(laat u voorlezen!)

D'r beusj

‘Bis te jeweun jelofe,’ vroagt d’r klinge. ‘Zoeëmar, oane diech aaf tse vroage wiet-s te mós lofe?’
‘Wat meens te,’ zeët d’r jroeëse, ‘deë hat diech al va wieds jeraoche.’
‘En diech jehoeëd mit dieng jroeëse moel!’
‘Ieëtsjt daat iech, iech mós blieve zukke óch al ving iech jinne Astra mieë. Flaich ving iech jet angesj.’
‘Die fiejoeër,’ vroagt ’t Astra-leef.
‘Doa wil iech mit uuch hin ópzuk joa.’
‘Is dat wasser wied voet?’
‘Joa, Astra-leef. ’t Is e jans sjtuk. Wie iech al zaat, iech han jesjraveld. En wie ’t duuster woeëd han iech jesjloffe bis ’t werm kloar woeëd. Doe bin iech wieër je- jange. Óp eemoal zoog iech wiedvoet inne boom sjtoa. Inne boom jans alling, reët- óp. Dat mós doch jet bezóngesj zieë. Doa jon iech hin.’
’t Astra-leef bloast hem nog ins in ’t jezich.
‘Hei bis te da.’
‘Iech mós miech raeste, iech bin mui.’
D’r Astra-aod pakt hem bij inne erm.
‘Koom zets diech ónger deë boom. Hei kanne vier óch de sjelp ing zichere plaatsj jeëve.’
D’r Astra-extra jeet zitse en zetst de sjelp neëver ziech óppen eëd.
‘Wat jongt uur doeë?’
‘D’r beusj óprume,’ zeët d’r Astra-aod. ‘Da kanne nui sjtruuch en beum wase.’
D’r Astra-jroeës duit teëje d’r klinge aa.
‘Vier duie ze jeweun werm reët. D’r Astra-kling duit tseruk.
‘Jank voet, iech wil jet angesj doeë. Iech wil die sjun fiejoeër wal ins zieë. Die mósse vier joa zukke.’
‘Doa zeëste jet,’ zeët d’r jroeëse. ‘Iech zouw dat sjtere-böltje wal ins wille zieë.’
‘Nae!’ Hel klinkt dat woad van d’r Astra-aod. En nog ins. ‘Nae! Wat has te an ing sjun fiejoeër, wen de buzje nit mieë leëve. Wat has te an sjtere-böltjer, wen jing lóf mieë is um tse oame. Wen jinne oam mieë is um tse bejrusse. Da is jinne mieë um tse zieë, óch nit mieë in ’t wasser.’
‘Jód jesjpraoche, Astra-aod.’
’t Astra-leef kiekt noa de angere Astra’s. Ze dunt d’r kop eraaf.
‘Vier junt de tek an zie legke en óp d’r Astra-jónk wade.’
D’r Astra-jroeës kiekt werm óp.
‘Deë is oes ziechzelver voetjejange.’
‘Wat da nog? Heë leëft en zoeëlang vier leëve, kan heë óch leëve.’
‘En went e da óch bij ’t wasser zitst? Da hat e ós jaar nit nuedieg.’
‘Of,’ zeët d’r Astra-kling. ‘Of heë hat de fiejoeër jezieë en die hat ‘m mitjenoame.’
’t Astra-leef weëd koad.
‘Of, of, of. Dat wisse vier allenäu nit.’
‘Zouw e nog ins tserukkome um zoeë tse doeë?’
Mit inne jrielaach bloast d’r klinge e paar moal.
‘Jenóg jeweë!’
E paar moal klatsjt d’r Astra-aod in de heng.
D’r Astra-extra zetst ziech mit d’r ruk teëje d’r sjtam van d’r boom.
‘Wen iech jeraest han, da kom iech uuch helpe.’
‘Don mar rui-ieg aa. Vier hant alle tsiet.’
’t Astra-leef leuft al noa d’r sjtroech.
‘’t Zal nog döks duuster weëde en döks werm kloar zieë ier d’r janse busj werm reët- óp sjteet.’
D’r Astra-jroeës en d’r klinge sjudde ins d’r kop. Ze zunt ziech enieg. Lever hauwe ze noa ’t wasser wille joa. Dat jemoel van die tswai, ’t Astra-aod en ’t Astra-leef, uvver ’t leëve en oame, jeleuve ze wal. ’t Is mar sjwoare kal. En dat bejrusse mit bloaze in ’t jezich, ’t is mar komiesj. Vanaaf ze hei zunt, hant ze doa ejentlieg jinne zin mieë i. Ze wille jet angesj. ’t Is jraad of deë zin noa jet nuits jroeëser is woeëde vanaaf ze de jesjiechte van d’r Astra-extra hant jehoeëd. Mar doch blieve ze. Ze lofe nit voet wie d’r Astra-jónk. Dinke ze dat d’r beusj nit zoeë jroeës is en dat deë flot ópjeruumd is? Of durve ze nit oane de angere tse joa? Vuur ’t ieëtsjt bewóngere ze d’r Astra-jónk. Heë is doch mar jejange. Oane jet tse zage, lofe ze noa d’r rank van d’r beusj. Tsezame trekke ze an de tek en legke ze óp inne hoof. ‘Kanke die tek mar lofe,’ zeët d’r Astra-kling, ‘da woare vier zoeë veëdieg.’
D’r Astra-jroeës sjtrekt ziech ins d’r ruk.
‘’t Jieët  tek die sjpatsere kanne. Die neumt me óch zoeë, sjpatserende tek.’
‘Die zalle vier wal nit teëjekómme.’
D’r jroeëse wiest noa de tswai angere Astra’s.
‘Nae, die zalle wal doa hinge zitse.’
‘ Zitse of lofe,’ laacht d’r Astra-kling, ‘wienieë zitst inne sjpatserende tak en wienieë sjpatseert inne zitsende tak?’
‘Vingste óch al aa i–jewikkeld tse doeë. Koom, wirk! Vier junt doa hinge wieër. Hei zunt vier veëdieg.’
‘Joa, wie flotter wie besser.’