't Sjwats laoch is ing fantasie-jesjiechte i mieëdere dele.

Deel tswai

(laat u voorlezen!)

Vrauwblad

Heem laat heë ’t blad óp de vinsterbank van zie tsimmer. Wie heë i bed loog, zoog e dat d’r sjtrief óp ’t blad in d’r duuster tse zieë woar. En wie langer heë kieket, wie duudliejer d’r sjtrief tse zieë woar. D’r nieëkste mörje maachet heë nog ing sjtrief óp ’t blad. En ’t oavends woare in d’r duuster tswai sjtriefe tse zieë. Jiddere daag koam ing sjtrief d'rbij. Bis d’r polver jans aafjeveëgd woar en ‘t oavends e sjiengend blad mit herfsklure óp de vinsterbank loog. ’t Joof hem e werm jeveul. D’r duuster woeët kloar. Heë klom oes de vinster. Langs d’r kandel eraaf. ’t Blad hauw e ónger zie hemme jeduid. Rónk de bloeëse vus koam e kusse va nieëvel, woadurch de sjtroase-sjting werm aavólte. ’t Blad hauw e i jen heng. Noa d’r letste lampepoal vong ’t aa tse sjienge. Uvver d’r veldwaeg koam d’r busj kótterbij. Bis vuur zieng vus koame de sjtruuch van de vrauwbleer. De tek woare kaal. In d’r wink jónge ze hin en heer, bis ze oesee jónge. D’r Ielja sjtong midde in d’r sjtroech en zakket lanksaam i jen eëd. ’t Blad hool e jód vas i de hank. Dat woar zienne mód. An de vus vólte sjtengele wase. Wótsele die ziech volzoge mit zaf oes de eëd rónk d’r sjtroech. An zieng heng koam inne wiese polver. ’t Blad vool oes zieng hank i jen eëd bij de vus. De sjtengele lose zieng vus los. Heë lofet inne sjrit. ’t Blad versjwiendet. De tek wingete werm. Ze jónge bijenee, d’r sjtroech jesjlaose. D’r veldwaeg koam kótterbij. D’r letste lampepoal woar noen d’r ieëtsjte. Bij d’r kandel sjweëvet d’r nieëvel voet. Heë klom umhoeëg. D’r wiese polver vool eraaf en vloog mit d’r wink mit. In d’r duuster van zie tsimmer zoog e dat zieng heng de klure van ’t blad hauwe. Ze sjiengete mit herfsklure.  Heë laat ze óp zieng brós. Ze vólte werm aa. Zoeë vool e i sjlof. Wie zieng mam ’t mörjens de jardienge ópmaachet, zoog ze dat ’t blad voet woar.
‘Is ’t blad voetjebloaze?’
D’r Ielja sjtooch de heng boave de dekke oes.
‘Dat zunt de bleer.’
De mam laachet. Ze tswiefelet nit an zieng wöad. E kink oane littseeche is jet bezóngesj. Dreume zint vuur hem wirkliegheet. ’t Oavends braat ze d’r Ielja wie ummer noa bed. Wie ze ’t lit oesmaachet sjtooch heë de heng boave de dekke oes. Doe zoog ze de herfsklure. Ze jong óp d’r rank van ’t bed zitse. De heng van d’r Ielja koame kótterbij. Vuurwurm in d’r duuster. De mam wós nit of ze ze moeët vange. ’t Woar jraad of ze wieër voetjónge. Heur kink oane littseeche kank ze ziech nog wal vuursjtelle. Vuur ing mam is e kink jet bezóngesj. Wie de vrauw in d’r busj heur aasjprooch, koam d’r ieëtsjte tswiefel. En noen, woar heur kink wal e miensj?  Woar ’t ing plants? Wie mós dat wieër? De vroagtseechens van ’t jroeëser weëde. Ze kank mit jinne uvverlegke. Wie ze sjwanger woar van d’r Ielja, bloof heur man hinger in ’t laoch.
‘Mie kink kunt noeëts in ’t laoch,’ zaat heë.
Zoeë vruiet heë ziech óp de jeboert.
‘Mie kink zal de vlüejele oessjloa. Wie inne voeëjel ’t naes boave de eëd bouwe.’
Óp inne mörje klónk ing tuut durch de sjtroase. Vuur de duur sjtónge de lu van ’t laoch. Ze wós besjeed. Heur man zouw ze nit mieë zieë. Bejrave ónger de sjwatse sjting. D’r Ielja waset óp oane pap. Heë wós nit besser, dat zienne pap in ’t laoch woar. En umdat heë jee littseeche hauw zouwe doa noeëts kómme.
Jiddere vriedieg jeet e mit zieng mam noa d’r berg. Óch dizze vriedieg. De heng hilt e i jen taesj. Óch wen de lu de heng óp de brós legke. Angesj dóng heë dat waal ummer, umdat de mam wool dat e óch d’rbij hoeët. Mar noen vingt ze ’t besser dat in d’r duuster jinne zieng heng ziet. D’r Ielja maacht dat nit ezoeë vöal oes. ’t Sjpel van d’r mond en d’r duuster vingt heë ummer sjpannend. En d’r Arche ejentlieg komiesj. Zicher noadat heë ’t vrauwblad i jen heng hat kraeje. Heë dinkt d’r Arche noen i jen tèsj tse han. D’r Arche sjteet óp ziene sjtee. Heë wiest noa de loeët. D’r wasende mond is jraad nog tse zieë. E paar wólke drieve d’rvuur.