(laat u voorlezen!)

Vas-jebónge

Nog heller krats te mit ’t kuultje in de eëd. Heë hat nit durch, wat hinger ‘m passeert. D’r Röcheler kunt óp heng en vus ónger d’r sjtroech oes. Heë hat inne jrielaach in zie jezich. Zever leuft oes ziene mónk. Lanksaam sjliecht heë kótterbij. D’r Astra-kling vingt doch dat e jet tse lang alling is.
‘Iech zal mar óch ins joa. Mar noa wem. D’r jekke jroeëse of die angere?’
D’r Röcheler is noen zoeë kótbij, dat d’r zever van hem bij d’r klinge óp d’r kop druupt. Mit ing hank veult deë ziech óp zienne kop. ’t Plekt. Heë trukt e vies jezich en ruucht draa. Da huete hinger ziech jet röchele. Heë kriet jroeëse oge va sjrek en drieënt ziech um. Vuurdat e kan keëke, hat d’r Röcheler hem mit ing hank vas-je-sjnapt. Mit de anger trukt e ziech e lank hoar oes en bingt hem doa mit vas.
‘Mieng hoare zunt zoeë sjterk wie wótsele van inne boom. Noeëts mieë kuns te los.’
D’r klinge maat d’r mónk wied óp, mar keëke kan heë nit. D’r Röcheler kunt kótbij zie jezich.
‘Huur iech diech ing kieër keëke, dui iech zoeëvöal bleer in diene mónk dat-s te inne sjtroech weëds.’
Da sjpringt heë rónk en zingt.
‘De böltjer zunt zoeë zus, ze maache miech verrukt.’
Heë danst zoeë lang dat e mui óppen eëd vilt. Mar nit vuur lang. Heë kruuft óp heng en vus noa de höal.
‘Flot e nui böltje. Wie auwer, wie zusser, wie sjunner.’
Went e voet is, kunt d’r jroeëse oes d’r busj tseruk.
‘Iech kom mar ins kieke woat-s te bliets. Iech veul miech doch alling oane Astra.’
D’r Astra-kling maat d’r mónk óp, mar kan alling mar piepe.
‘Klinge has te e böltje aafje-sjlikt?’
Deë sjud wild mit d’r kop.
‘Bis te miech vuur d’r jek an ’t haode? Woarum has te diech vas-jebónge?’’
Heë leuft um hem hin, mar da kunt d’r Röcheler werm tseruk en sjnapt óch d’r Astra-jroeës.
‘Nog inne van die böltjer-sjnuutsere.’
D’r Röcheler keëkt ’t oes en bingt óch hem mit e hoar vas. De tswai zitse noen neëveree. D’r jroeëse kiekt wus noa d’r klinge.
‘Koeëtste miech nit waarsjauwe.’
D’r klinge sjud d’r kop en piept.
‘Joa piepe. Wat zut uur vuur e sjpelsje an ’t sjpieële?’
D’r jroeëse deed d’r klinge noa, mar went e ziet dat d’r klinge aa vingt tse kriesje hilt e óp. D’r Röcheler kunt mit zie jezich noen óch kótbij dat van d’r jroeëse.
‘Sjwieje, huetste? Sjwieje, angesj maach iech va diech inne sjtroech.’
Da danst en zingt heë werm.
‘De böltjer zunt zoeë zus, ze maache miech verrukt.’
Òpins klinkt va wieds de sjtim van d’r Astra-extra.
‘Zut uur nog jet an ’t doeë?’
D’r Röcheler bliet sjtoa en wiest noa de tswai.
‘Sjwieje, dink draa!’
‘Hao klinge, jroeëse, zut uur nog jet an ‘r doeë? Iech huur uuch nit.’
Effe is ’t sjtil, da klinkt ’t kótterbij.
‘Hat uur nog krach?’
D’r Röcheler kruuft ónger d’r sjtroech.
‘Uur tswai, zaat ins jet.’
D’r extra kunt oes d’r busj. Went e de tswai ziet vingte aa tse laache.
‘Iech wees dat uur uuch jeer hat, mar zoeë jeer dat uur noeëts mieë oesee wilt joa.’
D’r jroeëse drieënt mit de oge en d’r klinge maat ze tsouw.
‘Weë hat weë vas-jebónge?’
Went e dat vroagt kunt d’r Röcheler oes d’r sjtroech. Vuurdat e ’t wees zits te
vas-jebónge neëver de tswai.
‘Wat mós dat vuursjtelle?’
‘Sjwieg,’ ruft d’r Röcheler, ‘mit d’r inne vang iech d’r angere. Iech wil werm danse en zinge, mar iech jon miech raeste in de höal. Jinne kriet dön los. Die angere vang iech óch nog. Ha, ha! De böltjer zunt zoeë zus, ze maache miech verrukt. En dink draa, óch doe nuie, zeës te jet, weëds te inne sjtroech mit jans vöal bleer.’
Jemeen laachend kruuft e noa de höal. D’r klinge trukt e joekend jezich. D’r jroeëse beugt d’r kop en d’r extra kiekt mit de oge wied óp sjnak vuur ziech oes. Heë sjnapt nog nit wat hem uvverkome is.