Verhalen uit de lagere schooltijd in de jaren vijftig van de vorige
eeuw. Ik zat toen op de jongensschool Tharcisius in de Kerkraadse wijk Holz.



(laat u voorlezen!)

Lof

't Is e paar waeche in d'r herfs. De zon jeet ummer ieëder ónger. In d'r mond oktober is jiddere oavend in de kirch 't Marialof. Da weëd d'r roeëzekrans jebeënd. D'r Pee en d'r Wiel lofe noa jen kirch. 't Is al duuster. Jisteroavend broechet d'r Wiel nit tse joa. Doe hat e heem mit zieng famillieë d'r roeëzekrans jebeënd. Bij 't Mariabild óp de kas brank ing keëts. De sjteul sjtónge umjedrieënd. Zoeë kanke ze óp d'r zits kneie en de erm sjtutse óp 't ruksjtuk. Hu junt ze noa de kirch.
'Iech beën miech lever heem d'r roeëzekrans,' zeët d'r Wiel. 'Doa jeet 't flotter.'
'Doe has reët Wiel. Zalle vier ós hingenaa in de kirch zetse. Da kanne vier ieëder de kirch eroes joa. Oane dat inne 't merkt.'
'Dat dunt vier.'
Hingenaa an de ziekank, sjuuns hinge inne pilaar zitse ze jans sjtil. D'r kaploan kunt eri. Tswai koerjonge lofe vuur hem. Inne va dön is d'r Lou. Braaf kiekt e vuur ziech oes. Heë jeet jans óp in zieng rol.
D'r Wiel fluustert: 'Tat-tuu-ta-ta.'
D'r Pee deed ziech alle muite um nit tse laache. Noa e paar 'Wees-gegroetjes' hant ze jenóg d'rva. Óp heng en vus kroefe ze eroes. Jans häusj maache ze de duur óp en tsouw. An duur maache ze ziech in inne kajeer voet. Mar tse wied lofe kanne ze nit. Angesj zunt ze tse vrug heem. Dat jeet nit. In d'r duuster sjneure ze rónk de kirch. Ze vinge 't sjpannend zoeë in d'r duuster. Alling mar sjneure weëd óch langwielieg. D'r Wiel sjtikt de sjtroas uvver noa de hoezer an de ziekank van de kirch. Bij ing van de vuurdure duit heë óp de sjel. De tswai jonge versjtaeche ziech in de sjtruuch teëje de kirchmoer. Inne man sjteet in 't duurjesjpan.
'Weë is dat,' ruft e.
Heë sjtikt de sjtroas uvver. De jonge sjlieche ziech voet. Ze versjaeche ziech in 't portaal van de kirch. Noa binne joa, kanne ze nit mieë. Jeluklieg hure ze d'r man langs lofe. Ze wade e tsietsje en kome noa boese. Ieëtsjt kieke ze of jee jevoar mieë is. Alling d'r hónk van de noaber  bij d'r Pee heem sjpatseert langs.
'Wat dees doe, Johnie,' zeët d'r Pee teëje 't deer.
't Deer kank 'm zofort en bliet sjtoa. Heë kwispelt mit d'r sjtats. D'r Pee keurt 'm. 'Mótste óch noa de kirch joa?'
D'r Wiel laacht. 'Joazicher, mós d'r Johnie noa jen kirch. Kóm mar braaf.'
D'r Pee sjtikt bauw van d'r laach.
'Kóm mar Johnie.' D'r Wiel maat jans vuurzichtieg de duur óp. Beënende sjtimme klinke eroes. Mit hön tswaie duie ze d'r hónk eri. De duur haode ze  e kling bis-je óp. D'r Johnie sjpatseert durch d'r middejank noa d'r altoar. De lu haode óp mit beëne. Ieëtsj hingenaa. Zoeë lanksaam noa vure. D'r kaploan beënt nog ummer vuur. Went evver alling nog mar de koerjonge noabeëne huet e óp. Heë kiekt um en ziet d'r Johnie sjtoa. 'Wat mós dat deer hei in de kirch?'
D'r Johnie vingt aa tse bletsje. D'r Lou ziet zofort dat 't d'r Johnie is. 'Kóm mar mit.'
Heë bringt 'm eroes. An duur ziet heë d'r Pee en d'r Wiel. Ze laache ziech kapot. Óch d'r Lou vingt aa tse laache. Heë vilt jans oes zieng rol va koerjong. Doa sjteet e da in de roeëwiese koerkleier. 'Iech mós d'r hónk oeslosse. Heë mós ins.'
'Jenauw wie d'r Al,' zeët d'r Wiel.
D'r daag d'rnoa óppen sjoeël jeet de duur van de klas óp. D'r kaploan kunt eri. 'Weë woar jister in de kirch?' vroagt e.
Versjillende jonge sjtaeche d'r vinger óp. Óch d'r Pee en d'r Wiel.
'Weë van de angere hat deë hónk noa de kirch i jejaagd?'
't Bliet sjtil in de klas. Jinne in de klas durft tse laache of óp tse kieke.
'Da móst uur mar ins in ing anger klas vroage,' zeët d'r meester.
'Dat zal iech besjtimd doeë.'
Bij de duur drieënt heë ziech nog ins um. 'Dink draa nit luje. Angesj kunt ze nit in d'r himmel.'
D'r kaploan jeet noa de klas van d'r Lou. Doa vroagt e 't zelfde. D'r Lou kiekt sjnak vuur ziech oes. Heë bliet in de rol va koerjong en va vrunk. En d'r Pee en d'r Wiel hant nit jeloage. Mar of ze in d'r himmel kome, bliet ing vroag. Jiddenfals hant ze hel jelaachd.