Verhalen uit de lagere schooltijd in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Ik zat toen op de jongensschool Tharcisius in de Kerkraadse wijk Holz.

(laat u voorlezen!)

Zölder

Zamsdieg broeche de kinger nit mieë noa de sjoeël. Da is 't d'r daag vuur krismes. Hu óp vriedieg is d'r letste sjoeëldaag. Um veer oer vingt de krisvakans aa. De vräud is jroeës. Tswai waeche jing sjoeël. En da de sjunste tsiet van 't joar. Krismes. Wen 't duuster is, junt ze werm noa sjoeël. De welpe veure óp d'r zölder 't krissjpel óp. Jidderinne darf kome kieke. D'r Lou, d'r Wienand, d'r Wiel en d'r Tien treffe ziech bij de sjoeëlpoats. Ze junt óch kieke. D'r Al deed mit. Heë is hiert. Ze lofe durch d'r hoeëje kouwe jank van de sjoeël. Hinger ing duur is de trap noa d'r zölder. Banke sjtunt jerijd veëdieg vuur 't poebliekoem. De jonge zunt inne van de ieëtsjte. Doarum kanne ze vuuraa zitse. Mit ing lamp, tek en roeë crèpepapier is e kampvuur jemaad. An 't daag van d'r zölder brent sjwaach ing lamp. Óp inne dusj sjteet d'r adventskrans. Veer keëtse brenne. De belk an d'r plavong zunt jetseerd mit dennetek en huls. De hierte zitse bij 't kampvuur. De baloe is óch hiert. Ze sjpilt óp de blokfleut 'De herdertjes lagen bij nachte.' De jonge zinge mit. Hön oge sjtroale. De akela kunt noa hön tsouw. Ze fluustert.
'De welp deë vuur eëzel sjpilt, is krank. Wilt inne van uuch ivalle. Doe broechs nuuks tse doeë. Alling doa tse sjtoa.'
D'r Lou hat doa wal zin i. Heë sjtikt zofort d'r vinger óp. 'Iech bin wal inne jouwe eëzel.'
De jonge kanne ziech wal kapot laache.
Doa sjteet d'r Lou neëver de krib mit tswai jroeëse eëzele-oere óp d'r kop. Aaf en tsouw sjeël te. Mar durch 't sjwaache lit ziet dat bouw jinne. Alling de jonge óp de ieëtsjte rij. Ze kanne mit muite d'r laach i-haode. Bis an d'r sjloes. De sjöaf mósse blate en d'r hiert-
hónk bletsje. D'r Lou dinkt óch jet tse mósse doeë. Heë zeët kaihel: 'Boe.'
Effe is 't sjtil. Mar da fluustert de akela hel: 'Doe bis inne eëzel. Eëzel!'
Dat sjleet 't poebliekoem in d'r laach. Nit alling óp de ieëtsjte rij.
Noa 't toneelsjtuk weëde bechere werme sjokomel oes-jedeeld en kriskrens-jer. D'r Lou mós nog mennieje kier hure: 'Lou zaan ins 'boe'.'
Tsezame junt ze werm de trap eraaf. 't Hat hön jevräud. 't Woar jemuutliech. Ze neëme e werm jeveul mit noa heem. Durch d'r ónjemuutlieje sjoeëljank eroes. D'r duuster i. Mörje is 't krismes. Da zient ze ziech in de naatsmaes.
Wen d'r Wiel heem eri jeet, kunt d'r pap de trap eraaf. Heë holt de doeëze mit krisböl van d'r zölder aaf. In 't jódtsimmer zetst heë ze veëdieg vuur 't kriskinke. Dat hingt ze tsezame mit de engeltjer mörje in d'r krisboom.
D'r Wiel leuft mit d'r pap noa d'r zölder. De letste doeës zunt de krislempjer. D'r pap deed d'r dekkel d'rva. Heë sjtikt d'r sjtekker in d'r sjtópkontakt um tse kieke of alle lempjer 't dunt. De lempjer sjtunt in de doeës kótbijenee. Dat jieët vöal lit. De lempjer sjienge óp de jezichter van d'r pap en d'r Wiel. Krismes óp d'r zölder. Tsezame junt ze de trap eraaf. Ze zinge: 'Wij komen tesamen.'
D'r letste trit sjleet d'r Wiel uvver. Heë sjpringt de trap eraaf óp de tejele van d'r jank.'t Ruucht noa bonewachs en kófferpoets. 't Hoes is veëdieg vuur 't jroeëse fes. Mörje zetst d'r pap óp d'r hof d'r krisboom in d'r vós. Nog ing naat sjloffe. 't Kriskink kunt.