(laat u voorlezen!)

Evacuatie

Ummer dökser zitse ze in d'r kelder. Óch uvver daag. An duur sjpieële kan bauw nit mieë. Noa jen sjoeël zunt ze al ing janse waech nit mieë jeweë. Wen de tuut 't tseeche 'zicher' jieët, jeet de mam noa 't jejsef um aese tse jelde. Mar dat mós ze flot doeë. Angesj is ze vuur 't tseeche ' ónzicher' nit heem. D'r pap hat óp d'r radio jehoeëd, dat 't bevrijdingsleger kótterbij kunt.
''t Zal nit lang mieë doere, da weëde vier bevrijd,' zeët heë. 'Da is deë rót krig verbij.'
'Losse vier hoffe,' zuet de mam. 'Ummer in deë kelder. 't Hingt miech de keël oes.'
D'r noaberman sjteet bij 't laoch in de moer.
'Iech han jraad mit deë polies jesjpraoche. Doe wits wal d'r De Vries. Deë doa hinge óp d'r ek woeënt. Heë zeët, dat vier binnekóts e berich krient um tse evacuere. Vier mósse voet. Hei bij ós weëd flinke jesjaose, wen 't bevrijdingsleger kunt. Ze hant aafjesjpraoche, dat de lu voet darve joa, ier d'r jewalt aavingt.'
'Wienieë,' vroagt d'r pap.
'Heë daat mörjevrug. Mar dat hure vier nog wal.'
'Da kanne vier 't betste noen al jet kleier ipakke,' zeët de mam.
D'r pap kiekt bezörgd noa de mam.
'Iech blief 't lifste hei. Ós hoes alling hinger losse. Doa han iech jinne zin i.'
'Dat jeet doch nit. Vier hant diech nuedieg. Vier kanne doch nit alling voet. Woa mósse vier hin?'
't Fien pakt d'r pap bij de hank.
'Papa mós mit ós mit.'
D'r noaberman kunt kótterbij.
'Ós leëve is wiechtiejer dan 't hoes. Vier junt tsezame voet. Wen d'r krig verbij is, zient vier wal wat mit ós hoezer passeerd is.'
De naat is 't ruiiejer dan angesj. Doa weëd nit mieë jesjaose. 't Mörjens vieët inne geluidswaan durch de sjtroase. Ing sjtim klinkt hel en duudlieg.
'Alle burjere mósse de sjtad verlosse. Nim alling 't hoeëgnuedieje mit.'
In d'r jank sjtunt taesje mit kleier veëdieg. De mam trukt 't Joke en 't Fien zoeëvöal meuglieg kleier aa. Tswai bóksens, triekoots en jaes uvveree. D'r pap pakt de fiets   
hinger d'r sjtal. Doa hange ze de taesje aa. Óch d'r noaberman pakt de fiets. Tsezame junt ze voet. 't Joke en 't Frens-je zitse hinger óp de fietse. De mam kiekt nog ins um noa 't hoes. Ze veëgt ing troan aaf. Óp d'r ek van de sjtroas sjteet d'r polies De Vries. Heë wiest wat vuur zie oes ze mósse lofe. Doa kome ummer mieë lu. 't Weëd ing lang rij. Lu mit kare, kingerweëns, fietse. Voljepakt mit taesje kóffere. Doa weëd nit veul jezaad. Ze hant floep. Wat sjteet hön tse wade? 't Fien en 't Wies lofe bij hön mamme an de hank. Noa mieë dan ing sjtond lofe, bliet de mam sjtoa.
'Zalle vier nit effe raeste? Vier hant al zoeë lang jelofe.'
D'r pap wiest noa e muursje langs d'r waeg.
'Doa hinge kanne vier effe zitse.'
't Fien en 't Wies zunt vroeë. Hön vus dunt pieng. D'r pap jieët de kinger e sjluuks-je wasser oes de drinkflesj. D'r noaberman hat eppel i zieng taesj. Mit e taesjemets sjniet heë ze durch. Zoeë kriet jidderinne ing helf. Mit sjmaach biese ze in d'r appel.