong ’t doa. Ing fiejoeër, wies blauw, blauw wies. ’t Enderet ziech va blauw noa wies, va wies noa blauw. ’t Beweëjet ziech, jans effe. Inne sjtille wink deë sjpieëlt mit e intsieg blad an inne boom. Ze sjtrekket ziech de erm. Iech zoog de sjelp. Het laat de sjelp óppen eëd en winket miech. Iech jong kótterbij. De sjelp woar jevöld mit wasser. In ’t wasser drievet e böltje, dat lit sjienget zoeë sjun, zoeë kloar wie inne sjteer. Het noom ’t böltje oes ’t wasser en doe zoog iech miechzelver. Mar iech wool ’t böltje zieë. Wie iech eróp kieket, vloog de fiejoeër voet. Ing wólk va tuen drievet voet. Iech han de sjelp ópjeraafd en vong vuurzichtieg aa tse lofe. Jing druup wool iech verlizze. Nuuks wool iech va miechzelver kwiet weëde. Zoeë wool iech bij uuch kome. Dat woar nit jemekkelieg. Zicher wie iech bij de umjevalle beum koam. Iech moeët kroefe, klömme, sjravele. Aaf en tsouw verloos iech ing druup. Mar ’t bloof jenóg uvver um miechzelver tse zieë. Um nit alling tse zieë. Doarum hauw iech kraf um tse blieve zukke, tse hoffe uuch tse vinge.’