DEEL 2

Wie ’t sjloffe jong, maachet het de vinster van ’t sjloftsimmer óp. D’r keule oavendwink sjtrieëlet zie hoar. De linte dansete mit. ’t Maachet ze los en duiet ze teëje d’r mónk. ’t Hauw ze va d’r Leienaad.
Wie deë burjemeester woeëd, zaat e: ‘’t Ieëtsjte lint wat iech durchsjnie is vuur diech.’
Het hauw linte vuur in ’t hoar derva jemaad.
‘Doe leufs vuur jek,’ zaat ’t Lusie.
Mar dat dong ‘m nuuks. Wen ’t winget, jong ’t heem in de wei hinger ’t hoes sjtoa. Sjtooch de erm oes en hool de linte in de heng.
‘Danse,’ zaat ’t da. ‘Danse in de erm van d’r wink.’
Het zetst de foto werm óp ’t naatskommuedje. D’rneëver likt de pief van d’r Leienaad. E bis-je aesj zitst nog dri.
‘Wen iech doeëd bin, duit uur miech mar in de pief. Inne sjtoef wink en iech bin voet,’ zaat d’r Leienaad wal ins laachend.
’t Lusie sjokkelet da mit d’r kop.
‘Zoeëjet zeës te doch nit.’
Mar ’t Roos vong dat jelui. ’t Zoog ’t al vuur ziech. D’r jroeëse, forsje Leienaad deë voetvleit in d’r sjwaam oes de pief.
‘Fffft,’ zaat ‘t.
Dat zaat ’t óch wie ze hoeëte dat d’r Leienaad jesjtórve woar. Plötsliech ónger ’t aese jesjtikt in ing jraad van inne visj.
‘Fffft,’ zaat ’t Roos.
Nit ins mar tsieg kier.
Fffft, fffft, fffft.’
’t Sjnappet zoeëvöal wie meuglieg lóf um zie broor tse losse drieve óp zienne oam. D’r tusjedurch jammeret ’t Lusie.
‘Noen zint vier alling.’
D’r Leienaad woar zienne sjtoots. Zicher wie heë burjemeester woar woeëde.
‘Ózze Leienaad is burjemeester.’
Jiddes joar jónge ze nog tsezame óp vakans in de berje. Noa d’r doeëd van de eldere, woare de tswai sjwestere in ’t elderlieg hoes blieve woeëne. Ze hauwe nuuks an ’t hoes je-enderd. De vruiertsiet wole ze vashaode. Óch noa d’r doeëd van d’r Leienaad woar zie tsimmer jraad offe jiddes moment óp bezuk koeët kómme. Durch zie nui werk in ’t Hollendsj koam e nit mieë zoeë döks. Mar went e koam, da sjloffet heë nog ummer in zie aod tsimmer.   
‘Noen zint vier alling.’
’t Lusie woar zienne sjtoots kwiet.
‘Fffft,’ zaat ’t Roos.
’t Dong ziech e lint in de hoare en binget linte an de pólse. ’t Sjpatseret eroes noa d’r vijver in ‘t sjtadspark. ’t Bloof doa ing tsiet sjtoa sjtare noa ’t wasser. Jiddere mörje sjtong ’t doa mit de erm uvveree. Jekrütst vuur de brós, woa ’t d’r Leienaad zoeë jeer  wool losse raeste. Zieng heng veule. ’t Lusie sjokkelet heem mit d’r kop.
‘Dat kanste doch nit maache.’
De visjere bij d’r vijver laachete, wen ’t Roos mit de linte koam.
‘Dat hat ing sjtrief i,’ zate ze.