Deel 1
(laat u voorlezen!)
Hinger de hoezer hant de lu van de Roeëzesjtroas kling jeëdjer. Jroeës jenóg vuur e sjtelsje, jet jraas mit blomme drum en sjting woa dusj en sjeul óp sjtunt. Hinger de jadens leuft e weëgs-je. Jiddes hoes hat an de anger zie van ’t weëgs-je nog inne jroeëse jaad. Doa-i waast jreuns en eëpel. Um in d’r jaad van d’r Martien tse kome, móts te durch e pöats-je joa. ’t Vilt vanzelver tsouw. Ziene pap hat ing veer draa jemaad. Heë hat in ziene jaad inne hondersjtal. De honder lofe vrij erum. Jreuns hant ze nit. Waal hant ze hingenaa e sjtuk mit blomme, dahlia’s. Dat is ’t sjtuk jaad van de mam. Doa wase jiddes joar dahlia’s.
D’r Martien zitst óp d’r sjtee hinger ’t pöats-je. D’r sjtee hauwe ze van ziene opa, d’r pap van ziene pap. Deë wirket in ing kieskoel. Wie d’r pap en de mam jónge trouwe en ’t hoes jole, braat heë mit inne vrachwaan inne jroeëse sjtee oes de kieskoel.
‘Iech han jet vuur in d’r jaad,’ zaat e wie heë aasjellet.
‘Brings te breetlóf, pap?’
‘Nae, jet wat langer bliet. Woa-ts te óp zitse kans, woa-ts te óp bouwe kans. ’
De sjting oes de kieskoel woar zie janse leëve. Janse sjtroase, sjteë woeëde óp die sjting jebouwd.
‘Jong, óp deë sjtee kans te diech raeste.’
‘Lek ‘m mar urjens doa hinge pap. Plaatsj jenóg.’
Uvver ’t veld hinger de hoezer varet heë d’r vrachwaan. Doa sjtong nog nit vöal. Jee pöats-je, jing honder en jing dahlia’s. Heë kiepet d’r sjtee van d’r waan. Kótbij ’t weëgs-je.
'Hat 'r ing nui hon?'
D'r Alwin hingt mit de erm uvver 't pöats-je. Heë wiest.
‘Die hant vier jister van ing vrauw kraeje, die de mam kent,’ zeët d’r Martien.
‘Ing broen hon tusje wiese,’ laacht d’r Alwin.
‘Die is zicher òp vakans jeweë.’
D’r Martien sjteet òp van d’r sjtee. Heë pakt ‘t bliks-je mit hondervoor, dat neëver hem óppen ëed sjteet. Mit ing hank hilt e ‘t vas, mit de anger pakt e ing haffel voor. ‘t Voor sjträut e oes. De honder sjneure durchee en pikke de körrelsjer òp. E paar sjtrieë ziech en kakele.
‘Koom, koom, doa is nog jenóg.’
Heë wurpt werm ing haffel. ‘t Pöats-je vilt tsouw. D’r Alwin sjteet neëver hem.
‘Jef miech óch jet.’
Heë jeet mit ing hank in ‘t bliks-je. Hel wurpte ‘t voor óp de honder. Die sjtoeve oesee.
‘Los dat Alwin.’
D’r Martien wurpt e maïskörrelsje noa d’r kop van d’r Alwin. Deë bukt ziech um e körrelsje òp tse rafe. Vuurdat e reët kunt, hat d’r Martien ‘t bliks-je uvver d’r kop van d’r Alwin oes-jesjòd. ‘t Voor rolt uvver d’r kop en d’r ruk .
‘Hao, Tien!’
D’r Alwin sjnapt ziech d’r Martien. De tswai jonge vange ziech aa tse rultse. Ze rolle tusje ‘t voor uvver jen eëd. De honder kieke óp inne aafsjtand tsouw. ‘t Sjwester van d’r Martien kunt uvver ‘t weegs-je aalofe. Bij ‘t pöats-je bliet ‘t sjtoa.
‘Hat uur ze nog nui? Die erm honder!’
De jonge hure nuuks en klöppe ziech wieër.
