Deel 4

(laat u voorlezen!)

D’r Martien lekt d’r revolver in ’t sjaos tseruk.
‘Iech wees wat die junt doeë.’
D’r Alwin huft de heng óp, mar d’r Martien trukt hem an inne erm.
‘Vier mósse durch de vuurduur.’
An duur sjtaeche ze de sjtroas uvver. Ze sjneure ing ziesjtroas eri. Wen ze wied voet jenóg zunt, sjpatsere ze wieër.
‘Wie kunt diene pap an deë revolver?’
‘Heë woar vruier polies. Noen is e nog in inne sjiskloeb.’
‘Is e nit mieë polies?’
‘Heë kan noen mieë verdene?’
‘Woa?’
‘Wees iech nit.’
‘Wits te dat nit?’
D’r Martien trukt werm de sjouwere óp. Bij d’r Alwin kunt de nuisjieriegheet tseruk. Mar vuurdat e wieër kan vroage, ziet e de mam van d’r Martien oes ing poats eroes kome. D’rhinger likt d’r kirkhof.
‘Bukke,’ ruft e.
De tswai jonge doeke inee hinger inne auto. Ze wade bis ze langs is. Da sjpringt d’r Alwin óp. Heë sjneurt noa de poats.
‘Blief hei,’ keëkt d’r Martien.
Bij de poats bliet d’r Alwin sjtoa. E sjtuk wieër ziet e de dahlia’s óp e jraaf ligke. D’r Martien sjteet hinger hem.
‘Doa ligke de dahlia’s va dieng mam.’
‘Doa is d’r dokter bejrave.’
‘D’r dokter?’
‘Mieng mam hat doa vruier jewirkt.’
‘Is deë allang doeëd?’
‘Wees iech nit.’
D’r Alwin drieënt ziech um en duit teëje d’r Martien.
‘Vier junt werm noa de honder.’
‘Doe bliets van de honder aaf.’
D’r Martien leuft hinger d’r Alwin aa. In ’t weëgs-je lofe ze jebukt. ’t Pöats-je maache ze jans häusj óp. Ze sjlieche hinger ’t sjtels-je. D’r Alwin loert um d’r ek. Durch de vinster van ’t sjloftsimmer ziet e de mam van d’r Martien zitse. Ze kemt ziech de hoare. Lank sjwats uvver bloese sjouwere. Ummer lanksamer. Bis de hank raest. Oane tse beweëje sjtaart ze vuur ziech oes. Da klinkt inne sjoes. D’r Martien keëkt.
‘Mam!’
’t Pöats-je sjleet hel tsouw. De jonge sjneure de trap eróp. De duur van ’t sjloftsimmer sjteet óp. In d’r sjpeiel zient ze ’t jezich van de mam van d’r Martien. ’t Is jebarsjte. Ze zitst óp e kruks-je d’rvuur. Heur erm hange jesjtrekt langs ’t lief. In ing hank hilt ze d’r revolver vas.
‘Voet!’
’t Sjwester kunt oes zie sjloftsimmer. De bloes hingt óp. Wie ibrèchere duit ’t de jonge de trap aaf. D’r Martien keëkt.
‘Mam!’