(laat u voorlezen!)

D'r sjelpeberg

Ze lofe werm tseruk noa ’t wasser. Wen ze e sjtuk jelofe hant probeert d’r Astra-jónk ’t nog ins.
‘Woarum zaats te jraad nuuks wie iech dat vertsellet van deë sjrai?’
‘Deë sjrai hure vier lever nit. Doa hant vier floep vuur.’
‘Woarum dat da?’
‘Dat is d’r sjrai van de Wólve.’
‘Mar ’t woar wied voet.’
‘Joa, ze kome óch wal ins kótterbij.’
‘En da.’
‘Da wille ze ós ópaese.’
‘Hant ze dat da wal ins jedoa?’
‘Vruier zouw dat wal ins passeerd zieë. Doarum sjloffe vier in ’t hoes um ós tse sjutse.’
‘Zunt die da zoeë sjterk?’
‘Joa, die kome mit vöal en hant sjterke tseng. Doamit riese ze ós i sjtukker. Wie de Ólfe nog óp heng en vus lofete, woare ze óch Wólve.’
‘Is dat wat-s te miech vertseld has?’
‘Joa. Wie ze an deë berg jehange hant.’
‘Woarum sjraie ze da zoeë?’
‘’t Naats junt ze óp jach en da róffe ze noa ee um bijenee tse kome.’
‘Hat uur ’t da óch jehoeëd?’
‘Vier wille ze nit hure. Zoene floep hant vier.’
Sjwiejend lofe ze wieër. D’r sjrit van d’r Ólf is flotter woeëde. D’r Astra-jónk leuft hinger hem aa. De jesjiechte van de Wólve lieët hem nit los. Heë vingt aa tse tswiefele. Zouw heë wal wieër joa en mós heë de angere Astra’s nit waarsjauwe?
Deë floep in de oge van de Ólfe en ‘t sjwieje wie heë ’t van d’r sjrai vertsellet. ’t Mós doch jet sjrekliejes zieë. Mar de jesjiechte van de sjelp en die janse sjun fiejoeër, zilverblauw. Zilverblauw, wat ing kluur. Joa, ieëtsj d’r litsjtee. Da kan heë de angere Astra’s ins losse zieë, dat heë óch mittselt. Dat heë jet hat wat zieë nog noeëts jezieë hauwe. En de Wólve woare ja ejentliech wied voet. Nae, ieëtsjt d’r litsjtee. Óngertusje woare ze werm bij ’t wasser aakómme.
D’r Ólf bliet sjtoa.
‘Hei mósse vier zukke. Hei han iech de sjelp vónge. Die hat jet mit ’t wasser tse maache.’
D’r Astra-jónk sjteet neëver hem.
‘Doe kans óch wasser dri doeë, da lieët die diechzelver zieë.’
D’r Ólf holt de sjelp oes de taesj en sjupt jet wasser dri.
‘Kiek doa has te diech werm.’
Tsezame kieke ze dri.
‘En,’ zeët d’r Astra-jónk, ’hei has te óch die sjun fiejoeër jezieë. Zilverblauw. ‘
‘Joa,’ fluustert d’r Ólf, ‘mit deë sjunne litsjtee.’
Ze kieke nog effe in de sjelp. Da sjud d’r Ólf ’t wasser oes en duit ze ziech in de taesj.
‘Koom, vier junt. Die zie oes, de zon in d’r ruk, da broeche vier nit zoeë mit de oge tse pietsje.’
Neëveree lofe ze langs d’r wasserrank. ’t Hoeëg jraas is zoeë kotbij ’t wasser naas. Mar noa ing tsiet lofe weëd ’t jraas winniejer en d’r drek ummer fienger bis ’t zank is. E jroeës jeël flach. Langs d’r wasserrank is d’r vuchtieje zank hel en kanne ze jemekkelieg lofe. E sjtuk wieër in d’r drueje zank zient ze jet wat wies is. Ze lofe d’rhin, mar dat jeet noen lestiejer. De vus zakke e sjuk in d’r losse zank.
‘Dat is óch ing sjelp,’ zeët d’r Ólf.
D’r Astra-jónk raaft ze óp.
‘Dat is jenauw dezelfde en ze is óch leëg.’
‘Doa hinge ligke d’r nog mieë,’ ruft d’r Ólf.
‘Has te dieng sjelp hei óch vónge?’
‘Zoe wied bis in d’r zank bin iech nit kome. De sjelp va miech loog nog in ’t hoeëg jraas.’
D’r Astra-jónk lekt hem ing hank óp de sjouwer.
‘Da kanne vier nit mieë tseruk. Winniegstens nit vuur d’r duuster.’
D’r Ólf kiekt hem aa en da noa de sjelpe. Oane jet tse zage leuft e wieër, d’r Astra-jónk hinger hem aa. Ze mósse ziech muite doeë um nit óp de sjelpe tse treëne. Mar wen ze wieër junt, weëd dat lestieg. De sjelpe ligke noen zoeë kót bijenee, dat ze inne weëg maache. Vuurzichtieg treëne ze dróp. De sjelpe zakke in d’r zank. Wied voet zient ze an d’r sjloes van d’r weëg inne berg. Inne jroeëse berg sjelpe. Went ze kótterbij kome, hure ze jet fleute. D’r Ólf drieënt mit de oere. Wie kótterbij ze kome, wie heller ‘t klinkt. Bis ’t pieng deed an de oeëre. Ze haode ziech d’r kop vas en blieve sjtoa. Mar ’t weëd ummer heller. Tsejeliechertsiet drieëne ze ziech um. Ze wille voetsjneure. De vus kome evver nit los va de sjelpe. Noen keëke ze teëje ’t fleute i. Óp eemoal sjtaeche e paar erm oes d’r berg sjelpe. Doa kunt inne reët. ’t Fleute huet óp. De tswai hant ’t nit jehoeëd en keëke wieër. Bis deë man oes d’r sjelpeberg mit ing haffel sjelpe noa ze wurpt.